انفجار چرنوبیل نظریه داروین و تکامل تدریجی را با چالش جدی روبرو کرد.
در 26 آوریل 1986، راکتور چهار در نیروگاه هسته ای چرنوبیل در اوکراین، بیش از حد گرم و منفجر شد، تابش شدید برای ده ها تن از کارگران راکتور کشنده بود و با گذشت زمان هزاران نفر دیگر را نیز بیمار کرد. کل شهر چرنوبیل تخلیه شد و چون اشعه شدید راکتور تا قرن ها ادامه خواهد یافت، یک منطقه ممنوعه از مسافت هزار مایل متر مربع در اطراف راکتور ایجاد شد.
تامپسون به طور خلاصه در مورد اینكه چرا گیاهان از سرطان نمی میرند صحبت می كند. وی خاطرنشان می سازد که منطقه ممنوعه چرنوبیل خالی از زندگی نیست. گرگ ها ، گرازها و خرس ها به جنگل های سرسبز اطراف کارخانه هسته ای قدیمی برگشته اند. وقتی صحبت از پوشش گیاهی می شود، یعنی اینکه حتی آسیب پذیرترین گیاهان در این منطقه نیز از بین نرفته اند، و مخصوصا در منطقه ای که تحت شدیدترین اشعه رادیواکتیو هم بوده، پوشش گیاهی طی سه سال گسترش یافت.
این نوع سازگاری با محیط پیرامون با سرعت و -در برخی موارد- ناگهانی، با تئوری انتخاب گرایی داروینی مغایرت دارد. نظریه پرداز تکامل «آندریاس واگنر» پیش بینی می کند که بیش از هزاران میلیون نسل، خطای کپی پس از خطای قابل تحمل کپی می تواند در نتیجه توالی اسید آمینه پروتئین را جمع کند و به آرامی تغییر دهد -این در حالی است که موجودات زنده در چرنوبیل 1000 سال که هیچ در کمتر از سه سال گیاهان با محیط پیرامونشان سازگار شدند- خطاهای تصادفی برای تکامل گرایان، چند راه حل خوش شانس ماده ای برای صفات بیولوژیکی بالقوه نوآورانه است، واگنر اذعان می كند كه "خطا" مترادف با مرگ است.
تحقیقات میدانی در سایت چرنوبیل فرصتی را برای آزمایش سر به سر فراهم آورد که چگونه باید اقتباس انجام شود، همانطور که انتخاب‌گرایی داروینی در مقابل یک مدل مبتنی بر طراحی، پیش بینی کرده است. آیا تغییرات قابل تطبیق با محیط به عنوان آزمایشی و خطا توصیف می شوند یا موجودات، دارای راه حل‌های ذاتی هستند -که در پارامترها کار می کنند- پیش از چالش؟ شاخصه های قابل استفاده بسیار مهم هستند از آنجا که بسیاری از موجودات در چرنوبیل در معرض بیش از حد اشعه آن‌هم به صورت ناگهانی قرار گرفتند و مردند و یا فرزندان ناقصی به دنیا آوردند.
تامپسون اظهار داشت: «جالب اینجاست که علاوه بر این جهش ذاتی در برابر تشعشعات، به نظر می رسد برخی از گیاهان در منطقه ممنوعه چرنوبیل از مکانیسم های اضافی برای محافظت از DNA خود استفاده می کنند، و ازسیستم هایی برای ترمیم بافت خود استفاده می کند تا در برابر صدمات، بیشتر مقاومت کنند و اگر سیستمشان کار نکند، شیمی خود را تغییر می دهند». چندین دانشمند روسی دریافتند که قرار گرفتن در معرض اشعه زیاد، مقاومت در برابر جهش را بالا می برد.
همچنین تحقیقات دیگر در مورد چندین گونه پرنده در چرنوبیل نشان داد که آنها نیز دارای مکانیسم های درونی برای شناسایی مولکول های رادیکال آزاد برای ترمیم DNA هستند. زیرا که همه DNA آسیب دیده هر چه سریعتر تعمیر شدند، پرندگان در معرض پرتونگاری با کمال تعجب حتی ممکن است اثرات هورمونی مفیدتری را نیز برای سازگاری به دست آورند.
اکنون واضح است که موجودات، دارای مکانیسم های ذاتی هستند که به آنها امکان می دهد تا خود را در محدوده بالاتری از تابش از آنچه پیش بینی می شود، تنظیم کنند. درحالیکه بنا بر فرضیه تکامل، برای وجود این سیستم‌ها قبل از قرار گرفتن در معرض اشعه چرنوبیل -که یک رویداد منحصر به فرد برای تولید تشعشع بود- به هیچ وجه زمان کافی برای توسعه این سیستم ذاتی وجود نداشته است(تعمیرتکاملی از طریق مبارزات طولانی هزاران ساله همراه با آزمایش و خطا برای زنده ماندن به دست می آید.)
سوال مهمی که داروینیسم را به چالش می‌کشاند این است که: چه زمانی معمر تکاملی لازم برای تولید سیستم های مقاوم در برابر تشعشع در ذات این موجودات رخ داده است؟
تامپسون با اعتقاد غیرقابل اثبات و تناقض گونه به یک نظریه تکاملی غیرقابل تحقق در برابر واقعیت ها، ادعا می کند: «سطح تابش طبیعی سطح زمین، در گذشته های دور بسیار زیاد بود، زیرا گیاهان اولیه در حال تکامل بودند، بنابراین ممکن است گیاهان منطقه برای زنده ماندن به آن حالت پیشینی خود برگشته باشند. مردم و افرادی مانند تامپسون باید از این امر شکرگزار باشند که زندگی در چرنوبیل اکنون در حال پیروزی است. جمعيت گونه های گياهی و حيوانی در واقع بسيار بيشتر از قبل از فاجعه است. در عوض، خداوند باید به عنوان نبوغ مهندسی مورد تقدیر قرار گیرد كه سیستم های مقاوم ذاتی در برابر تشعشعات را در مخلوقات ایجاد كرده است كه به آنها این امکان را می دهد كه حتی محل فاجعه چرنوبیل را پر كنند.[1]
در نتیجه: رخداد انفجار چرنوبیل نظریه داروین و تکامل تدریجی را با چالش جدی روبرو کرد و آنچه ما شاهد آن بودیم -از روییدن گیاهان و آمدن حیوانات در آنجا- کاملا مخالف نظریه داروین بوده و اساس نظریه را زیر سوال برده است.
___________________________________________________
پی‌نوشت
[1] . https://www.icr.org/article/rapid-chernobyl-adaptations-surprise-evolutionists/
به تازگی دانشمندان با بررسی محیط پیرامون نیروگاه چرنوبیل، بعد از انفجار اتمی، با بهت و حیرت دریافتند که موجودات زنده، برخلاف فرضیه داروین بدون طی کردن مسیر هزارساله آزمایش و خطا و به طرزشگفت انگیزی در مدت زمان بسیار بسیار ناچیز به سازگاری با محیط اطراف دست پیدا کردند که این ناشی از طراحی هوشمند خارج از جهان ماده می باشد.