پرسش: چرا به امامان اقتدا کنیم؟
پاسخ: روح آدمی تشنه حقیقت است. اعتقاد به خدای عالم در بیشتر مردم جهان وجود دارد و به تعبیر آلوین پلانتینگا، اعتقادی پایه است[۱]؛ اما نحوه و روش اتصال و ارتباط با این حقیقت، چگونگی کرنش و تعظیم و نیز بروز و ظهور این اعتقاد، در میان باورمندان به خدا، دچار اختلاف گسترده ای شده است. از توحید ناب تا ثنویت و تثلیث تا شرک تمام. اولیای الهی به دلیل شدت قرب و شناخت شهودی، راهنمای این مسیر و راه رسیدن به حقیقت و معیار حق و باطلند. از امام صادق(ع) روایت شده است که راه مستقیم در دنیا، شناخت و اطاعت از امامی است که پیرویش، لازم است و این پیروی شرط عبور از پل صراط است.[2]
_______________________________________
[1]. https://hawzah.net/fa/Magazine/List.
[2]. «و في المعاني عن الصادق عليه السلام : ... فأما الصراط في الدنيا فهو الامام المفترض الطاعة من عرفه في الدنيا و اقتدى بهداه مرّ على الصراط الذي هو جسر جهنّم ...». فيض كاشانى، محمد بن شاه مرتضى، تفسير الصافی، مكتبه الصدر، تهران، چاپ دوم، 1415 ق، ج۱، ص ۸۵.
اولیای الهی به دلیل شدت قرب به خدای عالم و کسب فیض و حقیقت، سرچشمه های سیراب ساز روح تشنه ی آدمی در تحری حقیقت اند.