-یکی از نمازهای بافضیلت که اسباب بخشیده شدن و آمرزش گناهان را میتوان با آن فراهم آورد، نماز روز آخر ذیالحجه است.
در طول سال، اعمال و بفرصتهای نابی قرار داده شده تا انسانها بواسطه آنها بتوانند اسباب بخشیده شدن را برای خود فراهم آورند که یکی از این اعمال مربوط میشود به نماز آخر دهه ذیالحجه که نباید به سادگی از کنار این نماز گذشت.
باتوجه به اینکه امروز آخرین روز از ماه ذیالحجه و آخرین روز از سال قمری است، بنابر آنچه در کتاب اقبال الاعمال سید بن طاووس آمده، برای این روز نمازی وارد شده که اثرش آمرزش تمام گناهان یک سال گذشته میتواند باشد!
این نماز دو ركعت است که در هر ركعت حمد يك مرتبه و ده مرتبه قُل هُواللّهُ اَحَدٌ و ده مرتبه آية الكرسی باید خوانده شود و بعد از نماز این دعا وارد شده است:
اَللَّـهُمَّ ما عَمِلْتُ في هذِهِ السَّنَةِ مِنْ عَمَل نَهَيْتَني عَنْهُ، وَلَمْ تَرْضَهُ، وَنَسيتُهُ وَلَمْ تَنْسَهُ، وَدَعَوْتَني اِلَي التَّوْبَةِ بَعْدَ اجْتِرائي عَلَيْكَ، اَللَّـهُمَّ فَاِنّي اَسْتَغْفِرُكَ مِنْهُ فَاغْفِر لي، وَما عَمِلْتُ مِنْ عَمَل يُقَرِّبُني اِلَيْكَ فَاقْبَلْهُ مِنّي، وَلا تَقْطَعْ رَجآئي مِنْكَ ياكَريمُ.
خدایا طلب بخشش میکنم از هر کاری که در سال گذشته انجام دادم که مرا از آنها نهی کرده بودی و نسبت به آنها راضی نبودی والآن آنها را فراموش کرده ام ولی تو فراموش نکرده ای ، تو مرا به توبه دعوت کردی بعد از این که بر تو جرات کردم ، خدایا از آنها استغفار میکنم ، پس مرا ببخش .و هر کاری که در این سال کردم که مرا به تو نزدیک کند آنها را از من قبول کن و امید مرا قطع مکن ، ای کریم.
بعد از این عمل، شيطان می گويد: «واي برمن ! با گفتن این کلمات هرچه سختی كشيدم در مورد او در اين سال همه را با گفتن این کلمات خراب كرد!»
و سال گذشته شهادت دهد براي او كه سال خود را به خير تمام کرد.[1]
البته طبیعی است که منظور از آمرزش تمامی گناهان گناهانی میباشد که نسبت به ساحت مقدس الهی صورت گرفته اما بحث حق الناس و بازگرداندن حقوق افرادی که بدهکار آنها هستیم و یا حتی ادا کردن نمازهایی که از انسان قضا شده است نیز بحثی جدا بوده که ادا کردن آنها لازم میباشد.
نویسنده: طاهر قلیزاده محمدی
پینوشت:
[1] يُصَلِّي رَكْعَتَيْنِ بِفَاتِحَةِ الْكِتَابِ وَ عَشْرَ دَفَعَاتٍ سُورَةِ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ وَ عَشْرَ دَفَعَاتٍ آيَةِ الْكُرْسِيِّ ثُمَّ تَدْعُو وَ تَقُولُ اللَّهُمَّ مَا عَمِلْتُ فِي هَذِهِ السَّنَةِ مِنْ عَمَلٍ نَهَيْتَنِي عَنْهُ وَ لَمْ تَرْضَهُ وَ نَسِيتُهُ وَ لَمْ تَنْسَهُ وَ دَعَوْتَنِي إِلَى التَّوْبَةِ بَعْدَ اجْتِرَائِي عَلَيْكَ اللَّهُمَّ فَإِنِّي أَسْتَغْفِرُكَ مِنْهُ فَاغْفِرْ لِي وَ مَا عَمِلْتُ مِنْ عَمَلٍ يُقَرِّبُنِي إِلَيْكَ فَاقْبَلْهُ مِنِّي وَ لَا تَقْطَعْ رَجَائِي مِنْكَ يَا كَرِيمُ قَالَ فَإِذَا قُلْتَ هَذَا قَالَ الشَّيْطَانُ يَا وَيْلَهُ مَا تَعِبْتُ فِيهِ هَذِهِ السَّنَةَ هَدَمَهُ أَجْمَعَ بِهَذِهِ الْكَلِمَاتِ وَ شَهِدَتْ لَهُ السَّنَةُ الْمَاضِيَةُ أَنَّهُ قَدْ خَتَمَهَا بِخَيْرٍ. (اقبال الاعمال ، ج۱ ، ص ۵۳۰)