خدمت به امام زمان در عصر غیبت

20:56 - 1400/12/24

- زیانکارترین مردم آن‌ها هستند که عمر و سعی‌شان در راه دنیای فانی تباه گردید و به خیال باطل می‌پنداشتند که نیکوکاری می‌کنند.

خدمت به امام زمان در عصر غیبت

شاید بتوان گفت اگر می‌خواهیم بفهمیم که امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) از کدام کار راضی است که ما برای خدمت به او در عصر غیبت دست به کارش شویم، باید بررسی کنیم ببینیم کدام کار ضروری است که در عین ضرورتش مشتری کم‌تری سراغ آن می‌رود و تعداد کمتری در صف انجام آن قرارگرفته‌اند. علت این مسئله را هم این‌گونه باید بیان کرد که اگر آن کارهای مفیدی که طرفداران زیادی برای انجامش صف بسته‌اند و انتظار انجامش را می‌کشند، همان کاری باشد که امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) را راضی می‌کرد و پرده از غیبت طولانی‌مدتش کنار می‌زد که حتماً تا به امروز تشریف آورده بودند و زمام حاکمیت عدل را به دست گرفته بودند.
باید قبول کرد که هنوز کارهای زیادی مانده که باید به انجامش مبادرت ورزیم تا زمینه‌ی ظهور مبارک حضرت مهدی (علیه‌السلام) فراهم شود و بی‌جهت نیست اگر عامل غیبت ایشان را به اعمال انسان‌ها ربط دهیم و حتی شاید اصلی‌ترین عامل نیز همین باشد. امام جواد (علیه‌السلام) دراین‌باره می‌فرمایند: «إِذَا غَضِبَ اَللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى عَلَى خَلْقِهِ نَحَّانَا عَنْ جِوَارِهِمْ؛[1] زمانى كه خداى تبارک و تعالى بر خلقش خشم كند، ما را از مجاورت آن‌ها دور كند.» خشم خداوند از بندگان به سبب رفتار آن‌هاست رفتارهایی که می‌تواند گاه بد و گناه باشد و گاه به‌ظاهر درست اما بدون اولویت که آن هم دست کمی از بد و نادرست ندارد.
آن‌هایی می‌توانند در کوتاه‌ترین مدت‌زمان، مسیر خود را سمت قله طی کنند که دائماً یک چشمشان به مسیر باشد و یک چشم دیگر را معطوف به قله نمایند. گاه غرق شدن در مسیر حرکتِ به‌سوی قله کوه، ما را از توجه به خود قله غافل می‌کند که این موجبات دور شدن از قله کوه را برای ما فراهم می‌سازد. انسان‌های که در زندگی شخصی‌شان، غرق در زیبایی‌ کارهای خود می‌شوند حتی اگر آن کار مثبت هم باشد اما غافل از جهت و هدف آن کار شوند و جهت و هدف آن را برای اهداف والا تنظیم نکنند خسران زده خواهند شد.
قرآن کریم در وصف این‌گونه افراد که ممکن است در ظاهر، کارهای نیکویی نیز انجام داده باشند اما راه به جایی نمی‌برند، می‌فرماید: «قُلْ هَلْ نُنَبِّئُكُمْ بِالْأَخْسَرِينَ أَعْمَالًا* الَّذِينَ ضَلَّ سَعْيُهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَهُمْ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ يُحْسِنُونَ صُنْعًا؛[2] بگو که آیا می‌خواهید شما را بر زیانکارترین مردم آگاه سازیم؟ (زیانکارترین مردم) آن‌ها هستند که (عمر و) سعی‌شان در راه دنیای فانی تباه گردید و به خیال باطل می‌پنداشتند که نیکوکاری می‌کنند.» وقتی به روایات ذیل این آیه مراجعه می‌کنیم متوجه می‌شویم که انکار ولایت یکی از این گمراهی‌های اصلی برای انسان است. انسانی که از ولیّ خدا جدا باشد و اعمالش را با او تنظیم نکند مانند شخصی است که قصد صعود دارد اما مسیر رفتن به سمت قله را بلد نباشد. شکی نیست که او در گردنه‌های سخت گرفتار خواهد شد و سعی‌اش هدر خواهد رفت و راه به جایی نخواهد برد.
در عصر غیبت باید دائم این نگاهِ به قله را در زندگی خود مد نظر داشته باشیم و آن چیزی نیست جز یاد امام عصر (ارواحنا له الافداء) به این بیان که با خود بگوییم هر عملی، هر حرکتی و حتی هر فکری که به ذهنمان خطور می‌کند با امام عصر (ارواحنا له الفداء) و یاری ایشان نسبتی دارد که باید بدان توجه داشته باشیم تا مسیر درست زندگی را در این فضای پر هیاهو گم نکنیم و راه را به بیراهه نرویم.
گاه لازم است این تصورات را آن‌قدر قوی کنیم که در زمان غیبت، خودمان را در خیمه حضرت (ارواحنا له الفداء) و کارمان را خدمت به او ببینیم و این اشتیاق را دائم در خودمان گسترش دهیم. چنانکه این حالت اشتیاق را امام صادق علیه‌السلام در خود زنده نگاه می‌داشت و به یاران و اصحاب خود نیز آن را منتقل می‌کرد. خلاد ابن قصار می‌گوید: «سُئِلَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ هَلْ وُلِدَ اَلْقَائِمُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَقَالَ لاَ وَ لَوْ أَدْرَكْتُهُ لَخَدَمْتُهُ أَيَّامَ حَيَاتِي؛[3] از حضرت پرسیدند: آیا قائم متولد شده است؟ ایشان فرمودند: نه متولد نشده ولی اگر من او را درک می‌کردم، همه عمر را با خدمت‌گزاری او سپری می‌کردم.»
خدمت‌گذاری به امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) باید شاه‌بیت زندگی ما باشد همانی که امام صادق (علیه‌السلام) با آن جایگاه رفیعش، به آن غبطه می‌خورد و آرزویش را دارد. درک کردن امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) و زمانه‌ی ایشان توفیق و فرصتی است که برای ما شیعیان آخرالزمانی مهیا شده است که اگر از آن استفاده کنیم نجات‌یافته‌ی حقیقی هستیم و اگر نسبت به آن غفلت بورزیم حقیقتاً حکم کفران نعمت را دارد و ما را گرفتارتر خواهد کرد. هیچ عملی در مقابل کاری که برای حضرت حجت (ارواحنا له الفداء) و ماجرای ظهور ایشان یارای برابری را ندارد چرا که افضل اعمال امت انتظار فرج است و به بیان دقیق، انتظار فرج یعنی تلاش برای ظهور وجود مقدس امام زمان (ارواحنا له الفداء).
در این روزگار غریب که انسان‌ها را از فریادرس حقیقی‌شان دور کرده است و آن‌ها را در غفلتی عمیق فرو برده است که حتی گاه متوجه دردهای خود نیستند تا برایش چاره‌اندیشی کنند، باید تلاش نمود تا بر تشنگیِ کارِ برای امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) افزود وگرنه کوهی از اعمال به‌ظاهر صالح که رنگ و بوی حقیقی از امام زمان (ارواحنا له الفداء) را به خود نداشته باشد به پشیزی نمی‌ارزد و گرهی از کار بشر باز نمی‌کند و فقط وبال گردن فرد خواهد شد.

آب کم جو تشنگی آور به دست

تا بریزد آبت از بالا و پست

_____________________________________

1.الکافي، محمد بن یعقوب کلینی، ج ۱، ص ۳۴۳، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، تهران، 1363.
2.آیه 103 و 104 سوره کهف.
3.الغيبة (للنعمانی)، مصحح: علی اکبر غفاری، ج ۱، ص 245، انتشارات مکتبه الصدوق، تهران، 1399.

انسان‌هایی که در زندگی شخصی‌شان، غرق در زیبایی‌ کارهای خود می‌شوند اگر آن کار مثبت هم باشد اما غافل از جهت و هدف آن کار شوند و جهت و هدف آن را برای اهداف والا تنظیم نکنند خسران زده خواهند شد.

Plain text

  • تگ‌های HTML مجاز:
  • آدرس صفحات وب و آدرس‌های پست الکترونیکی بصورت خودکار به پیوند تبدیل می‌شوند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
1 + 2 =
*****