آیا امامان راضی هستند که برایشان حرم بسازیم؟

 شخصی می گفت آیا امامان ما راضی هستند که صحن و سرا و مرقدشون رو این جور طلا کاری و مجلل کنیم، بهتر نیست این پول‌ها رو خرج فقرا کنیم؟؟

 ما باید اینطور سوال کنیم آیا امامان راضی هستند که ما یک دانشگاه با عظمت و باشکوهی بزنیم و انسان های زیادی را در آن تربیت کنیم یا نه، فقط به فقرا کمک کنیم؟

مطمئنا پاسخ این سوال مثبت است؛ امامان هم به چنین امری راضی خواهند بود، هم باید دانشگاه ساخت و هم باید به فقرا کمک کرد.

مشکل سوال کننده این است که فکر می کند این حرم ها برای امامان است و امام از منافع آن استفاده می کند اما در واقع این حرم ها برای تمام مردم است و این مردم هستند که به این حرم ها می آیند و   درس های زیادی را می آموزند و در این مکتب خانه ی اهلبیت علیهم السلام به حاجات خود دست پیدا می کنند و رستگار می شوند.

 معمولا اینگونه شبهات ریشه وهابی دارد که هر روز از یک زاویه ای چنین سوالاتی را مطرح می کنند در صورتی که دین و مذهب ما از چنان جامعیتی برخوردار است که در عین حالی که حرم می سازد، مدرسه نیز می سازد، به مستمندان نیز کمک می کند، به سیل زدگان و زلزله زدگان هم می رسد و برای سلامتی کرونایی ها نیز تلاش می کند. این اشتباه است که ما در دین به یک بُعد توجه داشته باشیم و به ابعاد دیگر بی توجه باشیم.

به طور مثال اگر یک خودرو برای حرکت خود هم به بنزین نیاز دارد به آب و روغن، و کسی نمی تواند بگوید که شما فقط بنزین بریز و روغن و آب نمی خواهد، اگر هر کدام از این‌ها نباشد، خللی در حرکت خودرو اتفاق خواهد افتاد.
در حرکت دین اسلام نیز باید به تمام ابعاد آن توجه داشت تا حرکت خودش را به سوی مقصد نهایی داشته باشد، لذا هم باید حرم ساخت و هم به فقرا کمک کرد.

اتفاقا باید یادآور شویم که همین حرم های أئمه معصومین علیهم السلام است که منشا خیرات شدند و خیلی از مردم از این طریق کمک های خود را به نیازمندان می رسانند و در این دانشگاه می آموزند که به یاری نیازمندان بشتابند.

حال آیا باید این مواسات و همدلی را در کشور ما دید که چگونه و با چه اشتیاقی با جان و مال و... به یاری نیازمندان و مردم می شتابند یا در کشور هایی مثل آمریکا دید که حرم ندارند و کمکی به حرم ها نمی کنند!!! پس آنها پول های خود را چه می کنند که بیش از ۴۰٪ مردمشان در فقر و نداری زندگی می کنند؟؟!!