اين علم، برای امام تكليفآور نيست؛ یعنی خود را مانند کسی فرض میکند که این علم را ندارد و بر اساس علم ظاهری خود عمل میکند.
شبهه: اگر امام معصوم علم غیب دارد، پس میداند که در فلان مکان به شهادت میرسد و مسلماً کسی که بداند در مکانی کشته میشود، نباید به آنجا برود.
پاسخ:
اولا: همیشه رفتن به سمت مرگ بد نیست؛ زیرا در برخی موارد با اینکه میدانیم کشته میشویم و یقین هم داریم، اما کار درستی است و کسی آنرا مذموم نمیشمارد و خودکشی هم نیست و شهادت است و ثواب بسیار بالایی دارد؛ به طور مثال رزمندهای که خود را روی مین انداخته و کشته میشود، ولی با این کار خود، جان صدها نفر دیگر را نجات میدهد، همه کار او را تحصین میکنند.
ثانیا: امام علم غیب دارد، اما در چنین مواردی از این علم استفاده نمیکند و مامور است که مانند یک انسان عادی برخورد کند؛ همچنین در برخوردهای شخصی، انتخاب افراد و نصب آنها باز امام، مامور است از علم غیب استفاده نکند و مانند یک انسان معمولی رفتار کند. به همين جهت اين علم، برای امام تكليفآور نيست. یعنی خود را مانند کسی فرض میکند که این علم را ندارد و بر اساس آن علم ظاهری خود عمل میکند.