بُعد زمان، به زودي از حالت عادّي خود خارج مي‌شود

13:23 - 1392/05/02
رهروان ولایت ـ اگر روزي مشاهده شد كه ملّتي درآمد نسبتاً مناسبي دارند، دست مردم آن به دهانشان مي‌رسد و رفاه نسبي براي عموم وجود دارد، امّا احساس فقر، همواره آنها را همراهي مي‌كند، پس بايد بدانيم كه...
ساعت

در نيمه ماه مبارك رمضان و ولادت با سعادت كريم اهلبيت، امام حسن مجتبي (ع) قرار داريم. آن حضرت به انفاق و كرامت مشهور هستند.

انفاق؛ عاملي براي نزول بركت
همواره از انفاق در راه خدا، به عنوان عاملي موثّر در نزول بركت ياد شده است. بركت هم الزاماً به معناي زياد شدن مال از لحاظ عدد و رقم نيست، امام كاظم (ع) مي‌فرمايد «إِنَّ الْحَرَامَ لَا يَنْمِي وَ إِنْ نَمَي لَا يُبَارَكُ لَهُ فِيهِ؛ مال حرام افزون نمي‌گردد و اگر هم افزون گردد بركت نمي‌يابد» [1] بنابراين هميشه مال زياد، به معناي با بركت بودنِ آن نيست.

بركت در تمامي ابعاد زندگي وجود دارد
نكته ديگر هم اينكه بركت هميشه در مال نيست، بلكه تمامي شئون زندگي انسان مي‌تواند با بركت باشد، مثلاً شخصي در مدّت زمان اندك، مدارج علمي رشته خاصّي را طي مي‌كند، پس گستردگي  و تاثير كارهاي اين شخص در زمان خاص، بيش‌تر از همسالان او است، بدون اينكه زمانِ در اختيار او، بيشتر از آن‌ها باشد؛ بنابراين وقت او با بركت بوده است.

بركت ماه رمضان، در قالب مثال
مثال بهتر در زمينه بركت، ماه با بركت رمضان است؛ در اين ماه، تمامي ابعاد زندگي ما همراه با بركت است، مثلاً براي خواندن 10 آيه از قرآن، ماه رمضان باشد يا نباشد، تقريباً 5 دقيقاً زمان لازم است، امّا در ماه رمضان، آن شخص در همين 5 دقيقه، 10 بار قرآن را ختم كرده است، پس به اين زمان، بركت تعلق گرفته است.

بركت شب‌هاي قدر، در آيينه حساب و كتاب!
شبهاي قدر هم كه نقطه اوج ماه مبارك است، از بركت مثال زدني برخوردار است؛ در اين شب بُعد زمان از حالت عادّي خود خارج مي‌شود؛ حتّي اگر فرض كنيم شب قدر 8 ساعت باشد، (با توجّه به اينكه اين شب از 1000 ماه بهتر است) پس هر ثانبه آن مساوي با يك روز كامل خواهد بود. (1000*30 = 8*3600) بنابراين هر ثانيه از شب قدر مساوي با 24 ساعت از روزها و شب‌هاي عادّي خواهد بود، پس هر كار خيري كه يك ثانيه طول بكشد، به اندازه انجام آن عمل، بدون وقفه، در 24 ساعت، ثواب براي فاعل آن در نظر گرفته مي‌شود.

چرا احساس فقر مي‌كنيم؟
پرداختن به بحث بركت، مجال مفصّلي مي‌طلبد امّا يك نكته در انتها تقديم مي‌شود و آن اينكه: اگر روزي مشاهده شد كه ملّتي درآمد نسبتاً مناسبي دارند، دستِ مردمِ آن به دهانشان مي‌رسد و رفاه نسبي براي عموم وجود دارد، امّا احساس فقر، همواره آن‌ها را همراهي مي‌كند، (حالا به دليل قناعت نداشتن يا در دام مصرف گرايي و چشم و هم چشمي و... گرفتار شدن) آن روز بايد بدانيم كه بركت از مال فراوان آن‌ها گرفته شده است.
البتّه اين بدون دليل نيست؛ بلكه در آيات قرآن، به وضوح دليل آن بيان شده است، آنجا كه خداي متعال مي‌فرمايد: «وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَ‌ىٰ آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَفَتَحْنَا عَلَيْهِم بَرَ‌كَاتٍ مِّنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْ‌ضِ...؛ و اگر مردم شهرها ايمان آورده و به تقوا گراييده بودند، قطعاً بركاتى از آسمان و زمين برايشان مى‌گشوديم» [2]

منابع:
1. كافي، ج5، ص 125.
2. سوره اعراف، آيه 96.

Plain text

  • تگ‌های HTML مجاز:
  • آدرس صفحات وب و آدرس‌های پست الکترونیکی بصورت خودکار به پیوند تبدیل می‌شوند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
2 + 3 =
*****