-ازدیرباز یکی از شگردها و روش‌های معاندان و استکبار، تفرقه میان قبائل، عقاید و افراد جامعه برای رسیدن به منافع خود است و ازجمله بارزترین و مشهودترین سیاست‌های تفرقه‌افکنانه در منطقه خاورمیانه، اختلاف و تفرقه میان برادران مسلمان (شیعه و سنی) است که سابقه‌ای طولانی دارد.
ازدیرباز یکی از شگردها و روش‌های معاندان و استکبار، تفرقه میان قبائل، عقاید و افراد جامعه برای رسیدن به منافع خود است و ازجمله بارزترین و مشهودترین سیاست‌های تفرقه‌افکنانه در منطقه خاورمیانه، اختلاف و تفرقه میان برادران مسلمان (شیعه و سنی) است که سابقه‌ای طولانی دارد.
نظام جهانی بعد از فروپاشی و خروج از دو قطبی كه منجر به از ميان رفتن موازنه قدرت در جهان گریدید و همچنین با فروپاشی طالبان در افغانستان و داعش در عراق و سوریه، به‌عنوان نماد اسلام و رژِيم بعث عراق بعنوان نماد ناسيوناليستی عربی ازيک سو و همچنین پيروزی‌های مردم لبنان و فلسطين در جولای 2006میلادی در جنگ 33 روزه و دسامبر 2008میلادی، معروف به جنگ22روزه، با حمايت جمهوری اسلامی، منجر به شکل گيری يک جبهه عظيم مقاومت اسلامی(شيعه و سنی) در منطقه و در نتیجه بيداری اسلامی گرديد.
اینجاست که باید از درون شیعه و به واسطه‌ی تحریف در عقاید سعی در اختلاف افکنی در علمای شیعه و در مراتب بالاتر اختلاف میان شیعه و سنی ایجاد کرد. مساله آنجا خطرناک می‌شود که افرادی در لباس دین و از دل شیعه و با ادعای علم و اجتهاد و مرجعیت به نشر افکاری بپردازند که مخالف صریح مذهب است و رفتاری از خود نشان دهند که مخالف صریح تقوا و عدالت و انصاف است!
در جریانی جدید، آقای سید کمال حیدری، نظرات متفاوتی را در عرصه‌ی دینی در رسانه‌ها بیان می‌دارند، ازجمله نظرات ایشان، موردی است که در ماه رمضان سال ۱۳۹۲ از شبکه الکوثر پخش شد. ایشان معتقد است، بسیاری از میراث روایی شیعه، از کعب الاحبارها، یهودیان، نصرانی‌ها و مجوسی‌ها به ما رسیده است، همچنین در آخرین اظهار نظرهای ایشان، موردی است که اواخر تیرماه امسال (۱۳۹۹)، تحت عنوان «چالش‌های پیشروی دین و مدرنیته در مواجه با ویروس کرونا» همچنین «مسلمان ندانستن اهل‌سنت توسط شیعه» است و به بیان مطالبی پرداخته است که انتقادات و نظرات اساتید و علما حوزه را برانگیخت. البته در این مجال قصد و هدفمان نقد علمی نظرات آقای حیدری نیست و لکن برای آشنایی بیشتر در مورد نقد نظرات آقای حیدری، می‌توانید به این آدرس‌ها مراجعه بفرمایید. [1]
شاید مهمترین سوال در کنار نقد نظرات آقای حیدری که باید از منهج استدلال، منطق و روش علمی با آن برخورد کرد، اینکه چرا باید به نقد اختصاصی و جداگانه‌ی "آقای حیدری" پرداخته‌شود؟
1ـ بابررسی انتقاداتی که علمای حوزه‌ی علمیه نسبت به نظرات آقای حیدری داشته‌اند، در «روش و منهج» و «افکار و آراء» ایشان «خطرات» و «انحرافات» اساسی و مهمی وجود دارد که در صورت عدم پرداختن به آن در زمان حاضر و عدم نقد علمی و منطقی، تفکرات انحرافی «سید کمال الحیدری» در آینده می‌تواند موجب تخریب و فساد عقائد عوام شیعه گردد.
2ـ تسلط ایشان به زبان عربی می‌تواند طیف بسیاری از مخاطبان مسلمان از شیعه و سنی را پوشش دهد و همین امر موجب می‌گردد، وهن و انحراف بیشتری نسبت به مذهب داشته باشد.
3ـ سوء استفاده‌ی معاندین و استکبار از این نظرات برای برافروختن و شعله‌ورتر کردن فتنه و اختلاف در میان مسلمان.
لذا باید اشاره داشت: کسی مخالف نواندیشی و بیان سخنان تازه نیست که حوزه به اثبات رسانده است، به دنبال پویایی و پیشرفت است اما باید توجه داشت، برای سخنان جدید زدن چند مقوله را باید در نظر داشت: احترام به گذشتگان؛ حفظ و تکیه بر تراث، صداقت و دوری از قرائت ابتر و ناقص مطالب، توجه به اقتضائات زمانی و مکانی و همچنین طرح بحث باید در جوامع علمی باشد و عدم توجه به این موارد، تحریف و اشتباه در استدلال را به دنبال خواهد داشت که با توجه به نظرات منتقدین نسبت به افکار آقای حیدری و عدم توجه به این نکات، منجر به آراء و این عقائد گردید. به همین دلیل باید اشاره داشت که سخن باطل و استفاده از مقدمات اشتباه، تنها نفی حق نیست، بلکه اگر با وجود اشتباهات، برجسته‌تر کردن بخشی از یک حقیقت و نادیده گرفتن بخشی دیگر نیز تحریف حقیقت است و هر تحریفی باطل است به همین دلیل شاهدیم که علمای حوزه در مقابل نظرات مسئله‌دار آقای حیدری، تمام قد ایستادند و اجازه‌ی تحریف در دین و اعتقادات شیعه، همچنین ایجاد تفرقه میان برادران اهل سنت و شیعه را هرگز نمی‌دهند.