صبر و بی‌صبری؛ سبب پیروزی و شكست انسان ها

از روز اول پیروزی انقلاب اسلامی در ایران -بلکه سال‌ها قبل که مقدمات انقلاب فراهم می‌شد- روند دشمنی‌های مستکبران زورگوی دنیا هر روز بیشتر شد. استکبار جهانی امیدوار بود با همین فشارها از وقوع انقلاب در ایران جلوگیری کند اما صبر و مقاومت امام راحل (رضوان‌الله‌علیه) و مردم صبور ایران از همه‌ی آن تهدیدات سهمگین و دهشتناک، فرصت ساخت و کشتی انقلاب را به ساحل پیروزی رساند. پس از انقلاب نیز -با وجود اینکه اکثر قریب به اتفاق ملت در همه‌پرسی 12 فروردین 1358 به جمهوری اسلامی رأی دادند- همان فشارها -بلکه در سطح بسیار بالاتری- ادامه یافت و دشمنان غدار این ملت به سرکردگی آمریکا هر چه توانستند برای به شکست کشاندن نظام برآمده از رأی مردم انجام دادند. سال‌های پررنج جنگ تحمیلی را هنوز از یاد نبرده‌ایم که چگونه دست ما از امکانات ابتدایی جنگ خالی بود و ابزاری مثل سیم خاردار هم نداشتیم؛ اما درمقابل ما صدام جنایتکاری قرار داشت که از شوروی سابق و آمریکا گرفته تا آلمان و فرانسه به او کمک‌های تجهیزاتی و اطلاعاتی می‌کردند. با این وجود، ملت ما پا پس نکشید و راه «صبر» را در پیش گرفت؛ به این معنا که با درک عمیق از موقعیت موجود، به فکر خودکفایی و اتکای به قدرت خدادادی افتادند و با همین تفکر و به لطف مجاهدت‌های جوانان این مرز و بوم، بینی متجاوزان بعثی و حامیان آنان را به خاک مالیدند و اجازه ندادند حتی یک وجب از خاک این مملکت، جدا شود.
صبر و تسلیم شرایط و فشارهای موجود نشدن در برهه‌های مختلفی باعث پیشرفت و پیروزی این ملت شد تا به لطف خدا و علی‌رغم خواست دشمنان، این انقلاب به چهل و یک سالگی خود نیز برسد.
اما در این سال‌های متمادی -و نیز در زمان حاضر- برخی روشنفکرنماها صبر نکردند و در مقابل فشارهای دشمن وادادند! اگر امروز کشور ما در برخی موضوعات مثل اقتصاد، دچار اشکالات و چالش‌های اساسی است دلیلش عملکرد برخی مسئولان کلان کشور است که به جای صبر -به معنای بکاربستن شجاعت و عقلانیت برای حل مشکلات- به مماشات، همزبانی و حتی همکاری با دشمن پرداختند. نتیجه‌ی این بی‌صبری، همین اوضاع نامطلوب کشور در برخی حوزه‌ها است که سبب گلایه و نارضایتی مردم شده است. بودند و هنوز هم هستند برخی افراد دارای مسئولیت که همراهی با دشمن را راه‌حل مشکلات کشور می‌دانند و از سعی و تلاش برای اتکا به توان داخلی دریغ می‌کنند.
امروز باید برخی به این توهم خاتمه دهند که بدون صبر می‌توان به موفقیت دست یافت. «صبر کردن یعنی تسلیم نشدن، دچار ضعف نشدن، دچار تردید نشدن، با شجاعت و عقل جلوی دشمن را گرفتن و دشمن را مغلوب کردن» و این تنها راه موفقیت در همه‌ی عرصه‌ها است.