-بعد از گرانی بنزین و اعتراض مردم به این حرکتِ دولت در اجرای دفعی این طرح، اعتراضات رنگ و بوی خشونت و اغتشاش به خود گرفت تا اینکه مردم تبریز و زنجان و شهرکرد با تظاهراتی خودجوش خط و جهت اعتراضی خود را از اغتشاشگران جدا کرده و برای حمایت از انقلاب و تبعیت از رهبری به خیابانها آمدند و در روزهای بعد شهر به شهر و استان به استان مردم به خیابانها آمدند و حمایت خود را از نظام و جدایی صفوف خود را از اغتشاشگران اعلام کردند.
اما سوال اصلی اینجاست که آیا این مردم از روی شکم‌سیری به خیابانها آمده‌اند؟ اعتراضی به گرانی‌ها و سوء مدیریت ندارند؟
در ابتدا باید گفت حالا که این تجمعات نه به نفع دشمن بلکه به نفع نظام و انقلاب ایجاد شده است باید از آن استفاده و بهره‌ها برد...
این مردم همانطور که رئیس جمهور در یزد گفتند: بیش از 60 میلیون ایرانی نیازمند به کمک دولت در کشور هستند و این بدان معناست که این جمعتی که وارد میدان شده‌اند جزو آن دهکهای بالا و بی‌نیاز نیستند لذا این به خیانان آمدنها از روی شکم سیری نیست.
نکته‌ی دوم اینکه مردم ایران به دنیا ثابت کرده‌اند که در حمایت از اعتقادات ولو در وضعیت بد معیشتی باشند از جان مایه می گذارند همانطور که در سخت‌ترین زمان ممکن در زمان جنگ به دفاع از انقلاب پرداختند، لذا برای آنها کیان انقلاب و تبعیت از رهبری و امنیت برای جلوگیری از هرآشوبی مهمتر است.
نکته‌ی سوم اینکه از طرفی درست است که به انقلاب و رهبری اعتقاد قلبی دارند اما اینطور نیست که از عملکرد دولت و دستگاههای اجرایی کشور مانند رئیس جمهور و رئیس مجلس و....و بخصوصه نحوه اجرائی سهمیه بندی بنزین روحانی راضی‌اند و چنین تصور شود که اعتراضی به عملکرد وتصمیم مسئولین ندارند و زیر بار هر فشاری ناشی از بی تدبیری یا سوء مدیریت آنها صدا از ندایشان درنمی آید و هیچگونه ابراز انتقاد و اعتراضی نمی‌کنند و نارضایتی خود را ابراز نمی‌کنند.
نکته‌ی چهارم اینکه در کنار اعتراضات به بی‌تدبیری بعضی از مسئولین، دولت باید پاسخگوی سوالاتی مانند اینکه چرا طرحی که با موفقیت توانست مصرف کشور را به نصف برساند را متوقف و واردات بنزین را آغاز کرد و چه کسی باید این هزینه‌ای که از بیت المال و جیب مردم شده است را پاسخگو باشد؟