-کسی میتواند بر جامعه تأثیرگذار باشد که بر قلوب آحاد مردم آن جامعه حکومت کند، چیزی که در سیره رفتاری پیامبر(ص) به خوبی میتوان آن را دید.
برای این که بتوان عزیز شد درکنار قابلیت تاثیرپذیریای که مخاطبان باید داشته باشند، خود فرد نیز باید کارها و مقدمات بسیاری را فراهم آورد؛ اقداماتی که بتوان با آنها بر قلوب حاکم شد و تحوّلی عظیم را به وجود آورد، در غیر این صورت نمیتوان انتظار داشت محبوبیتی تاثیرگذار ایجاد شود.
فردی میتواند در بین خانواده و دوستان محبوب و عزیز شود که برای آنها از جان مایه بگذارد و نسبت به شادی و غصههای آنان بیتفاوت نباشد و در فضایی گستردهتر کسی میتواند بر جامعه تاثیرگذار باشد که بر قلوب آحاد مردم آن جامعه حکومت کند و این حاصل نمیشود مگر با دلسوزی و مهربانی حقیقی، چیزی که در سیره رفتاری رسول خدا (صلی الله علیه و آله) به خوبی میتوان آن را دید، و خداوند متعال در قرآن کریم در یکی از توصیفاتش پیرامون این موضوع چنین میفرماید:
«لَقَدْ جَاءَكُمْ رَسُولٌ مِّنْ أَنفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُم [توبه/ 128] به يقين، رسولى از خود شما به سويتان آمد كه رنجهاى شما بر او سخت است و اصرار بر هدايت شما دارد»
دو ویژگی قابل توجه که در این فرازها به آن اشاره شده است را خوب است بیشتر مورد توجه قرار دهیم.
اولین آنها این است که بیان میدارد «عَزِيزٌ عَلَيْهِ مَا عَنِتُّمْ» یعنی رسول خدا(صلی الله علیه و آله) نسبت به مشکلات مردم بیتفاوت نبود، اگر چیزی بر مردم میگذشت که برای آنها سخت بود، آن سختی را پیامبر (صلی الله علیه و آله) با تمام وجود شریک میشدند و بر ایشان نیز سخت میگذشت. با جرأت میتوان گفت بیتفاوت نبودن نسبت به مردم و خصوصا مومنین یکی از خصوصیات مهم پیامبر مهربانی محسوب میشد و آن را مورد سفارش نیز قرار میدادند چنانکه در روایتی میفرمایند: «مَنْ أَصْبَحَ مِنْ أُمَّتِي وَ هِمَّتُهُ غَيْرُ اللَّهِ فَلَيْسَ مِنَ اللَّهِ وَ مَنْ لَمْ يَهْتَمَّ بِأُمُورِ الْمُؤْمِنِينَ فَلَيْسَ مِنْهُمْ [تحف العقول ص 58] هر كس از امّت من صبح كند در حالى كه همّت او جز خدا باشد، از خدا نيست؛ و هر كس به كارهاى مؤمنان اهتمام نورزد از مؤمنان نباشد»
خصوصیت دیگری از ایشان که در آیه شریفه به آن اشاره شده، بیتفاوت نبودن به اشتباهات دیگران و همچنین رغبت و سعی و تلاش ایشان در جهت رساندن مردم به سمت موفقیت است «حَرِيصٌ عَلَيْكُم»؛ "حرص" در لغت به معنى شدت علاقه به چيزى است، و جالب اينكه در آيه مورد بحث به طور مطلق این تعبیر به کار برده شده و در آن نه سخنى از خصوص هدايت به ميان مىآورد و نه از چيز ديگر، بلکه اشاره به این دارد كه رسیدن مردم به هر گونه خير و سعادت، و به هر گونه پيشرفت و ترقّى و خوشبختي مورد مطلوب حضرت بوده و حقیقتا به مردم عشق مىورزیدند [گرفته شده از تفسیر نمونه ج 8 ص 207] و چه ویژگیای از این زیباتر که فردی دلسوز و مشتاق برای سعادتمندی دیگران باشد!
هر چه بیشتر در این خصوصیات دقیق شویم، بیشتر میابیم که علت موفقیت ایشان در تغییر و تحوّل مردم و رغبت و اعتماد مردم به ایشان چه بوده است و این برنامهای خواهد بود برای آنان که میخواهند عزیز شوند نه فقط در نزد مردم، بلکه عزیز در نزد خداوند متعال!
نویسنده: طاهر قلیزاده محمدی