تنطیف با پارچه توسط امام حسین(علیه‌السلام) نه تنها بر عدم توجه ایشان به پاکیزگی اشاره ندارد، بلکه شاهدی محکمی بر پاکیزگی ایشان است.
شبهه: امامان شیعه بهداشت را رعایت نمی‌کردند، چراکه امام صادق(علیه‌السلام) می‌فرماید: «هر زمان حسین به علی(علیه‌السلام) به دستشویی می‌رفت خودش را نمی‌شست».
پاسخ:
این ادعا در حالی از سوی این افراد مطرح می‌شود که اگر شخصی به خود حدیث و آداب اسلامی آشنا باشد، هیچ‌گاه چنین ادعایی را قبول نمی‌کند، زیرا: اول از همه خود حدیث دلالت بر توجه آن حضرت به پاکیزگی و نظافت دارد، آنچنان که در متن آن این‌گونه آمده: «هرگاه حسین بن علی(علیه‌السلام) مدفوع می‌کرد، با پارچه‌ای خودش را تمیز می‌کرد و خودش را نمی‌شست.»[1]
از سوی دیگر: این افراد صرف نشستن، را دلیل بر عدم پاکیزگی می‌گیرند، این در حالی است که نه از جهت علمی و نه از جهت عرفی، چنین موضوعی اثبات نشده است، یعنی ما هیچ تحقیقی نداریم که نشان دهد شخصی که با آب تطهیر نمی‌کند، آلوده به میکروب و مرض است، ــ گرچه تطهیر مخرج غائط با آب بهتر است ـ علاوه بر این، در عرف جوامع به ظاهر متمدن نیز معمولاً برای تنظیف از پارچه و دستمال استفاده می‌کنند، پس چگونه است که هیچ کس این افراد را متهم به میکروبی بودن و کثیف بودن نمی‌کند!؟ اما اینجا به امامان شیعه چنین اتهاماتی زده می‌شود.
در دین اسلام، پاکیزگی با معنویت پیوند خورده است، به گونه‌ای که نظافت انسان سبب برخورداری انسان از اجر معنوی می‌شود، به همین خاطر ائمه اطهار(علیه‌السلام) همیشه از تمام افراد جامعه به این موضوع اهتمام بیشتری داشته‌اند، به عنوان نمونه به چند حدیث در این زمینه اشاره می‌کنیم:
پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمود: «دو رکعت نماز با دندان‌هاى مسواک زده، نزد خداوند از هفتاد رکعت نماز بدون مسواک بهتر است»[2] امام صادق(علیه‌السلام) نیز در حدیثی فرمودند: «غسل جمعه، پاکیزگی و کفاره است از گناهان، از جمعه تا جمعه دیگر.»[3]
در اینجا لازم است به این نکته مهم اشاره کنیم که این نوع اشکالات، بیشتر برخواسته از عناد و نادیده گرفتن واقعیت است و گرنه اگر شخصی صرفاً آموزه‌های اسلام را بدون هیچ تعصبی، مطالعه کند خواهد دید که از دیدگاه اسلام پاکیزگی چقدر اهمیت دارد، به گونه‌ای که اروپا آموزه‌های متعددی را در این زمینه از مسلمانان آموخته است که یکی از مهم‌ترین آن‌ها حمام است.
_______________________________________
پی‌نوشت
[1].تهذيب الأحكام، طوسى، محمد بن الحسن ، دار الكتب الإسلاميه ، 1407 ق ،ج1، ص:354.
[2]. المحاسن، برقى، احمد بن محمد بن خالد، دار الكتب الإسلامية، 1371 ق،ج2، ص: 562.
[3]. من لا يحضره الفقيه، ابن بابويه، محمد بن على، دفتر انتشارات اسلامى، 1413 ق، ج1، ص: 112.
شبهه: بنا بر روایتی که توسط امام صادق(علیه‌السلام) نقل شده است: «هر زمان حسین به علی(علیه‌السلام) به دستشویی می‌رفت خودش را نمی‌شسته است.» که این موضوع حکایت کننده از عدم توجه ایشان به پاکیزگی است.
پاسخ: دقت در متن این حدیث شاهدی است که نشان می‌دهد آن حضرت به پاکیزگی و نظافت توجه داشته است، در روایت آمده: «هرگاه حسین بن علی(علیه‌السلام) مدفوع می‌کرد، با پارچه‌ای خودش را تمیز می‌کرد و خودش را نمی‌شست.» از سوی دیگر: این افراد صرف نشستن، را دلیل بر عدم پاکیزگی می‌گیرند، این در حالی است که نه از جهت علمی و نه از جهت عرفی، چنین موضوعی اثبات نشده است، یعنی ما هیچ تحقیقاتی نداریم که نشان دهد شخصی که با آب تطهیر نمی‌کند، آلوده به میکروب و مریضی است.