ترس معیشتی و جانی در امر به معروف و نهی از منکر

بیشترین دغدغه‌ای که باعث می‌شود بسیاری افراد قید امر به معروف را بزنند و آن را ترک کنند، دغدغه معیشتی و جانی است. به این روایت عجیب امام علی(علیه السلام) دقت کنید: «امر به معروف و نهى از منكر نه اجلى را نزديك مى‏‌كنند و نه از روزى كم مى‌‏نمايند، بلكه ثواب را دو چندان و پاداش را بزرگ مى‏‌سازند و برتر از امر به معروف و نهى از منكر سخن عادلانه‌‏اى است نزد حاكمى ستمگر.»[1] اکثر قریب به اتفاق موارد امر به معروف و نهی از منکر که ما برای خودمان توجیه ضرر مادی یا جانی می‌تراشیم، هیچگونه ضرری ندارد. تکلیف‌گریز نباشیم بلکه روش و راهکار بیابیم.
پی‌نوشت
[1]. «إِنَّ الْأَمْرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ النَّهْيَ عَنِ الْمُنْكَرِ لَا يُقَرِّبَانِ مِنْ أَجَلٍ وَ لَا يَنْقُصَانِ مِنْ رِزْقٍ لَكِنْ يُضَاعِفَانِ الثَّوَابَ وَ يُعْظِمَانِ الْأَجْرَ وَ أَفْضَلُ مِنْهُمَا كَلِمَةُ عَدْلٍ عِنْدَ إِمَامٍ جَائِر» تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 332 ، ح 7637.