اعتماد و حسن ظن داشتن به خدا

موضوع : حسن ظن و اعتماد داشتن به خدا

یکی از مسائلی که در شریعت اسلام به ما سفارش شده و مومنین باید به تبعیت از معصومین ، اونرو در خودشون بوجود بیارند ، مسئله اعتماد و حسن ظن داشتن به خدای متعاله.

انسان مومن ، تمام اعتمادش به خالقه و وقتی در این مرحله از ایمان قرار میگیره ، دیگه هیچ چیز نمیتونه باعث یأس و یا ترس او ، در این جهان مادی بشه، بلکه در واقع اوست که نسبت به همه چی دارای برتری میشه و این نیست مگر در سایه عبادت و بندگی خداوند متعال!

همانجور که امام مجتبی(ع) فرمود :

مَنْ عَبَدَاللّهَ، عبَّدَاللّهُ لَهُ كُلَّ شَىْءٍ(بحار ج 68 ص 184)
هر که خداوند را عبادت و اطاعت كند، خداى متعال همه چيزها را مطيع او گرداند!

منتها حسن ظن مومن به خداوند مرکب از دو چیزه ، که در حدیثی از امام صادق(ع) بیان گشته :

قَالَ الصَّادِق عَلَيْهِ السَّلامُ: حُسْنُ الظَّنِّ بِاللَّهِ أَنْ لَا تَرْجُوَ إِلَّا اللَّهَ وَ لَا تَخَافَ إِلَّا ذَنْبَكَ (وسائل الشيعه ج15 ص230)
«حسن ظنّ به خدا» اين است كه جز به خدا اميد نداشته باشي و جز از گناه خويش نهراسي.

یعنی امام ، ترس از گناه رو هم مرحله ای از حسن ظنّ به خدا معرفی می فرماید !

پس اگر شخصی از روی گستاخی و لجاجت و عناد ، مشغول گناه شد و در جواب آنها که اونرو نهی از منکر میکنند ، با پُر رویی گفت : «گناه میکنم، خدا هم میبخشه» بر اساس همین حدیث، تفکر این فرد رو ، نمیشه حسن ظنّ نامید ، بلکه شاید عبارت بهتر برای این فرد، عبارته «لااُبالی گری» باشه.

به امید آنکه در دنیا و آخرت خداوند با لطفش با ما رفتار نماید .

خلاصه سخنرانی استاد محمدی در کنفرانس آیه های انتظار در تاریخ 90/4/1