سلفیگری اصلاحی ذاتا با دیگر جریانهای سلفی متفاوت است. این جریان بر خلاف دیگر فرقههای سلفی در جهت تقریب و همگرایی اقدام میکند.
سلفیگری اصلاحی ذاتا با دیگر جریانهای سلفی متفاوت است. این جریان در پاسخ به این پرسش شکل گرفت که چرا جهان اسلام در قرنهای گذشته و دوران معاصر به کشورهایی عقبمانده و ضعیف تبدیل شدهاند، در حالیکه گذشته بسیار درخشانی داشتهاند.
پیروان سلفیه اصلاحی در پاسخ به این پرسش علتهای عقبماندگی جهان اسلام را، فراموشی میراث اسلامی و عمل نکردن به تعالیم اسلامی بیان کردهاند. هدف این گروه، نه ایجاد اختلاف و دامن زدن به فرقهگرایی، بلکه تقریب و همگرایی جهان اسلام بود. از این رو به این گروه مصلحین نیز گفته میشود. بنابراین مراد این گروه از بازگشت به سلف، نه بازگشت به مواضع و کارهای صحابه و تابعین و تابع تابعین، بلکه بازگشت به اصول و فرامین اسلام است، که در کتاب و سنت آمده است.[1]
از شخصیتهای بزرگ این گروه میتوان به اقبال لاهوری، سید جمالالدین اسدآبادی، محمد عبده، شیخ شلتوت اشاره کرد.
پینوشت:
[1]. علیزاده موسوی، سید مهدی، تبارشناسی و وهابیت، دفتر تبلیغات اسلامی، قم، 1391، ج1، ص102.