آیا عشق بعد از ازدواج بوجود میاد

آیا عشق بعد از ازدواج بوجود میاد

من دختری بیست و پنج ساله و مذهبی هستم و خواستگاری دارم که از هر نظر شرایطش برای ازدواج برای من مناسب هست و ایشون هم همین نظرو درباره من داره. بارها در منزل و خارج از منزل با هم صحبت کردیم. (بیش از 10 ساعت) اما علاقه‌ای بین ما شکل نگرفته.

البته باید بگم با ادب و احترام با هم صحبت می‌کردیم و زیاد به چهره هم نگاه نمیکردیم. شاید همین دلیلش بوده! و جالب اینه که هر دوی ما در این مساله اتفاق نظر داریم که دوست داریم با عشق ازدواج کنیم ؛ اینکه تا به حال به هم علاقه مند نشدیم ما رو دچار شک کرده و نمی‌تونیم قاطعانه در مسیر ازدواج پیش بریم.

به مشاور مراجعه کردیم پیشنهاد داد صیغه کنیم و اگر علاقه مند نشدیم جدا بشیم. اما هیچ کدوممون حاضر به صیغه نیستیم و نمی‌خواهیم به همدیگه ضربه روحی وارد کنیم. به نظر شما چه کار کنیم؟ آیا عشق واقعا بعد از ازدواج بوجود میاد؟ (لازم میدونم بگم ایشون از زیبایی من فقط صورت منو دیده چون من چادری هستم)

***جواب :

سلام

شما گفتید که عاشق هم نیستید و هر دوتون هم نظرید که باید با عشق ازدواج کنید و حالا که عاشق هم نیستید نگران این هستید که اگه ازدواج کنید ایا بعدش عشق ایجاد می‌شه یا نه؟

در پاسخ دو سوال باید پاسخ داده بشه اول اینکه: آیا عشق قبل ازدواج لازمه یا نه؟ و دوم اینکه اگه قبل ازدواج عشق در کار نباشه آیا بعد ازدواج ایجاد می‌شه یا نه؟

در مورد سوال اول یعنی لزوم عشق پیش از ازدواج عرض می‌کنم : عشق پیش از ازدواج نه تنها مفید نیست بلکه مضر هم هست چون باعث می‌شه که آدم عیبای طرفش رو یا اصلا نبینه و یا اگرم دید توجیه کنه، به عبارت دیگه: عشق به دلیل اینکه جلوی دید درست عقلی رو می‌گیره، نمی‌ذاره که فرد در مورد طرفش درست تصمیم بگیره؛ چون عاشق به شدت تحت تاثیر احساسات قرار داره و هر وقت هم که احساسات در یه مورد شدید بشه عقل نمی‌تونه در اون مورد خوب عرض اندام کنه؛ برای اینکه هرچی که عقل بر علیه طرفش می‌گه دلش بخاطر اینکه دوستش داره نمی‌تونه قبول کنه که این طور باشه، بنابراین بدیهاش رو یا انکار می‌کنه یا اینکه توجیه می‌کنه و مثلا می‌گه : برای من مهم نیست یا اینکه می‌گه تدریجا حل می‌شه و... برای همینه که باید گفت عشق سنگ راه ازدواج پایداره نه تضمین کننده خوشبختی

اما بر عکس، عشق بعد ازدواج ضامن پایداری خانواده است که اگه نباشه اون زندگی متزلزله چون وقتی عشق باشه آدم کور می‌شه و عیبای همسرش رو نمی‌بینه و یا توجیه می‌کنه و به عبارت دیگه وقتی عاشق همسرشه اگه عیبی ببینه خیلی راحت‌تر باهاش کنار میاد پس عشق بعد ازدواج یکی از ارکان زندگی پایداره

خلاصه اینکه : عشق قبل ازدواج نادرسته چون مانع دیدن عیوب طرف می‌شه، اما عشق بعد ازدواج خوبه چون با کور کردن انسان نسبت به عیبای همسر زندگی رو پایدار می‌کنه، پس به همون دلیلی که عشق قبل ازدواج بده عشق بعد ازدواج خوبه چون اگه قبل ازدواج کور شدن بده بعد ازدواج کور شدن نسبت به عیبای همسر خوبه

اما سوال دوم که اگه قبل ازدواج عشق در کار نباشه آیا بعد ازدواج ایجاد می‌شه یا نه؟ یا به عبارت دیگه اگه قبل ازدواج عشقی نباشه چه تضمینی هست که بعد ازدواج به وجود بیاد یعنی وقتی که دو نفر با دیدن همدیگه مجبتشون به دل هم ننشسته چه ضمانتی هست که بعدا عشق که رکن مهم زندگی است به وجود بیاد؟

در این مورد عرض می‌کنم: اینکه می‌گیم عشق قبل ازدواج خوب نیست بخاطر اینه که از شناخت جلوگیری می‌کنه ولی اگه علقه قلبی به حدی نباشه که مانع دیدن یا توجیه عیوب طرف بشه نه تنها بد نیست بلکه خوب و حتی باید گفت که لازمه، علت لازم بودنش هم اینه که عشق بعد ازدواج نقطه شروع لازم داره یعنی پیوند دلها از یه جا باید شروع بشه و تدریجا بعد ازدواج به عشق آتشین برسه پس جا گرفتن هرکدوم از طرفین به صورت حد اقلی در دل دیگری لازمه، به این معنی که هر کدوم دیگری رو به عنوان همسر بپسنده و دلش بخواد که طرفش همسرش باشه یعنی طرف توی دلش به عنوان همسر آینده‌اش جا داشته باشه

شاید بگید که اگه این مقدار علقه قلبی وجود داشته باشه چه تضمینی هست که در طول زمان زیاد بشه و به عشق شدید برسه؟

در جواب عرض می‌کنم : هم ایجاد محبت و هم زیاد شدنش، به مقدار زیبایی که انسان در صورت یا سیرت طرف مشاهده می‌کنه بستگی داره، به گونه‌ای که هرچه این زیبایی بیشتر و گسترده‌تر باشه محبت هم زیادتر می‌شه، پس اگه طرفین تناسبها و هماهنگی‌های لازمه رو با همدیگه داشته باشن و از جهات فکری اعتقادی اخلاقی رفتاری و خانوادگی مناسب همدیگه باشن وقتی وارد زندگی می‌شن هرچه می‌گذره علاقه شون به هم بیشتر می‌شه چون هرچه که با افکار و اخلاق و رفتار همدیگه بیشتر برخورد می‌کنن - به دلیل توافق فکری و عملی طرفینی- از هم بیشتر خوششون میاد و محبتشون به هم زیادتر می‌شه

علاوه بر اینکه جذابیتی که طرفین بعد ازدواج برای همدیگه دارن با قبلش قابل مقایسه نیست چون ارتباط عاشقانه و جنسی که زن و شوهر از بعد عقد با هم دارن، کشش شدیدی در اونا نسبت به همدیگه ایجاد می‌کنه که محبت و احساس نیاز اونا رو به همدیگه چند برابر می‌کنه

پس نتیجه اینکه علقه قلبی کمی که قبل ازدواج با دیدن و صحبت محدود طرفینی ایجاد شده، بعد ازدواج بخاطر ارتباطات شیرین عاطفی و جنسی و همچنین تناسبهای فکری و اخلاقی و رفتاری طرفینی، تدریجا تقویت شده و به عشق شدید پایدار تبدیل می‌شه

پس اگه هر کدوم شما به مقداری که همسر همدیگه بشید هم رو قبول کرده اید و توی دل طرفتون جا پیدا کرده اید نگران نباشید و ازدواج کنید و مطمئن باشید که آثار ایجاد محبت رو از همون بعد عقد ازدواج در دلتون احساس خواهید کرد

موفق باشید

ویرایش