چرا ساختن بارگاه بر قبور ائمه اطهار جزء شعائر دین است؟

خداوند متعال در قرآن کریم به تعظیم شعائر الهى امر کرده و آن را دلیل تقواى قلوب مى داند، آنجا که مى فرماید: «وَمَن یُعَظِّم شَعائِرَ اللَّهِ فَإِنَّها مِن تَقوَى القُلُوبِ»(حج/ ۳۲). شعائر جمع شعیره، به معناى دلیل و علامت است، شعائر الله؛ یعنى امورى که دلیل و علامت و نشانه به سوى خداست. قرطبى در تفسیرش مى گوید: «شعائر خدا عبارت است از عَلَم ها و نشانه هاى دین خدا؛ خصوصاً امورى که مربوط به مناسک است».(تفسیر قرطبى، ج ۱۲، ص ۵۶) در قرآن کریم، صفا و مروه از شعائر الهى شمرده شده اند (بقره/ ۱۵۸) و نیز شترى که براى نحر به منى برده مى شود (حج/ ۳۶). لذا چون حج و اعمال آن نشانه خداست و مردم را به یاد خدا می‌اندازد، جز شعائر هستند، لذا می‌توان این قاعده را سرایت داد و گفت هر چیزی که مردم را به یاد خدا می‌اندازد و مایه هدایت می‌شود، جزء شعائر است.

بدون شک یک از چیزهایی که مردم را به یاد خدا می‌اندازد و مایه‌ی هدایت می‌شود، یاد و خاطره‌ی پیامبر و ائمه اطهار(علیهم‌السلام) است؛ از این رو حفظ و صیانت آثار پیامبران و امامان(علیهم السلام) و بناى قبر و گلدسته براى آن‌ها نیز در راستاى همین هدف است.

به عبارت دیگر بدون شک زنده نگه داشتن یاد و خاطره و رسم و نشان پیامبر و ائمه اطهار(علیهم‌السلام) واجب است و بدون شک قبور آن‌ها از شعائر است، چوت انسان را به یاد خدا می‌اندازد و بهترین راه برای زنده نگه داشتن یاد و خاطره ائمه اطهار همین ساختن بارگاره برای آنان است، مطمئنا اگر اهل بیت قبری معمولی و بدون هیچ بارگاه و جلالی داشتن و در قبرستان معمولی بودن، این‌قدر بین مردم جا نمی‌افتادند که برای زیارت از شهری تا شهر دیگه و گاهی چند هزار کیلومتر بیایند و آن امام را زیارت کنند. لذا امروزه چون زنده نگه داشتن یاد آن‌ها متوقف بر این کار است، پس ساختن بارگاه و مقبره و صحن و سرا بر روی قبر آنان جایز و از بهترین کارها و از شعائر است.