- در چند روز گذشته خبری از خبرگزاری رویترز در رسانه‌ها منعکس شد که مدعی شد رئیس سازمان ملل "گوترش" منشاء سلاحهای استفاده شده در حمله به عربستان را ایرانی دانسته است.
«آنتونیو گوترش» دبیرکل سازمان ملل در گزارش ۱۴ صفحه‌ای خود به شورای امنیت که روز پنجشنبه تقدیم این شورا شده، منشأ موشک‌های مورد استفاده برای حمله به تأسیسات نفتی و فرودگاه‌های سعودی در سال گذشته را ایرانی دانسته است. این گزارش در طی چند روز گذشته در حالی انتشار یافته است که آقای دبیرکل پیش از این اعلام کرده بود، شواهدی دال بر دخالت ایران در حملات به آرامکو ندارد....
این نکات را در ابتدای مطالبم بیان کردم که به این مطلب برسم:
1ـ منشا و دلیل اصلی این گزارش چیست؟
بر اساس برجام قرار بود که تحریم تسلیحاتی علیه ایران در ماه اکتبر منقضی شود. به همین دلیل آمریکا فشارهایش را بر روی 15 عضو شورای امنیت قرار داده است که تحریم تسلیحاتی علیه ایران تمدید شود و از طرفی با مخالفت روسیه و چین مواجه شده است لذا آمریکا دست به دامان رئیس سازمان ملل شده است.
2ـ اشتباهی که در برجام مرتکب شدیم...
مجریان مذاکره و اجرای برجام در کشور باید برجام را یک توافق سیاسی می‌دانستند و سیاسی هم می‌ماند و از حقوقی کردن آن جلوگیری به عمل می‌آمد اما اشتباهی که در قالب قطعنامه در قالب نظارت بر حُسن اجرا با قرار دادن آژانس به عنوان ناظر از حالت سیاسی به حقوقی تبدیل شد و با توجه به سازوکار نهادهای بین المللی و تاثیر آمریکا بر آنها در مورد ایران می‌دانیم، ناظر شدن آژانس به صلاح نبود و به نفع ما نیست. لذا الان مشاهده می‌کنیم که آژانس انرژی اتمی در گزارش‌های متعدد می‌‌گوید ایران باید تعهدات خود را اجرا کند در آن سو اجرای تعهدات غرب را متذکر نمی‌شود. الان آژانس بدون توجه به وضع برجام گزارش می‌دهد که ایران چرا طبق پروتکل الحاقی اجازه بازرسی از اماکن نظامی‌اش را به ما نمی‌دهد! فاجعه بزرگتر اینکه سه کشور اروپایی به همین بهانه پیش‌نویس قطعنامه‌ای را در شورای حکام آژانس علیه ایران آماده کرده‌اند.
از طرفی چون با توجه به این پیش نویس ایران خاطی نشان داده می‌شود و از طرفی طبق گزارش گوترش، لغو تحریم تسلیحاتی در اما و اگر باقی می‌ماند یا باید گفت همچنان تحریم تسلیحاتی باقی خواهد ماند.
3ـ در خواب بودن بعضی امیدواران به غرب
چگونه است که ما اینگونه اظهار نظرها و واکنش‌ها را از غرب در مورد ایران مشاهده می‌کنیم اما در عین حال بعضی همچنان به غرب و بالاخص آمریکا امیدوار هستند و همچنان بر طبل مذاکره با آمریکا می‌کوبند. البته باید خاطر نشان کرد که مسئولین کشور هیچ وقت به دنبال انزوای ایران و دوری از مذاکرات نبوده و نیستند اما وقتی مشاهده می‌کنیم که امریکا و غرب حتی به تعهدات خود پایبند نیستند، در اینگونه مواقع مذاکره چه سود دارد؟
و برای نتیجه‌ی این نکات باید گفت:
دانه های گندم شکایت به کجا برند وقتی قاضی، مرغ است؟