- وقتی کودک یا دانش‌‌آموز، مرتکب خطا و اشتباهی می‌شود، به او نگویید: «آفرین! آفرین! باریکلا! باریکلا! چقدر مشق‌هایت را بدخط نوشتی! ... با این لحن بیان، کودک یا دانش آموز دچار سردرگمی می‌شود؛ زیرا نمی‌داند در حال تشویق است یا توبیخ!
وقتی کودک یا دانش‌‌آموز، مرتکب خطا و اشتباهی می‌شود، به او نگویید:
آفرین! آفرین!
باریکلا! باریکلا!
باریکلا! چقدر مشق‌هایت را بدخط نوشتی! ...
با این لحن بیان، طرف مقابل (کودک یا دانش آموز) دچار سردرگمی می‌شود؛ زیرا نمی‌داند در حال تشویق است یا توبیخ!
همچنین روش صحیح را متوجه نمی‌شود و در نهایت دچار اضطراب و نگرانی می‌شود؛ چراکه او باید از تُن صدا، لحن و زبان بدن شما والدین یا معلمان حدس بزند که کارش درست است یا نه! که این کار برای او بسیار دشوار است و فشار روانی را به او وارد می‌کند. پس باید چکار کرد؟
باید به جای آن، روش صحیح را آموزش داد و از عبارات «آفرین و باریکلا و احسنت» تنها برای تشویق واقعی استفاده کرد و در هنگام خطا و اشتباه به او گفت: آفرین که مشق‌هایت را نوشتی، ولی سعی کن خوش خط‌‌تر بنویسی... .