معجزه برای اثبات پیامبری یک شخص است، از این‌رو آوردن معجزه برای یهودیان که به خوبی به پیامبر را می‌شناختند، بیهوده بوده است.
شبهه: اگر راه شناخت پیامبران معجزه است؛ پس آوردن معجزه از سوی پیامبران امری معقول و مطابق با عقل و فطرت بوده است. حال سوال این است که چرا پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) درخواست یهودیان برای انجام معجزه را رد کرد و معجزه ای که آنان خواسته بودند را انجام نداد؟ قرآن در این باره می‌فرماید: «الَّذينَ قالُوا إِنَّ اللَّهَ عَهِدَ إِلَيْنا أَلاَّ نُؤْمِنَ لِرَسُولٍ حَتَّى يَأْتِيَنا بِقُرْبانٍ تَأْكُلُهُ النَّارُ قُلْ قَدْ جاءَكُمْ رُسُلٌ مِنْ قَبْلي بِالْبَيِّناتِ وَ بِالَّذي قُلْتُمْ فَلِمَ قَتَلْتُمُوهُمْ إِنْ كُنْتُمْ صادِقينَ[آل عمران/183] (اينها) همان كسانى (هستند) كه گفتند: خداوند از ما پيمان گرفته كه به هيچ پيامبرى ايمان نياوريم تا (اين معجزه را انجام دهد:) يك قربانى بياورد، كه آتش [صاعقه آسمانى] آن را بخورد! بگو: پيامبرانى پيش از من، براى شما آمدند و دلايل روشن، و آنچه را گفتيد آوردند؛ پس چرا آنها را به قتل رسانديد اگر راست مىگوييد؟ از سوی دیگر یهودیان زمان موسی(علیهم‌السلام) چنین اعمالی را انجام دادند، چه ارتباطی با یهودیان زمان پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) دارد، تا ایشان را در زمان معاصر از معجزه محروم شوند؟
پاسخ:
این شبهه از دو بخش تشکیل شده است:
قسمت اول شبهه:
در نوشتاری دیگر به این موضوع پرداختیم که چرا پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) به برخی درخواست‌های معجزه پاسخ مثبت نمی‌داد، برای اطلاع بیشتر در این زمینه می‌توانید به آن قسمت مراجعه کنید. فقط در اینجا لازم است به این نکته اشاره کنیم که معجزه ابزاری است برای اینکه یک شخص به مخاطبان خویش اثبات کند که رسول الهی است، و ایشان را از جهل خارج کرده و حقانیت خویش را اثبات کند، اکنون اگر گروهی به درست بودن ادعای فردی ایمان داشته باشند، ولی از سر عداوت و بغض، آن را انکار کنند، آوردن معجزه برای ایشان ثمره‌ای نخواهد داشت، بر اساس آیات قرآن و نقل‌های تاریخی یهودیان جزء این گروه هستند.
بر اساس آیات قرآن یهودیان پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) را مانند فرزندان خود می‌شناختند [بقره/146] و حتی هجرت و کوچ ایشان به مدینه نیز به این خاطر بود که می‌دانستند حکومت پیامبر آخر الزمان در آنجا بر پا خواهد شد.[1]
اما شاید این سوال به ذهن بیاید که چرا ایشان با وجود دانستن حقانیت پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) به ایشان ایمان نیاوردند!؟ در پاسخ به این سوال باید به خلق و خوی یهودیان توجه کرد، زیرا این طایفه گروهی‌هستند که خویشتن را بالاتر از دیگران می‌دیدند، به همین خاطر زمانی که پی بردند آن حضرت از قوم بنی‌اسرائیل نیست و از نسل حضرت اسماعیل است با ایشان به مخالف برخواستند، آنچنان که ابن هشام در این زمینه می‌نویسد: «كعب بن اسد، رئیس بنی‌قریظه خطاب به یهودیان گفت: ای طایفه یهود! در این موقع (در جنگ با پیامبر) به محمّد ایمان آوریم. به خدا سوگند! بر تمام شما روشن است كه این همان كسی است كه بشارت او در كتاب شما آمده است و چیزی جز حسادت مانع متابعت ما از او نشده است؛ زیرا این پیامبر از نسل بنی اسرائیل نیست.»[2]
قسمت دوم شبهه
چگونه اين آيات متوجه یهودیان معاصر پيامبر اسلام(صلی‌الله‌علیه‌وآله) بود و حال آنكه يهوديان زمان آن حضرت، مرتكب چنين اعمالى نشده بودند و اصولا موضوع و مصداق آن جريانات نبودهاند؟ زيرا نعمت‌ها، بلاها، قتل‌ها، غارت‌ها، آزارها و اذيت‌ها نسبت به پيامبران گذشته و كشتن آنها همه و همه مربوط به پدران آنها بوده است. پس چرا خداوند آنان را به خاطر اين اعمال مورد خطاب و عتاب قرار داده است؟
در پاسخ به این سوال لازم است به این نکته اشاره کنیم که رضایت به اعمال و رفتار شخصی، انسان را در ثواب و عقاب آن گروه شریک می‌کند، امیرالمومنین(علیه‌السلام) خطاب به فردی که آرزو می‌کرد برادرش در جنگ با ایشان حضور داشته باشد، این گونه می‌فرماید: «آيا برادرت از هواداران ماست؟ آيا دلش با ما هست؟ عرض كرد: آرى. فرمود: پس او هم در اين معركه با ما بوده است. [نه تنها او بلكه] آنان كه در صلب پدران و رحم مادران با ما هم عقيده و هماهنگ هستند نيز در اين جنگ با ما شريكاند. به زودى گذشت زمان آنها را به دنيا خواهد آورد و دين و ايمان به وسيله آنان نيرو خواهد گرفت.»[3]
بر این اساس، چون یهودیان به کارهایی که قوم بنی‌اسرائیل انجام داده بودند، رضایت داشتند، خداوند متعال آنها را خطاب قرار داده و مورد مواخذه قرار می‌دهد. امام صادق(علیه‌السلام) در این زمینه می‌فرماید: «فاصله زمانى ميان يهودانى كه مىگفتند خداوند از ما پيمان گرفته كه به هيچ پيامبرى ايمان نياوريم ... با آنها كه پيامبران را كشته بودند پانصد سال بوده است، لكن خداوند آيندگان را به جرم گذشتگان توصيف و توبيخ مىكند زيرا اينان از كار نياكان خود خشنود بودند.»[4]
_____________________________________________________________
پی‌نوشت
[1]. مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، دار الكتب الإسلامية، 1371 ش، ج1، ص346.
[2]. محمد بن عمر واقدى، المغازی واقدى، مترجم محمود مهدوى دامغانى، نشر دانشگاهى، 1369 ش، ص379.
[3]. شريف الرضی، محمد بن حسين، نهج البلاغة، مصحح: صبحی صالح، هجرت، 1414 ق، خطبه 12.
[4]. فيض كاشانى، محمد بن شاه مرتضى، تفسير الصافی، مكتبة الصدر، 1415 ق، ج1، ص405.
سوال: چرا رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) به درخواست معجزه توسط یهودیان پاسخ نداد!؟
پاسخ: بر طبق آیات قرآن مجید، یهودیان به خوبی پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) را می‌شناختند به همین خاطر آوردن معجزه برای یهودیان کاری عبث و بیهوده بوده است.