سلفیه تکفیری معتقدند میان ایمان به خدا و عمل، تلازم است و مسلمانی که گناه کبیره مرتکب شود، از دین خارج شده و کافر است.
برخی از جریان‌های سلفی مثل اخوان المسلمین، اکثریت دیوبندیه و برخی از جریان‌های درون وهابی، تکفیری نیستند، اما اکثریت سلفیه تکفیری هستند و مخالفان خود را تکفیر می‌کنند.
سلفیه تکفیری میان ایمان به خدا و عمل، تلازم قائلند؛ به این معنی که اگر کسی ایمان به خدا داشته باشد و گناه کبیره مرتکب شود، از دین خارج شده و کافر شمرده می‌شود. لذا مسلمانان را تکفیر کرده و مهدور الدم می‌دانند.[1]
مهم‌ترین نوع سلفی‌گری تکفیری، وهابیت تکفیری هستند که در طول عمر 250 ساله خود، جنایات زیادی انجام دادند، بر هر شهری از بلاد مسلمین وارد می‌شدند، خون مسلمانان را مباح می‌دانستند و اگر می‌توانستند آن‌جا را جزو املاک خود قرار می‌دادند، وگرنه به غنایم به دست آمده، اکتفا می‌کردند.[2] جنایات آنان در نجد و حجاز و سوریه مثال زدنی است.
سیره پیامبر در برخورد با مسلمانان به این صورت نبوده و فریقین این روش را اسلامی نمی‌دانند.
پی‌نوشت:
[1]. علیزاده موسوی، سید مهدی، سلفی گری و وهابیت، دفتر تبلیغات اسلامی، قم، 1391ش، ج1، ص94.
[2]. حافظ وهبه، جزیره العرب فی قرن العشرین، ص341.