حدیثی در مورد کرونا درمنابع روایی شیعه وجود ندارد.
متن شبهه:
حدیث عجیبی که از ٩٠٠ سال پیش در کتب روایی نقل شده کرونا را پیش بینی کرده است. ابو علی دبیزی(م565ق) در كتاب عظائم الدهور از حضرت امیرالمومنین(علیه‌السلام) نقل کرده است: «در زمان بیستم، دنیا به «کورون» مبتلا می‌شود، به خاطر فعل (گناه) انسان‌های گمراه، این بیماری بزرگان‌شان را می‌میراند و کوچک‌ترها را زنده می‌گذارد؛ قدرتمندان از آن می‌ترسند و ضعفا از آن سالم نمی‌مانند. ... «حلقوم و ریه‌ها» را پُر می‌کند ... شروعش از «خفاش چین» است و «روم» (ایتالیا) با ناله و ناراحتی به استقبالش می‌رود ... نمازها تعطیل می‌شود .... ».
پاسخ:
1. در هیچ‌یک از مجامع روایی شیعه و اهل سنت، هرگز حدیثی با چنین مضامینی نیامده است. حتی عالمان شیعی به خاطر اهمیت بسیار ویژه مساله مهدویت، تمام اهتمام خود را صرف کردند تا همه اخبار و احادیث مربوط به حوادث و اتفاقات آخر الزمان را، در قالب ملاحم و فتن جمع‌آوری کنند، اما در چنین کتاب‌هایی نیز ما هرگز مضامینی شبیه به این متن بالا نیافتیم.
2. در تراجم علما و معاجم رجالی، اصلا شخصیتی به نام ابو علی دبیزی وجود ندارد، بلکه شخصیتی ساختگی و موهوم است.
3. در معاجم کتاب‌شناسی هرگز کتابی با عنوان «عظائم الدهور» توسط هیچ مولفی نوشته نشده است.
4. متن عربی، در قالب یک قصیده است و هرگز نه سیاقش و نه استخدام کلماتش به قالب حدیث و روایت شباهت ندارد، زیرا برخی از مفرداتی که در این حدیث به کار رفته، کلماتی نیستند که در عصر امیرالمومنین(علیه‌السلام) وجود داشته باشد، مانند کلمه «روم الطیلان» که نام ایتالیاست.
این شایعات که اتفاقا برای قابل پذیرش کردنش آن را منتسب به ائمه اطهار(علیهم‌السلام) هم می‌کنند هدفی ندارند جز گسترش ترس و خوف و ناامیدی و گسترش گمانه‌زنی‌ها در مورد آخر الزمان و ایجاد انزجار از معاصر بودن با عصر متصل به ظهور به خاطر وجود بلایای زیادش.