آیا امام سجاد ايرانيان را نفرين کرده است

با سلام خدمت شما.

ببیند دوست عزیز اولا: شرک و بت پرستی معناش با ساختن ضریح و مقبره برای مردگان زمین تا آسمون فرق داره؟؟!!! خواهشا دقت فرمایید، شرک یعنی کسی رو در قدرت و در دخالت در امور عالم، هم عرض خدا بدونیم و براش مقام خدایی قائل بشیم و اینکه او می‌تونه حتی بدون اذن خدا و مانند خود خدا در امور عالم دخالت کنه، این رو میگن شرک، یا برای کسی مقام عبودیت و الوهیت قائل بشیم و براش تعظیم کنیم و معتقد باشیم مقام خدایی داره، این یعنی شرک و بت پرستی؛ اما ساختن مقبره روی یک قبر برای تعظیم اون شخص چه ربطی به شرک داره؟؟؟؟ چرا میگید این کار شرکه؟؟؟ یعنی اگه فرض کنید من برم سر قبر پدرم یه چهاردیواری بسازم که در تابستان از گرما و در زمستان از سرمای هوا در امان باشم هنگامیکه میرم زیارت قبر پدرم، این یعنی من مشرکم؟؟؟؟!!!!  واقعا این کار چه ربطی به شرک داره؟؟؟؟؟ من که نمیفهمم.

به خدا عقل هم خوب چیزیه، معنای شرک چیز دیگری است، معنای ساختن مقبره روی قبور چیز دیگری است، چرا همه چیز رو قاطی می‌کنید و مغالطه میکند. این نکته اول.

نکته دوم: ما اهل بیت رو بندگان خدا می‌دونیم، اونا رو ضعیف و کوچک در درگاه الهی می‌دونیم، اونا رو هرگز در مقابل خدا و مستقل از خدا نمی‌دونیم، چرا این رو به زور می‌خوایید به شیعه نسبت بدید؟؟؟؟ ما اهل بیت رو حجت های خدا، بندگان برگزیده الهی بر روی زمین و جانشین خدا بر روی زمین می‌دونیم، کسانیکه جز به اراده و خواست خدا کاری انجام نمیدن، هیچ چیزی از خود ندارن، همه چیزشون از خداست و برای خداست. چرا دروغ تو دهن شیعه می‌ذارین؟؟؟؟؟!!!!!! کدوم عالم شیعی گفته که اهل بیت خدا هستن، یا مستقل از خدا هستن، یا بدون اذن خدا می‌تونن کاری بکنن؟؟؟؟ ما خودمون غالیانی که به الوهیت اهل بیت معتقد بودن رو لعن می‌کنیم، اونا رو شیعه نمی‌دونیم، مرتد و واجب القتل می‌دونیم.

نکته سوم: هر روایتی که در کتب شیعی باشد، صحیح نیست، بلکه باید رجال و درایه اون بررسی بشه و با قرآن کریم هم سازگاری داشته باشه که مورد قبول قرار بگیره، نمیشه به صرف وجود روایتی در کتب اربعه و حتی کافی گفت این روایت صحیحه و اعتقاد شیعه، خیر در خود کافی نیز روایات متعددی وجود داره که از حیث سندی ضعیف هستن و علمای شیعه اونا را نپذیرفتن.

اما در مورد روایاتی که بیان کردی:

در روایات شیعه، چند دسته روایت در ظاهر بر عدم جواز بناء بر قبر دلالت دارند ولی با دقت در سند و دلالت این روایات معلوم می‌شود که بناء بر قبور نهی نشده است، بلکه منظور روایات مطلب دیگری است. در اینجا روایات را بررسی می‌کنیم:

1. قبر را با خاك خودش پر كنيد

از سه روايت استفاده مي شود كه در خاكسپاري ميت و پر كردن قبر ، فقط از همان خاك خود قبر استفاده شود و از خاك اطراف قبر بر روي آن نريزند :

1 . « إنّ النَّبيّ نَهي أنْ يُزادَ علي القَبْرِ تُرابٌ لَمْ يُخْرَج مِنْهُ » .

« پيامبر ( صلّي الله عليه وآله ) از پر كردن قبر با خاك اطراف قبر ، نهي كرد » .

شیخ صدوق بدون سند از امام صادق ( عليه السلام ) نقل مي كند :

2 . « كُلّما جُعلَ علي القبرِ مِنْ غيرِ تُرابِ القَبْرِ فَهُوَ ثِقْلٌ عَلي المَيِّتِ » .

« هر چه كه بر روي قبر از غير خاك آن قرار دهند آن سنگيني بر ميت است » .

3 . « لا تُطَيِّنُوا الْقَبْر مِنْ غَيْر طينِه »(وسائل الشيعه ، ج2 ، باب36 ، از ابواب دفن ، روايات 1 ، 2 ، 3) .

« قبر را از غير خاك خودش ، گِل مالي نكنيد » .

تحليل روايات

اوّلاً : روايت دوم فاقد سند است ونمي توان با آن استدلال كرد .

و روايت اوّل و سوم با سندي نقل شده كه در آن دو فرد غير امامي است به نام هاي « نوفلي و سكوني » .

ثانياً : اين روايات در صورت صحت حاكي از آن است كه در قبر سازي از خاك بيرون نبايد بهره گرفت . در اين صورت مضمون اين احاديث پيوندي با موضوع بحث ندارد و آن بناي بر روي قبر كه چيزي بر قبر افزوده نمي شود آن هم براي اين كه زائران قبر در حال زيارت و خواندن قرآن بر آن بزرگواران از سرما و گرما در رفاه و امان باشند و در ساخت و ساز بر روي قبور اولياي الهي ، چيزي بر خاك قبر افزوده نمي شود .

ثالثاً : مضمون اين روايات با عمل قطعي پيامبر ( صلّي الله عليه وآله ) در تدفين عثمان بن مظعون منافات دارد ، زيرا آن حضرت پس از خاكسپاري فرزند مظعون سنگ بزرگي را روي قبر نهاد تا نشانه  ی قبر باشد ومسلمانان بتوانند به آساني آن را شناسايي و زيارت نمايند .

ابن ماجه از انس بن مالك نقل مي كند كه رسول خدا ( صلّي الله عليه وآله ) قبر عثمان بن مظعون را با سنگ بزرگي علامت گذاشت و « سندي » در حاشيه سنن ابن ماجه مي نويسد : صخره اي را بر روي قبر نهاد تا شناسايي شود . ( سنن ابن ماجه ، كتاب جنائز ، ص 365 ، 1551)

سمهودي در وفاء الوفاء مي نويسد : وقتي عثمان بن مظعون خاكسپاري شد پيامبر مردي را مأمور كرد تا سنگ بزرگي را با خود حمل كند و بياورد . آن مرد نتوانست آن سنگ را حمل نمايد . رسول خدا ( صلّي الله عليه وآله ) آستين ها را بالا زد و آن را به سوي قبر عثمان حمل نمود و آن را بالاي سر او نهاد و فرمود : اين كار را مي كنم كه قبر برادرم را بشناسم و بستگانم را كنار آن به خاك بسپارم . ( وفاء الوفاء ، ج2 ، ص 85)

رابعاً : گزاردن ضريح و يا صندوق بر روي قبر ارتباطي به روايات ندارد ، زيرا پايه هاي ضريح در چهار گوشه بيرون قبر قرار مي گيرد . و كوچك ترين سنگيني بر قبر ندارد .

2 . نهي از بناي بر قبور

از برخي روايات چنين برمي آيد كه از بناي بر قبور نهي شده است .

1 . امام كاظم ( عليه السلام ) مي فرمايد : « لا يَصْلُحُ البِناءُ عليه ولا الجُلُوسُ ولا تَجصيصُه ولا تَطيينُه » ( التهذيب ، ج 1 ، باب تلقين المحتضرين ، ص 461) .

« ساختن بنا بر قبر و نشستن بر آن و گچ كاري و گل كاري آن ، كار خوبي نيست » .

2 . يونس بن ظبيان از امام صادق ( عليه السلام ) نقل كرده كه پيامبر ( صلّي الله عليه وآله ) از سه چيز نهي كرده : 1 . أن يُصلّي عَلي قبر : بر روي قبري نماز گزارده شود .

أو يُقْعَد عليه : بر روي آن نشسته شود .

أو يُبني عليه : بر روي آن ساختمان سازي شود . ( وسائل الشيعه ، ج2 ، باب 44 از ابواب دفن ، حديث2)

3 . جراح مدائني از امام صادق ( عليه السلام ) نقل مي كند :

« لا تَبْنوا علي القُبورِ ولا تُصوِّروا سُقوفَ الْبيوتِ » ( همان ، حديث 3) .

« بر روي قبرها ساختمان نسازيد و سقف خانه ها را نقاشي نكنيد » .

تحليل روايات

1 . روايت دوم ضعيف است ، در سند آن افرادي به نام هاي زياد بن مروان قندي و يونس بن ظبيان وارد شده اند . « كشي » درباره زياد بن مروان قندي روايتي نقل كرده كه حاكي از خبث اوست . علامه مي گويد : روايات او نزد من پذيرفته نيست .

و « نجاشي » درباره يونس بن ظبيان مي گويد : جداً ضعيف است و به روايات او توجه نمي شود تا آنجا كه مورد لعن امام هشتم ( عليه السلام ) قرار گرفته است و « كشي » مي گويد : او از دروغگويان معروف در حديث است . ( الموسوعة الرجالية ، شماره2459 و شماره 6713)

جمله « لا يصلح » در روايت اول بر كراهت دلالت دارد و روايت سوم كه مي گويد كه : « لاتَبْنُوا علي القبور » به قرينه روايت اول ، حمل بر كراهت مي شود .نتيجه اين كه روايت دوم ضعيف و اولي و سومي حاكي از كراهت است نه حرمت .

آنچه كه مهم است اين است كه بدانيم مورد كراهت كجا است ؟

2 . مورد روايات زمين هاي عمومي است كه مردم براي دفن اموات آماده كرده اند . مسلماً بنا در چنين قبور با مشكل مواجه مي شود زيرا اگر هر فردي يا خانواده اي متمكن بخواهند بر روي قبر بنايي بسازند دفن ميت پس از اندكي با مشكل مواجه مي شود . ( علامه حلي در المنتهي ، ج7 ، ص 403 مي گويد:« لانّ في ذلك تضييقاً علي الناس ومنعاً لهم عن الدفن هذا مختص بالمواضع المباحة ، امّا الاملاك فلا . . . » .)

3 . از آنجا كه مضمون اين روايات در كتاب هاي حديثي اهل سنت نيز وارد شده است ، برخي از فقيهان مالكي مورد اين احاديث را افرادي دانسته اند كه به عنوان فخرفروشي بر روي اموات خود بنا مي نهند . ( الموسوعة الفقهية الكويتيه 32 / 250 مادة قبر )

افزون بر اين وجوه سه گانه ، مي توان گفت ساختن بنا بر روي قبور اولياي الهي از مورد روايات بيرون است ؛ زيرا مقابر آنان يا در زمين هاي موات و يا خانه هاي شخصي آنان بوده و هدف از بنا سازي تسهيل زيارت براي زائران شيفته آنان است .

مؤلف « الفقه علي المذاهب الاربعه » مي گويد : بناي بر قبر آن گاه كه مقصود از آن فخرفروشي نباشد ، مكروه است . مگر اين كه در زميني بسازد مانند زمين وقف و يا زميني كه براي دفن اموات آماده شده است كه در اين صورت جايز نمي باشد ؛ زيرا در اين صورت جا براي ديگران تنگ خواهد شد . ( الفقه علي المذاهب الاربعه ، ج1 ، ص 505 )

به مقتضاي آنچه كه در مورد قبور اوليا و انبيا از نظر قرآن و سنت و اتفاق فقيهان اسلام بيان شد ، مي توان گفت : مورد اين روايات افراد عادي و انسان هاي معمولي است كه حفظ مقابر آنان نه تنها فاقد اثر سازنده است ، بلكه چه بسا مايه مزاحمت و فخرفروشي است . ولي قبور انبيا و اوليا بر خلاف آن است و در نتيجه اين روايات ناظر به آنها نيست . ( الذكري ، شهيد اوّل ، ج2 ، ص 35 )

3 . گچ كاري و گِل كاري قبر

از برخي روايات استفاده مي شود كه گچ كاري و گِل كاري قبر صحيح نيست . در اين مورد فقط يك روايت وارد شده كه متن آن در گروه دوم به شماره اوّل گذشت و شيخ طوسي در نهايه و عماد الدين طوسي بر كراهت آن فتوا داده اند . ( النهايه ، ص 44 ، الوسيله إلي نيل الفضيله ، ص 62 )

تحليل روايت

اوّلاً : واژه « لا يصلح » حاكي از كراهت است .

ثانياً : كليني با سند صحيح از يونس بن يعقوب نقل مي كند : آنگاه كه يكي از فرزندان امام كاظم (عليه السلام ) در مدينه درگذشت ، فرمود قبر او را گچ كاري كنند و نام او را بر سنگي بنويسند و بر روي قبر او بگذارند . ( وسائل الشيعه ، ج2 ، باب36 از ابواب دفن ، ح1 .)

ثالثاً : اصولاً فقيهان اسلام بدون استثنا اتفاق نظر دارند كه مستحب است قبر را به مقدار چهار انگشت باز ، يا يك وجب از زمين بلندتر قرار داد . اكنون سؤال مي شود هرگاه قبر بدون گِل كاري و گچ كاري صورت سازي شود ديري نمي پايد كه باد و باران و طوفان هاي تند همه را به هم ريخته و قبر را با زمين يكسان مي سازد . صيانت قبر در گرو اين است كه با يك عامل طبيعي اجزاي خاك به هم پيوسته شود و آن جز با گِل كاري و گچ كاري و نظاير آنها امكان پذير نيست . از اين جهت ، اين روايت ناظر به داخل قبر است كه به حالت طبيعي باقي بماند و ناظر به ظاهر آن نيست .

4 . ارتفاع قبر به اندازه چهار انگشت يا يك وجب

روايات متعددي از امامان معصوم ( عليهم السلام ) وارد شده است كه مستحب است قبر به اندازه چهار انگشت باز و يا يك وجب و يا كمي افزون ارتفاع داشته باشد . اين روايات را شيخ حر عاملي در وسائل الشيعه باب 31 از ابواب دفن آورده است و مجموع آنها يازده روايت است . در تمام روايات فقط وارد شده است كه قبر از سطح زمين به مقدار چهار انگشت يا يك وجب بلندي داشته باشد و

هرگز حكم افزون بر اين مقدار را متعرض نشوند . مثلاً محمد بن مسلم از امام باقر ( عليه السلام ) نقل مي كند كه آن حضرت فرمود :« ويُرفعُ القبرُ فوقَ الأرضِ أربعَ أصابعَ » ( وسائل الشيعه ، ج2 ، باب30 ، از ابواب دفن ، حديث1 )

« و قبر از سطح زمين به مقدار چهار انگشت بالاتر قرار مي گيرد . »

روايات ديگر نيز همگي به همين مضمون است و مي رساند كه مستحب است قبر چهار انگشت ارتفاع داشته باشد ولي ارتفاع بالاتر از آن را نفي نكرده است ، بلكه بلندي لازم را براي شناسايي قبر يا اين كه زير پاي عابران قرار نگيرد چهار انگشت و يا يك وجب مي دانند .

فقط يك روايت از موسي بن جعفر (ع) مي فرمايد : آنگاه كه مرا به خاك سپردند قبر من بيش از چهار انگشت باز بلندتر نباشد . و نكته آن روشن است ، زيرا ارتفاع قبر امام بيش از چهار انگشت مايه تحريك دشمنان او بود و مسلماً هارون و همفكران او به راحتي از كنار آن نمي گذشتند . چه بسا به آن اهانت مي كردند و لذا حضرت ارتفاع بيشتر را اجازه نمي دهد و به همان مقدار استحباب اكتفا مي نمايد .

5 . تسويه قبور

شيخ كليني از امام صادق ( عليه السلام ) نقل مي كند كه اميرمؤمنان ( عليه السلام ) فرمود :

« بَعَثَني رسولُ اللهِ إلي المدينةِ فقالَ لا تَدَعْ صورةً إلاّ مَحَوْتَها ولا قبراً إلاّ سَوَّيْتَه ولا كَلْباً إلاّ قَتَلْتهُ » ( همان ، باب43 ، از ابواب دفن ، حديث2 .) .

« پيامبر خدا مرا به مدينه اعزام كرد و فرمود تا سه كار را صورت دهم : هر نوع تصويري را نابود كنم و هر قبري را صاف گردانم و هر سگي را بكشم » .

با اين روايت كه اهل سنت نيز آن را روايت كرده اند بر عدم جواز ساختن بنا بر روي قبور استدلال كرده است . حتي در سال 1344 هجري كه مدينه منوره به اشغال وهابيان درآمد قاضي وقت به نام ابن بليهد به بهانه اين حديث ، تمام آثار گذشتگان را با خاك يكسان كرد و تنها از ويران كردن مرقد پيامبر(ص) به خاطر ترس از مسلمانان جهان خودداري نمود .

اوّلاً : مضمون حديث با تاريخ قطعي زندگاني پيامبر سازگار نيست ؛ زيرا بايد ديد پيامبر خدا ، علي ( عليه السلام ) را در چه سالي به مدينه فرستاده تا اين سه كار را انجام دهد ، آيا قبل از هجرت بوده يا پس از هجرت ؟ ! . . .

احتمال نخست قطعاً منفي است ؛ زيرا علي(عليه السلام ) قبل از هجرت پيامبر (ص)به مدينه از مكه خارج نشده تا به مدينه اعزام گردد و اين سه كار را انجام دهد ، از طرفي با سيطره مشركان بر مدينه توانايي انجام آنها را نداشت .

صورت دوم با مشكل بيشتري روبرو است ؛ زيرا پس از گرويدن اوس و خزرج به آيين اسلام ، بت و يا صورت بتي در ميان مدنيان نبود كه علي ( عليه السلام ) مأمور شكستن آن باشد . ( صحيح مسلم ، ج3 ، كتاب جنائز ، ص 61 )

ثانياً : واژه « سويته » در زبان عرب دو نوع كاربرد دارد :

الف : « سوّيته » به صورت يك مفعولي .

ب : « سوّيتُ هذا بهذا » به صورت دو مفعولي .

آنگاه كه به صورت نخست استعمال شود « تسويه » صفت خود آن شيء خواهد بود چنان كه قرآن مي فرمايد :( فَإذا سَوَّيْتهُ وَنَفَخْتُ فيهِ مِنْ رُوْحي فَقَعُوا لَهُ ساجِدينَ ) ( حجر/29 ) .

« آنگاه كه آفرينش آدم را به پايان رساندم و در آن از روح خود دميدم همگي بر او سجده كنيد » .

در اين آيه « تسويه » به معناي كامل كردن و كنايه از پايان پذيري آفرينش آدم است .

ولي آنگاه كه به صورت دوم استعمال شود صفت خودش نبوده ، بلكه صفت براي چيز ديگر خواهد بود . مثلاً آنگاه كه انسان دو چوب يا دو نخ را از نظر طول يكسان كند مي گويد : « سَوَّيْتُ هذا بهذا » .

قرآن مجيد از زبان مشركان نقل مي كند كه آنها روز قيامت به جهت پرستش بت ها ، خود را سرزنش مي كنند و مي گويند :( إذ نُسوّيكُمْ بِرَبِّ الْعالَمين ) ( شعراء/98 ) .

« آنگاه كه شما را با خداي جهانيان يكسان مي شمريم » .

بنابراين ، « تسويه » صفت خود قبر خواهد بود و مقصود اين است كه سطح قبر را صاف و مسطح قرار بده يعني سطح آن يكنواخت باشد . در مقابل « تسنيم » كه قبر به صورت پشت ماهي يا كوهان شتر در مي آيد و لذا فقيهان شيعه مي گويند مستحب است قبر مسطح و صاف باشد نه غير آن .

حديث ياد شده در صحيح مسلم نيز وارد شده و شارحان صحيح مسلم حديث را به نحوي كه ما گفتيم شرح كرده اند .

نووي شارح معروف صحيح مسلم حديث را اين گونه تفسير مي كند : « سنت اين است كه قبر از زمين زياد بلند نباشد و به شكل كوهان شتر درنيايد بلكه به مقدار يك وجب بلند و مسطح باشد . » ( نووي شرح صحيح مسلم : 7/41 )

ابن حجر قسطلاني در كتاب « ارشاد الساري بشرح صحيح البخاري » حديث را چنين تفسير كرده و مي گويد : « سنت در قبر اين است كه تسطيح شود و ما هرگز نبايد سنت را به خاطر اين كه تسطيح شعار رافضي هاست ترك كنيم . . . » . ( ارشاد الساري2/468 )

6 . تجديد قبر

اصبغ بن نباته از اميرمؤمنان ( عليه السلام ) نقل كرده است كه آن حضرت فرمود :« مَن جَدَّدَ قَبراً أو مَثّل مِثالاً فقد خرج عَن رِبقةِ الإسلامِ » ( وسائل الشيعه ، ج10 ، باب 43 ، از ابواب دفن ، حديث1 ) . « هر كس قبري را نوسازي كند و يا تصويري بكشد از آيين اسلام بيرون رفته است » .

نويسنده اين حديث را دليلي بر تحريم ساختن بنا بر قبر گرفته است ، در حالي كه اين روايت هيچ ارتباطي با موضوع بحث ندارد ؛ زيرا

اوّلاً حديث از نظر سند فوق العاده ضعيف است آن هم به خاطر دو نفر : 1 . محمد بن سنان ؛ 2 . ابي الجارود .

ثانياً مضمون حديث با اصول مسلم مخالف است . چگونه نوسازي قبري و يا تصوير حيواني سبب بيرون رفتن از اسلام مي باشد ؟ !

ثالثاً : حديث به چهار صورت نقل شده است و معلوم نيست آنچه كه امام ( عليه السلام ) فرمود ، كدام يك از صور چهارگانه است :

الف : جدّد قبراً : قبر را نوسازي كند .

ب : حدّد قبراً : قبر را تيز كند .

ج . جدث قبراً : كسي را در قبر ديگري دفن كند .

د . خدَّد قبراً : قبري را بشكافد . ( الذكري ، نگارش شهيد اول : 2/44)

با توجه به اين نسخه بدل هاي چهارگانه چگونه مي توان با اين حديث استدلال كرد ؟ !

روشن گشت كه از نظر شیعه و روایات اهل بیت(ع) از بناء بر قبور نهی نشده است.

منبع: پایگاه تخصصی وهابیت پژوهی

در مورد قسمت اول مطلبت هم دوستان خوب گفتن، الان مکه و بیت الله الحرام رو هم بستن، یعنی خدا هم کاری ازش بر نمیاد؟؟؟ یعنی خدا هم تو شفا دادن مردم عاجزه؟؟؟ کارش در حد سرما خوردنه؟؟؟؟ خواهشا بفهم چی میگی.

پاسخش اینه که ائمه اطهار برای هدایت مردم اومدن نه برای شفا دادن، امام یعنی الگو، یعنی پیشوا، یعنی کسی که اومده انسان بودن و راه و رسم درست زیستن رو به ما یاد بده، نه اینکه ما رو شفا بده، پزشک که نیست، لذا می بینیم از میلیون ها نفری که میرن حرم ائمه اطهار چند نفر رو شفا میدن که مردم ساده هم یه ذره تقویت بشن و الا اگر در تمام عمرشون حتی به نفر هم شفا ندن هیچ اشکالی نداره و از مقام امامتشون چیزی کم نمیشه.

در ثانی خود ائمه اطهار به ما آموختن خدا امورش رو از راه طبیعی و عادی پیش میبره، لذا باید هم راه عادی و طبیعی رو در پیش بگیریم و هم دعا و راه کرامات و غیر طبیعی، باید وقتی مریض میشیم بریم دکتر، چون راه طبیعیش همینه که بریم دکتر و دارو مصرف کنیم، اما در کنار دارو باید دعا هم بکنیم تا دارو بر بدن تاثیر کنه.

از حیث طبیعی هم باید دستورات پزشکی رو رعایت کرد تا گرفتار بیماری نشیم، این دستور خود اهل بیته، اونا از ما خواستن که نظافت رو رعایت کنیم، اونا خواستن دستورات پزشکان رو رعایت کنیم.

با سلام خدمت شما.

روش شما اینه که همش از بحث ها در بری، من چند تا سوال مطرح کردم هیچ کدوم رو پاسخ ندادی و پریدی به چیزی دیگه، اصلا باشه این روایت درست، هر چند معنای روایت چیز دیگری است، ما هزاران روایت در زمینه توسل داریم لطفا به کتاب کافی کناب الحجه مراجعه کن تا ببینی.

اما این رو ولش کن پاسخ من رو بده؛ من ازت پرسیدم:

1. چرا در توسل بین زنده و مرده فرق می‌ذارید؟ چرا توسل به زنده مثل حضرت یعقوب، پیامبر اکرم(ص) شرک نیست، اما بعد از مرگ آن‌ها شرک است؟ فرق مرده و زنده چیه؟

2. چرا عمر بن خطاب به عباس عموی پیامبر توسل کرد، چرا صحابه بزرگ اسلام به قبر پیامبر توسل می‌کردن؟ چرا عایشه به قبر پیامبر توسل می‌کرد؟

3. چرا حضرت عیسی میگه من خلق می‌کنم، من به شما از آنچه در خانه دارید و پنهان کردید و خبر میدم، اما به اذن خدا، چرا این موارد رو به خودش نسبت داده، چرا نگفته خدا کبوتر خلق می‌کنه و...

فرار نکن اینا رو پاسخ بده.

سوال این خانم رو هم که جواب ندادی؟؟؟؟؟؟!!!!!!

با سلام خدمت شما.

این وهابی که جرات پاسخ دادن نداره؛ من میگم خدمتتون:

شیعه و اهل سنت نوشتن در لحظه رحلت پیامبر عظیم الشان اسلام(ص) برخی از اصحاب کنار بستر حضرت بودن، از جمله عباس عمری پیامبر، امیرالمومنین، ابوبکر و عمر بن خطاب و...؛ پیامبر(ص) فرمود قلم و کاغذ بیارید تا چیزی براتون بنویسیم که بعد از من گمراه نشید، اینجا بود که عمر بن خطاب خلیفه دوم اهل سنت، بلند شد و گفت: «ان الرجل لیهجر» یعنی این مرد هزیان می‌گوید، نباید قلم و کاغذ بیارید، اینجا بین اصحاب دعوا شد مثل عباس و امیرالمومنین میگفتن بیارید، مثل عمر و ابوبکر میگفتن لازم نیست، این روایت به حدیث «قرطاس» معروفه.

نوشتن عباس عموی پیامبر، تا آخر عمرش هی می‌گفت ای کاش عمر بن خطاب اجازه میداد اون مطلب نوشته میشد تا ما دچار سردرگمی نمیشدیم.

خوب معلوم بود که پیامبر میخواد جانشینی امیرالمومنین رو بنویسه، اما برخی موافق بنودن و اجازه ندادن.

برای مطالعه بیشتر و دیدن اسناد این حدیث به این مطلب مراجعه کنید:
https://www.btid.org/fa/news/123668
https://www.btid.org/fa/news/120555

با سلام خدمت شما.

بله دقیقا همین چیزی هست که شما گفتید، به ایشان «عسکری» میگن؛ نه «عسگری».

«عسکری» اسم منسوب به عسکر است. عسکر محله‌ای بوده در شهر سامرا که لشکرگاه و محل توقف سپاه خلفای عباسی در آن‌جا بوده است و از آن‌جایی که امام حسن عسکری در سال 236 ق. از مدينه به سامرا انتقال و در محله عسکر، قرارگاه سپاه در شهر سامرا سکونت یافتند و در آن‌جا زندگی می كرد و به عسکری شهرت يافت.

این شایعات و تهمت ها فقط برای سست کردن اعتقاد شیعیان به وجود امام زمان(عج) است، ما دلایل زیادی بر تولد ایشان داریم، لذا شیعه شک و شبهه ای در تولد حضرت نداره.

برای مطالعه بیشتر در این زمینه به این مطلب مراجعه کنید: https://www.btid.org/fa/news/103730

با سلام خدمت شما.

ایران، دیلیمان نبوده؛ یعنی اینجوری نبوده به ایران دیلمی بگویند، بلکه طبق چیزی که در رابطه به دیلمیان نوشتن دیلمیان مردمی بودن در کوهستان های اطراف دریای حزر زندگی میکردن و برخی از اونا هم تو ایران و در قسمت گیلان بودن.

در رابطه با اون نوشتن: دیلمیان طوایفی کوه‌نشین بودند که جغرافی‌دانان آن‌ها را همان ساکنان دیلم (ارتفاعات گیلان) می‌دانستند. گرچه می‌توان توزیع گسترده‌تری تا جنوب ارمنستان و قفقاز را هم برای آنان بر شمرد.

«زیاریان» و «آل بویه»، دو خاندان دیلمی از نواحی کوهستانی گیلان بودند که توانستند در بخش بزرگی از ایران حکومت کنند. آل بویه شیعه بودند و توانستند مدتها حکومت کنند و خدمات زیادی به شیعیان انجام دهند.

پس منظور از دیلمان اعم بوده از ایرانیان و مقداری از سرزمین روسیه و قفقاز؛ اونایی که تو ایران بودن مسلمان شدن و حتی شیعه شدن و در خدمت به شیعه خیلی تلاش کردن.

با سلام خدمت شما.

عرض شد قومیت ملاک نیست، دین و ایمان ملاک بوده، در اون زمان این اقوام مسلمان نبودن و در جنگ با مسلمان ها بودند، به همین خاطر لعن و نفرین کردند.

با سلام خدمت شما.

ببینید دوست عزیز در متن علت لعن رفته روی شرک و بت پرستی و یا چند گانه پرستی، چرا که حضرت می‌فرماید: «سَائِرِ أُمَمِ الشِّرْك» یعنی خرز و دیلم و هر نقطه ای که در اون شرک وجود داره، این جمله یعنی اگر اونا مسلمان شدن و شرک و گذاشتن کنار دیگر مورد لعن حضرت نیستن.

اگر مردم جایی مسلمان بودن، ولی در مقابل ظلم و ستم بنی امیه و بنی العباس قیام کردن بدون شک مورد لعن حضرت نیستند، حضرت اگر به طور مطلق این مناطق رو لعن می‌کردن حرف شما درست بود، اما ایشان علت لعن رو هم بیان کردن که همون شرک و ایمان نداشتن به خدای بزرگه.

ما می‌دونیم و ادله زیادی هم در دست هست که هیچ کدوم از اهل بیت با حمله به ایران و کشت و کشتار اونا موافق نبودن، اما با شرک و چندگانه پرستی هم موافق نبودند، لذا دعا کردن شرک از بین بره و مردمی که بر شرک و بت پرستی مصر هستند و نمیخوان اسلام رو قبول کنن و لجاجت دارن و به مبارزه با اسلام برمی‌خیزن.

برای مطالعه بیشتر به این مطالب مراجعه کنید:

نظر اهل بیت در مورد فتوحات امویان و عباسیان

نظر اهل بیت در مورد فتوحات خلفاء

لذا دعای حضرت در مورد مشرکین و کسانی هست که اسلام نیاوردن و روی عقاید باطل خودشون هم اصرار داشتن و از روی لجاجت و تعصب بیجا، اسلام رو قبول نکردن، بنابراین لعن حضرت شامل کسانی نمیشه که اسلام رو قبول کردن و مسلمون شدن، اما در مقابل ظلم وایسادن.

با سلام خدمت شما.

همون در که در پاسخ به نظر قبلی گفته شد: در متن علت لعن رفته روی شرک و بت پرستی و یا چند گانه پرستی، چرا که حضرت می‌فرماید: «سَائِرِ أُمَمِ الشِّرْك» یعنی خرز و دیلم و هر نقطه ای که در اون شرک وجود داره، این جمله یعنی اگر اونا مسلمان شدن و شرک و گذاشتن کنار دیگه مورد لعن حضرت نیستن.

لذا اگر قسمتی از خزر و دیلم که ایمان آورده بودن، بدون شک نفرین حضرت شامل اونا نمیشه، حضرت مشرکانی رو لعنت کردن که با تعصب و لجاجت در مقابل اسلام وایسادن و ایمان نیاوردن و لجاجت به خرج دادن.

بدون شک ایمان و اسلام از کفر بهتره، یعنی اعتقاد به خدایی واحد و یگانه که قدرت هستی در دست اوست، بسیار بهتر از بت پرستی یا چندگانه پرستی است. اونا اگر مقاومت نمی‌کردن و اسلام و تفکر اسلامی رو می‌پذیرفتن و مسلمان می‌شدن، اصلا جنگی رخ نمیداد و جنایتی صورت نمی‌گرفت.

ما جنایات و کشت و کشتار امویان ر تایید نمی‌کنیم و خود اهل بیت هم موافق حمله نظامی به ایران و قتل و غارت نبودن، در متن بالا آدرس مطالب رو گذاشتیم، اما موافق کفر و بی دینی هم نبودن؛ لذا اگر مردم دیلم مسلمان و شیعه شدن، اصلا مشمول این نفرین نمیشن، چون خود حضرت علت نفرین رو هم بیان کرده.

اینکه نوشتید اکثر سپاه مختار از دیلمان بودن، درست نیست، چنین چیزی رو تاریخ نگفته، حالا ممکنه در بین اونا از دیلمان هم وجود داشته، اما اکثریت درست نیست و احتمالا در اون زمان هنوز دیلم و حزر و اون اطراف هنوز مسلمان نشدن. زمان مختار هم همون زمان امام سجاد هست.

البته این احتمال هم وجود داره که این دعا از امام نباشه، چون ما که اونجا نبودیم و احتمال جعل حدیث و روایت در طول 1400 سال وجود داره، اما چون تو صحیفه سجادیه هست، میگم احتمال زیاد از امام صادر شده، لذا توضیحش هم اینه که این دعا برای نفرین شرک و بی دینی هست نه منطقه ای خاص که در اون هم مسلمان بوده و هم مشرک.