نکات طلایی آیت الله جوادی آملی در خصوص امر به معروف

11:30 - 1398/06/17

- انسان همان طوری كه به سطل زباله با يک نگاه متنفّرانه می نگرد با گناه هم همين طور بايد نگاه كند اين بر همه ما واجب است آن وقت چنين جامعه‌ای معطّر می شود.

آیت الله جوادی آملی

نقل از پایگاه اطلاع رسانی آیت الله جوادی آملی، ایشان در درس اخلاق هفتگی خود که با حضور جمع کثیری از برادران و خواهران حوزوی و دانشگاهی، برگزار شد فرمودند:

مستحضريد كه امر به معروف و نهی از منكر بر همه ما واجب است. اگر كسی معروفی را ترک كرد يا منكری را مبتلا شد گناه كرد و اگر كسی امر به معروف و نهی از منكر را هم ترک كرد او هم گناه كرد و اگر آن شخص مبتلا به معصيت گرفتار كيفر می شود. جامعه‌ای كه امر به معروف و نهی از منكر را ترك كردند هم مبتلا به كيفرند. ساده‌ترين درجه امر به معروف و نهی از منكر بسياری از مشكلات را حل می كند امر به معروف و نهي از منكر چهار بخش دارد دو بخش‌اش وظايف عمومي ماست دو بخش‌اش مربوط به حكومت و نظام اسلامی است. آن بخشی كه مربوط به همه ماست آن انزجار قلبی به طوری كه نشانِ آن انزجار و تنفّر در رفتار و چهره ما مشهود باشد بخش دوم هم دستور اطاعت از خداست. ایشان در ادامه افزودند: امر به معروف غير از مسئله تعليم، ارشاد، تهذيب، موعظه و مانند آن است از همه اينها جداست اگر بخواهيم احكام را ياد بدهيم اين جزء تعليم واجبات است نه امر به معروف موعظه كنيم، ارشاد كنيم، نصيحت كنيم اينها بابش جداست، امر يعنی فرمان و آن كسی كه اين فرمان را اطاعت نمی کند دو گناه كرده يكی اينكه عفافش را رعايت نكرده مثلاً يكی اينكه فرمان آمر به معروف را امتثال نكرده اگر پدری به پسری امر بكند كه حتماً نمازت را بخوان و اين پسر نماز نخواند دو معصيت كرده يكی اينكه فرمان پدر را اطاعت نكرده چون امر كرد، يكی دستور خدا را. مسئله امر به معروف غير از موعظه و نصيحت و ارشاد و تعليم است آنها همه مبادی كار است. اگر كسی مسئله‌ای را نمی داند تعليم جاهل، امر به معروف نيست مسئله‌ای را می داند ولی يادش رفته تذكره و تنبيه ساهی و ناسی، امر به معروف نيست اضطراری در كار است از باب حلّ اضطرار كسي بخواهد با او مذاكره كند از راه امر به معروف نيست.
مفسر بزرگ قرآن کریم تصریح نمودند: امر به معروف اين است كه شخصي عالماً عامداً بدون هيچ عذری دارد گناه می كند و شخص آمر هم او را فرمان می دهد كه بايد اين كار را بكنی جلوی گناه را بگيری و اگر نكرد دو معصيت كرد بنابراين اينكه می بينيد در كتاب‌های فقهی امر به معروف را در پايان مسئله جهاد می نويسند و ادلّه او جداگانه است غير از مسئله تعليم جاهل است.

حضرت آیت الله جوادی آملی تبیین فرمودند: آن دو مرحله‌ای كه بر حكومت اسلامی است يكي مسئله جلوگيری ولو به ضرب و يكی هم مسئله جلوگيری ولو بالقتل آن دو مرحله به عهده حكومت است، اما اين دو مرحله به عهده همه ماست.اگر كسی گرفتار خلافی می شود در كوی و برزن همه با يك چهره نفرت‌آوری او را نگاه كنند همين! لازم نيست به او فرمان بدهند همين كه عبوسانه او را ببينند او كنار می كشد اين حدّاقلّی است كه بر همه ما واجب است اگر ما هم سرمان را خم كرديم و رد شديم خب ما هم معصيت كرديم او هم معصيت كرده است. غرض آن است كه امر به معروف اگر وظيفه عمومی است و انسان عبوسانه و متنفّرانه كسی را نگاه بكند اين زن يا اين مردِ تبهكار از آغاز تا انجام خيابان كه میگذرد شرمنده می شود می بيند در اين جامعه نمی تواند گناه كند بنابراين اين حداقل است و اگر جامعه ما اين حداقل را انجام بدهد مشكل حل است اين اولين مرتبه امر به معروف است كه بر همه ما واجب است. انسان همان طوری كه به سطل زباله با يك نگاه متنفّرانه می نگرد با گناه هم همين طور بايد نگاه كند اين بر همه ما واجب است آن وقت چنين جامعه‌ای معطّر می شود.[1]

Plain text

  • تگ‌های HTML مجاز:
  • آدرس صفحات وب و آدرس‌های پست الکترونیکی بصورت خودکار به پیوند تبدیل می‌شوند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
5 + 10 =
*****