-دشمنان جمهوری اسلامی ایران همه‌ی حربه‌ها را برای به سقوط کشاندن نظام، به کار بسته‌اند. از جنگ نظامی و چالش‌های سیاسی گرفته تا تحریم اقتصادی و تهاجم فرهنگی! جالب اینجا است که دولت مستکبری مثل آمریکا همین حربه را برای به زانو در آوردن سایر دشمنان خود هم بکار برده است.[1]
با اطمینان کامل می‌توان گفت که حربه‌ی فرهنگی برای دشمن از سایر موارد، نافذتر و کم‌هزینه‌تر است؛ چون از یک طرف، با امیال و غرایز افراد -خصوصا نسل جوان- سر و کار دارد و از طرف دیگر، مثل تقابل نظامی، سیاسی و اقتصادی، ایجاد تنفر نمی‌کند.
شاید هفته یا ماهی نگذرد که خبر کشف شبکه‌ای سازمان یافته از بانیان ابتذال در جراید به چشم نخورد. [2] بخش مهمی از فعالیت چنین شبکه‌هایی حضور هنجارشکنانخ در مراکز عمومی و خیابان‌ها است تا قبح این اعمال در نظر مردم بریزد و آنها نیز تشویق به انجام آن شوند!
این موارد البته غیر از فضای مسموم مجازی است که هر ساعت بلکه هر دقیقه، به پمپاژ هرزگی و بی‌عفتی می‌پردازد که عاملان آنها اصلا قابل مواخذه نیستند چون در آن سوی آب‌ها به سر می‌برند!
دشمن به درستی فهمیده است که علت شکست‌های مکرر او در این چهل سال، ایمان ملت ایران بود و با رواج ابتذال، سعی در تضعیف یا حتی محو این اعتقادات دارد تا راه خود را برای اقدامات بعدی، هموار نماید. بدیهی است که وظیفه‌ی دلسوزان جامعه در قابل افراد فریب‌خورده، ارشاد مشفقانه و در برابر معاندان کج‌اندیش، برخورد قاطعانه است.
پی‌نوشت:
[1] سیا و جنگ سرد فرهنگی