-پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله) با اینکه بیش از هر کس نسبت به عیوب مردم آگاه بود؛ اما هیچ گاه عیب کسی را فاش نکرد و عیب پوش ترین فرد نسبت به مردم بود.
پیامبر عظیم الشأن اسلام در مقام انسانی کامل، خود را به عیب پوشی ازدیگران آراسته بود و پیروان خویش را نیز به این امر توصیه می فرمود. آن حضرت به سبب شرح صدر خویش، کسی را رسوا نمی کرد و تا آنجا که امکان داشت، عذرهای مردمان را می پذیرفت. این بزرگوار حتی پرده کفر منافقان را نیز نمی درید و با آنکه به خوبی از همه چیز آگاه بود، همواره پنهانشان می داشت تا آنان که شایسته تربیت و هدایتند، به راه هدایت آیند و اسرار مردم از پرده برون نیفتد. از آن حضرت روایت است که فرمود: «مَنْ سَتَرَ اَخاهُ الْمُسْلِمَ فِی الدُّنْیا فَلَمْ یفْضَحْهُ سَتَرَهُ اللّهُ یوْم الْقِیامَه؛[1] هر که بر عیب برادر مسلمانش در دنیا پرده پوشد و او را رسوا نسازد، خداوند در قیامت، عیب او را بپوشاند.»
همچنین حضرت در کلامی دیگر خطاب به مسلمانان می فرماید: «اُسْتُرُوا عَلی اِخْوانِکمْ؛[2] عیوب برادران خود را بپوشانید».
پی‌نوشت
[1]. جلال الدین سیوطی، جامع الصغیر، ج ۲، ص ۶۰۹.
[2]. وسائل الشیعه،، باب امر به معروف و نهی از منکر، باب ۳۲، ح ۷.