تقوا، به نماز اول وقت، نماز شب، ذکر و دعا و ... نیست، بلکه اینها بایدهای حصول تقواست. انسان با تقوا، یعنی کسی که پرهیز دارد. یعنی مراقب است که نفسش بر عقلش غلبه نکند، خواستههای خودش را بر اوامر و رهنمودهای حق ترجیح ندهد، با توجیه و یا عدم توجه خود را نفریبد، نگذارد گناهان یا رغبت به آنها بر فطرت پاکش پرده بیافکنند و ... .
پس اگر چنین شد، اصلح نیز به دلش الهام میگردد، اما رسیدن به این مرحله نیز با خواب، رؤیا، تخیل و حادثهای نیست، بلکه باید بصیرت داشته باشد و در ضمن اطاعت و تبعیت از رهنمودهای صالیحن.
خداوند هادی، دستورالعملهای رشد را صادر نموده است – بر اساس آن پیامبر اکرم (ص)، ائمهی معصومین (ع)، راسخون فی العلم، اولی الالباب، ناصحین امّت و رهبران الهی راه روشن را نشان میدهند، اما انتخاب با خود انسان است و خدا دلها را به سوی انتخابها متمایل مینماید.
به عنوان مثال مقام معظم رهبری برای انتخاب اصلح ملاک و معیار میدهند؛ میفرمایند: برای خدا به میدان بیاید – در راه خدا استقامت کند – برای خدمت رقابت کند – مرز با دشمن را کمرنگ نکند – به دشمن چراغ سبز نشان ندهد - از بیت المال برای تبلیغ خود سوء استفاده نکند – متکی به سرمایههای مشتبه به حرام دیگران نباشد – سیاه نمایی ننماید – منکر دستآوردها نگردد – مردم را ناامید نکند و نهراساند – دشمن را امیدوار نسازد و ... .
اما او (ولیفقیه) که به دلهای مردم احاطه ندارد و نمیداند که کدام دل به کدام سو گرایش دارد و خدا آن دل را به کدام جهت متمایل مینماید. بدیهی است اگر مردم قدر نعمت هدایت را دانستند و با تعقل و بصیرت و به دور از هواهای نفسانی و نیز با ارادهی پولادین این معیارها را رعایت کردند، راه فرقان و خروج به قلبشان الهام میگردد و میفهمند که اصلح کیست؟ این «میفهمند»، همان الهام الهی است و اگر توجه و تبعیت نمود، شامل هدایت الهی میگردد.
پس، دلها و هدایت یا ضلالت آنها دست خداست، ولی نه بدان معنا که انسان غافل و بی اختیار از چرخش دلش باشد، خدا به او راه نشان میدهد و هر راهی را که انتخاب کرد، خدا دلش را به همان راه متمایل مینماید. اگر بنده نفس نشود، اگر پرده نیاندازد، اگر غفلت نکند، اگر بیبصیرتی ننماید:
«فألْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا * قَدْ أَفْلَحَ مَن زَكَّاهَا * وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا» (الشمس، 8-9 -10)
ترجمه: سپس پليدكارى و پرهيزگارىاش را به آن الهام كرد * كه هر كس آن را پاك گردانيد قطعاً رستگار شد * و هر كه آلودهاش ساخت قطعا درباخت.
بنابراین ،حقیقت بد و خوب به دل الهام میشود، اما برخی دل را ناپاک میکنند، برخی به الهام توجه توجه نکرده و محل نمیگذارند و برخی دیگر عامداً لجاج میکنند.
با توجه به مطالبه می توان نتیجه گرفت که : تقوا شرط فهم قلب است، شرط دریافت و درک پیام قلب است، شرط تبعیت از آن الهام خدایی است و تقوای سیاسی به بصیرت و به جان شنیدن رهنمودهاست.
در این انتخابات نیز چنان چه مقام معظم رهبری فرمودند، باید در انتخاب اصلح حجّت داشته باشیم و بهترین حجّت رعایت همین معیارهاست. لذا اگر رعایت کردیم و احیاناً انتخاب ما غلط بود و فرد معتمد اصلح نبود، این حجّت و انتخاب درست است، اما اگر رعایت نکردیم یا به خاطر هوای نفس، حتی به اصلح نیز رأی دادیم، درست نیست و حجت نداریم.