-ترس، وقتی مفید است که باعث حرکت و تلاش شود نه یأس و ناامیدی و انفعال!
دوست دارم يار امام زمان شوم اما مي ترسم نشوم راه مقابله با اين ترس چيست؟
پاسخ:
اين ترس و نگراني كه ذكر كرده ايد مي تواند بسيار مفيد و مقدس باشد و هم مي تواند اثري منفي و مخرب داشته باشد. اگر اين ترس عاملي براي حركت به سوي كمال بيشتر و كسب فضائل نفساني گردد، نه تنها بد نيست بلكه فضيلت است و صفت پسنديده و مقدسي خواهد بود. اين همان مَنِشي است كه در احاديث معصومين(عليهم السلام) از صفات مؤمنين شمرده شده و در لسان روايات به «خوف» معروف است، در اين باره حضرت امام صادق(عليه السلام) مي فرمايد: «مؤمن، مؤمن نباشد تا ترسان و اميدوار باشد، ترسان و اميدوار نباشد تا كار كند براي آن چه ميترسد و اميد دارد».[1]
اما اگر اين ترس و نگراني عاملي شود براي نااميد شدن و بازماندن از حركت به سوي تكامل، بسيار خطرناك و مخرب خواهد بود كه در روايات اسلامي به «يأس» تعبير شده و از بزرگ ترين گناهان شمرده شده است. يأس يعني نااميد شدن از رحمت الهي يعني اين كه انسان تلاشي براي اصلاح نفس و بازگشت به سوي خداوند سبحان نكند و كاملاً نااميد گرديده و حركت او متوقف گردد.
كسي كه فكر كند به هيچ وجه نمي تواند از ياران حضرت باشد و از اين امر نااميد باشد، تلاشي براي كسب رضايت و نزديكي به حضرت و اين كه شايد در زمره ياران حضرت قرار گيرد، انجام نميدهد، لذا اين ترس و نگراني بسيار خطرناك است و بايد ترك شود.
پینوشت:
1.«لَا يَكُونُ الْمُؤْمِنُ مُؤْمِناً حَتَّى يَكُونَ خَائِفاً رَاجِياً وَ لَا يَكُونُ خَائِفاً رَاجِياً حَتَّى يَكُونَ عَامِلًا لِمَا يَخَافُ وَ يَرْجُو.» الكافي (ط - الإسلامية)، ج2، ص: 71.