ماه رجب یکی از ماههای پر ارزش است که فضیلتهای زیادی دارد. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم ماه رجب را ماه استغفار امت خود میداند و میفرمایند: رحمت الهی در این ماه زیاد است.
اعتکاف مساویست با ریزش برکات الهی
ماه رجب یکی از ماههای پر ارزش است که فضیلتهای زیادی دارد. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم ماه رجب را ماه استغفار امت خود میداند و میفرمایند که رحمت الهی در این ماه زیاد است. از مهمترین اعمال ماه رجب اعتکاف است که در ایام بیض که قرص ماه کامل است شروع میشود، یعنی از سیزده رجب به مدت سه روز شروع میشود. شخص معتکف باید سه روز مهمان خدا باشد و در این سه روز حتما باید روزه باشد چرا که شرط اصلی اعتکاف گرفتن روزه میباشد البته باید مانند سایر عبادات با نیت و قصد قربة الی الله شروع شود و نماز و تلاوت قرآن و راز و نیاز با خدا از دیگر برکات اعتکاف است.
مهمترین فضیلت اعتکاف خودسازی است یعنی بازگشت به خویشتن و در پایان رسیدن به مقام قرب الهی. در اصل در این عصر مادی ما، اعتکاف بزرگترین بهانه برای دور شدن از هیاهوی زندگی مادی و ماشینی و خلوت کردن با خدا است اعتکاف آثار و برکات زیادی در زندگی دنیوی و اخروی ما انسانها دارد.
در کتاب انوارالنّعمانیّه مرحوم سیّد نعمت الله جزائرى آمده است: آن عالم بزرگوار در سالهاى قحطى و خشکسالى موادّ غذایى موجود در منزل را بین فقرا تقسیم مىکرد و براى خود و خانوادهاش یک سهم همچون سایرین نگه مىداشت. یک سال که این کار را کرد مورد خشم و غضب همسرش قرار گرفت. خانمش گفت: در چنین سال سختى فرزندانمان را رها کرده و به مردم رسیدگى مىکنى؟ سیّد چیزى نگفت و براى اعتکاف به مسجد کوفه رفت. روز دوم اعتکاف سیّد، مردى به همراه چندین چهارپا که موادّ غذایى مختلفى بار داشتند، به در خانه سید رفته و موادّ غذایى را در آنجا تخلیه کرد، و گفت: این مواد غذایى را صاحب خانه فرستاده و او اکنون در مسجد کوفه معتکف است. هنگامى که اعتکاف سیّد پایان پذیرفت و به منزل بازگشت، همسرش به وى گفت: موادّ غذایى که همراه آن اعرابى فرستاده بودى، غذاى خوبى بود. سیّد شکر نعمت پروردگار را بجا آورد، در حالى که از ارسال موادّ غذایى بى خبر بود![1]
پیامبر اکرم صلی علی الله علیه وآله و سلم در مورد اثر اخروی اعتکاف فرمودند: هر کس به منظور کسب رضایت پروردگار، یک بار معتکف شود، خداوند بین او و آتش جهنم سه خندق و حفره بزرگ ایجاد میکند، که فاصله هر یک تا دیگری بیش از مسافت بین مشرق و مغرب است.[2]
منابع:
[1]. خاتمة المستدرک، ج 2، ص 87
[2]. کنزالعمال، ج8، ح 24009