- چند روزی میشود که گفتوگوی اردشیر زاهدی با بیبیسی فارسی در رسانههای مختلف دست به دست میشود. از منتقدین این گفتگو که اکثرا غربگرایان و اپوزسیون خارج نشین هستند
که قائل به پیری زاهدی و آرزوی بازگشت به کشور را دلیل اینگونه اظهار نظرات بیان میدارند! تا تحلیلگران سیاسی دیگر که سخنان زاهدی را اعتراف به پیشرفت ایران حتی در دل تحریم و فشار بیان میکنند. اما نکتهی جالب در این گفتگو آنجاست که مجری خبری بیبیسی تلاش میکند زاهدی را وادار کند که بگوید هدفش دفاع از جمهوری اسلامی نیست و تنها یک تحلیل سیاسی ساده است. اما با اصرار، زاهدی قصدش را اینگونه میگوید که تنها کاری که حقوق بگیران ملکه و مواجب بگیران غرب، در این 40 سال انجام دادهاند "خودفروشی اپوزوسیون" بوده است. زاهدی نه تنها در این مصاحبه از همفکران و مخالفان جمهوری اسلامی ایران انتقاد و محکوم به خیانت میکند، در عوض زاهدی به حاج قاسم افتخار میکند و میکرده و خواهد کرد و پیشرفتهای حاصل شده در این 40 سال را افتخاری برای ایران و ایرانی بیان میدارد.
البته جالب است که اظهارات آقای زاهدی را پیوست کنیم به جواد طباطبایی که او هم چندان با جمهوری اسلامی تفاهم ندارد. او به تازگی در مقالهای تلویحا میگوید: روشنفکری به طور سیستماتیک علیه ایران عمل می کند و کار اگر دست روشنفکرها باشد، در مقابل کسی مثل ترامپ، ایران را هم به باد می دهند؛ جمهوری اسلامی که جای خود دارد.
اینجاست که باید گفت روشنفکران داخلی و اپوزسیون خارجی در کجای معادلات ایران و وطن پرستی جای دارند که این روزها شاهدیم حتی فریاد و انتقاد افرادی که خود روزی عملهی رژیم پهلوی و همچنین منتقدان انقلاب اسلامی بودند را در آوردهاند. البته از سخنان زاهدی باید این درس را نیز بگیریم که اردشیرخان با تجربهای طولانی از یک عمر دست به سینه بودن به آمریکا، ظاهرا فهمیده است که غربگرایی و ممحض در غرب شدن هیچ تاثیری ندارد و بهویژه اپوزسیون از نوع خارج نشینش اگرچه مدعی وطن پرستی هستند اما اگر برسد خاک ایران را دو دستی هبه آمریکا و غرب خواهند کرد. پس بهتر است تا دیر نشده از تجربهی پیرمرد 93 سالهی غربگرای رژیم پهلوی درس بگیریم.