فطرتی به نام احساس مسئولیت

«همین که مورچه ای دید حضرت سلیمان با لشکرش در حرکتند، فریاد زد و به سایر مورچگان گفت: به لانه های خود بروید تا پایمال آنان نشوید».[1] آن مورچه که سرپرست دیگر مورچه‌ها بود احساس وظیفه کرد که برای نجات آنها اقدام کند. مطلوبیت نجات کسانی که در خطر هستند امری بدیهی است و هرچقدر مشکل عظیم و خطرناکتر باشد لزوم نجات دادن افزایش پیدا می‌کند. امام حسین(علیه السلام) وقتی خطر از بین رفتن معنویت و تدیّن را مشاهده کرد برای نجات دین با تمام قدرت بپاخاست و از همه توان و داشته‌های خود در این مسیر استفاده کرد.

پی‌نوشت
[1]. نمل؛ آیه 18.