- واقعیت این است که مخترع ادبیات منقلی، شخص حسن روحانی است، آن‌هم چهار سال پیش! با این حال، معلوم نیست چرا برخی اطرافیان او الان نگران اخلاق و ادب شده‌اند و شروع به هیاهو کرده‌اند!
اساساً تا وقتی حرف محکم، مستدل و منطقی درباره‌ی موضوعی وجود دارد، درست نیست که الفاظ نامناسب را برای بیان منظور خود، بکار ببریم؛ چون اولین ضررش این است که آن حرف منطقی و صحیح، در پشت‌پرده‌ی الفاظ نامناسب، گم خواهد شد و به حاشیه خواهد رفت و عده‌ای فرصت‌طلب نیز با سوءاستفاده از شرایط ایجادشده، سعی می‌کنند اصل حرف را نادیده بگیرند و حواشی آن را برجسته نمایند! علاوه بر اینکه سبب فراهم‌شدن زمینه‌ی مناسب برای مظلوم‌نمایی نیز خواهد شد و شخصی که مقصر است و انتقاد به او کاملاً وارد است، می‌تواند از این طریق، خود را از زیر فشار نقدی که به او شده است برهاند و نیازی به پاسخگویی نبیند.
بر این اساس، لفظی که در یکی از برنامه‌های سیما و از سوی یکی از مهمانان برنامه استفاده شد، قابل دفاع نیست. اگر چه در این خصوص، نامی از کسی برده نشد و فقط گفته شد مسئولی که در خانه نشسته است، به مملکت سر نمی‌زند و شاید پای منقل هم باشد و وزرایش هم نمی‌توانند با او مشورتی داشته باشند، چه مسئولی است؟
با این حال، افکار عمومی خیلی سریع، متوجه شد که منظور از این سخنان، آقای حسن روحانی است چون ایشان است که به بهانه‌ی کرونا از وظایف خود به عنوان رئیس دستگاه اجرایی، دست برداشته و خود را محصور در چهاردیواری کرده تا مبادا آسیبی ببیند! همچنین این حسن روحانی است که به اعضای کابینه‌ی خود هم اجازه‌ی ملاقات نمی‌دهد که نمونه‌اش را اخیراً در اظهارات وزیر مستعفی آموزش و پرورش، مشاهده کردیم که گفت: وقتی می‌بینم رئیس جمهور به من ۵ دقیقه وقت نمی‌دهد، حق بدهید که به من بربخورد![1]
با این حال، به کار بردن لفظ «پای منقل» کار درستی نبود و اصلا قابل دفاع نیست و اتفاقاً همان آفتی که در بند اول این نوشتار، به آن اشاره شد، دامن‌گیر همین سخنان هم شده است؛ یعنی یک لفظ نامناسب، سبب شد تا انتقادات صحیح و کاملاً درست، به حاشیه برود و مجالی برای مظلوم‌نمایی و فرصتی برای فرصت‌طلبان، به وجود بیاید.
با این حال، تناقض و معیار دوگانه در برخورد با یک عمل نادرست، موضوعی نیست که بتوان از آن چشم‌پوشی کرد. واقعیت این است که مخترع ادبیات منقلی، شخص حسن روحانی است، آن‌هم چهار سال پیش! با این حال، معلوم نیست چرا برخی اطرافیان او الان نگران اخلاق و ادب شده‌اند و شروع به هیاهو کرده‌اند![2]
همان‌طور که گفته شد، ادبیات سخیف از هر کسی که سر بزند، قابل دفاع نیست؛ ولی در روزهای اخیر، افراد و رسانه‌هایی نگران اخلاق و ادب شده‌اند که در مقابل توهین‌های مکرر و مداوم رئیس دولت یازدهم و دوازدهم به منتقدان خود، هیچ واکنشی نشان ندادند و بلکه با سکوت خود، مهر رضایت بر آن زدند. نمونه‌ها فراوان است ولی یک مورد آن در اسفند 96 بود که روحانی گفته بود: «وقتی حساب می‌کنم، می‌بینم کسانی که با دولت مخالفت می‌کنند، بیشتر بر مبنای کمبود عقل است»![3] با این وجود، چه کسی باید از روحانی بخاطر این همه توهین، شکایت کند؟!
البته یک بعد مهم ماجرا این است که دولت روحانی و شخص او نیاز به چنین فضاهایی دارد تا حواس جامعه را از ناکارآمدی شدید و ناتوانی آشکار خود در حل مشکلات جامعه، پرت کند. رئیس دولتی که می‌خواست «آن چنان رونق اقتصادی» به وجود بیاورد، الان از اینکه در کشور، قحطی نشده ابراز خوشحالی می‌کند و به آن می‌بالد![4] کسی که می‌گفت با برجام، تمام تحریم‌ها بصورت یکباره لغو خواهند شد، اکنون کار را به جایی رسانده که شاهد وضع 1500 تحریم جدید پس از برجام هستیم![5] فردی که علت کاهش ارزش پول ملی را خودشیفتگی و عدم استفاده از ابزار علمی می‌دانست، در زمان ریاستش کاری کرد که نرخ ارز تا شش برابر، افزایش یافت![6]
با چنین کارنامه‌ی افتضاحی، طبیعی است که از ایجاد چنین حاشیه‌هایی برای مظلوم‌نمایی و فرار از پاسخگویی، استقبال کنند و با تمام توان رسانه‌ای خود، آن را به خبر اول کشور، تبدیل نمایند! همین تنفس مصنوعی و حاشیه‌ی امنِ -هر چند موقت-، بهترین دلیل بر اشتباه بودنِ استفاده از الفاظ نامناسب برای انتقاد از دولت روحانی است که سبب می‌شود تا چنین فرصتی برای آن به وجود بیاید. البته ای کاش، سینه‌چاکان ادب و اخلاق، بار دیگر به این سوال توجه کنند که چرا چهار سال پیش، وقتی جناب روحانی از ادبیات منقلی استفاده کرد، نگران نشدند و لب به اعتراض نگشودند؟ آیا واقعاً ادبیات منقلی برای آنان زجرآور است یا تعرض به حسن روحانی؟!
پی‌نوشت:
[1] رئیس جمهور به من ۵ دقیقه وقت نمی‌داد/ ناگفته‌های وزیر سابق درباره استعفایش
[2] روحانی: برخی فکر می کردند منقلی هست و می توانند قطعنامه ها را در آتش بیندازند!
[3] توهین جدید روحانی به منتقدان/فیلم
[4] از ادعای رونق تا «خدا را شکر قحطی نیست»
[5] 1500 تحریم جدید پس از برجام
[6] مشکل ارز کجاست؟ روحانی پاسخ می‌دهد
اساساً تا وقتی حرف مستدل و منطقی وجود دارد، درست نیست که الفاظ نامناسب را برای بیان منظور خود، بکار ببریم؛ چون اولین ضررش این است که آن حرف منطقی و صحیح، در پشت‌پرده‌ی الفاظ نامناسب، گم و نیز سبب فراهم‌شدن زمینه برای مظلوم‌نمایی شخصی که مقصر است، خواهد شد.
بر این اساس، لفظی که در یکی از برنامه‌های سیما و از سوی یکی از مهمانان برنامه استفاده شد، قابل دفاع نیست. اگر چه در این خصوص، نامی از کسی برده نشد ولی افکار عمومی خیلی سریع، متوجه شد که منظور از این سخنان، آقای حسن روحانی است!
با این حال، به کار بردن لفظ «پای منقل» کار درستی نبود و اصلا قابل دفاع نیست اما تناقض و معیار دوگانه در برخورد با یک عمل نادرست، موضوعی نیست که بتوان از آن چشم‌پوشی کرد. واقعیت این است که مخترع ادبیات منقلی، شخص حسن روحانی است، آن‌هم چهار سال پیش! با این حال، معلوم نیست چرا برخی اطرافیان او الان نگران اخلاق و ادب شده‌اند و شروع به هیاهو کرده‌اند!
در روزهای اخیر، افراد و رسانه‌هایی نگران اخلاق و ادب شده‌اند که در مقابل توهین‌های مکرر و مداوم رئیس دولت یازدهم و دوازدهم به منتقدان خود، هیچ واکنشی نشان ندادند. با این وجود، چه کسی باید از روحانی بخاطر این همه توهین، شکایت کند؟!
البته یک بعد مهم ماجرا این است که دولت روحانی و شخص او نیاز به چنین فضاهایی دارد تا حواس جامعه را از ناکارآمدی شدید و ناتوانی آشکار خود در حل مشکلات جامعه، پرت کند.