در پی محبوب و مأنوس واقعی

07:38 - 1399/12/12
انس با خدا

در پی محبوب و مأنوس واقعی

انس در لغت به معنای آرام شدن و قرار گرفتن قلب در اثر نزدیک شدن به چیزی است[1] که در مقابلش کلمه­ ی وحشت قرار می گیرد. الان در جامعه شاهدیم که چقدر از مردم دنبال گمشده ای می گردند تا با آن انس گرفته و به آرامش برسند، در این بین چیزی که می خواهند با او انس بگیرند یا پیدا نمی کنند یا اشتباهی پیدا می کنند و آن چیز یا آن فرد نه تنها نمی تواند آنان را به آرامش برساند بلکه بالعکس مایه رنجش و عذاب روحی و روانی آنان می شود مثل پول یا مقام و شهرت که خیلی ها ممکن است فکر کنند این پول یا مقام مایه انس آنان است اما بدتر مایه دردسر آنان خواهد بود.

پس باید دنبال مأنوس واقعی گشت، آنچه حقیقتا انسان را آرام کرده و از وحشتها می رهاند، آنکه در اوج گرفتاری ها و سختی ها یادش و نامش آرامش بخش و روحیه دهنده است.

باید به این نکته توجه داشت که مرتبه انس بالاتر از مرتبه محبت است، ممکن است دو نفر با هم رفیق و دوست باشند اما باهم مأنوس نباشند، پس معلوم می شود دوستی باید آنقدر شدید و زیاد باشد و طرفین را چنان وابسته یکدیگر کند که بینشان انس و الفت برقرار شود.

در روایتی از رسول مهربانی ها -صلی الله علیه و اله و سلم- آمده که بهترین و پایدارترین دوستی که انسان می تواند با او انس بگیرد و به او دلبستگی پیدا کند، خداوند متعال است. حضرت در این خصوص می فرمایند: لا یستَوحِشُ من کانَ اللهُ انیسَهُ؛ هر که خدا همدم و مونس او باشد، دل پریشان و نگران نمی شود.[2] این فرمایش بدان معناست که مونس واقعی خداست همو که ترس و وحشت و نگرانی را از دل می زداید و به راستی خاصیت همدم و مونس همین است.

مقام معظم رهبری در این خصوص تعابیر زیبایی دارند، ایشان ضمن توصیه های خود به مسئولین می فرمایند: «انس با خدا»، «انس با قرآن» و «استمداد دائمى از خدا»؛ اين آخرى - كه از شاخصه‏ هاى اصولگرايى است - تضمين‏ كننده‏ ى همه‏ ى آن چيزهايى است كه قبلاً عرض كرديم. انس با خدا يادتان نرود. ما بارها مي گوييم كه خدمات مسئولان نظام از هر عبادتى بالاتر است؛ اين حرف درستى است و مبالغه هم در آن نيست. اما بدانيد، اين خدمات، آن وقتى خدمت خواهد شد و آن وقتى با خلوص و درخشش و شفافيت خود باقى خواهد ماند كه شما دلتان با خدا مأنوس باشد. اگر دل از خدا غافل شد، اگر دل رابطه‏ ى خودش را با ذكر و توجه و خشوع از دست داد، همين خدمتى كه ما مي گوييم بالاترين عبادت است، همين خدمت، مشوب خواهد شد؛ اصلاً به كلى مشوب می شود و در آن اغراض و هواها مي آيد.[3]

حال باید دید چگونه این انس را می توان بدست آورد؟ آیا چیزی لازم است تا این انس حاصل شود؟ در کلامی نورانی از مولای متقیان -علیه السلام- می خوانیم که می فرمایند: اَلذِّکرُ، مِفتاحُ الاُنسِ؛ ذکر و یاد خدا، کلید انس است[4]. شبیه این سخن را به گونه ای دیگر نیز فرمودند: ذاکِرُ الله مُوانِسُهُ»[5].

در قرآن کریم هم این سخن به صراحت بیان شده که یاد خدا آرامش بخش دلهاست آنجا که می فرماید: «الَّذينَ آمَنُوا وَ تَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِكْرِ اللَّهِ أَلا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ» [6].

آنها كسانى هستند كه ايمان آورده و دلهايشان به ياد خدا آرامش می ‏گيرد، آگاه باشيد كه تنها با ياد خدا دلها آرامش پيدا می ‏كند.

پی نوشت:
[1]. مصباح المنیر، ص25.
[2]. مشکاة الأنوار، ص125.
[3]. ديدار با رئيس جمهور و اعضاى هيئت دولت ۱۳۸۵/۰۶/۰۶
[4]. غررالحکم و دررالکلم»،ح541.
[5]. غرر الحکم و درر الکلم»، ح 516.
[6]. سوره رعد آیه 28.

باید دنبال مأنوس واقعی گشت، آنچه حقیقتا انسان را آرام کرده و از وحشتها می رهاند، آنکه در اوج گرفتاری ها و سختی ها یادش و نامش آرامش بخش و روحیه دهنده است.

Plain text

  • تگ‌های HTML مجاز:
  • آدرس صفحات وب و آدرس‌های پست الکترونیکی بصورت خودکار به پیوند تبدیل می‌شوند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
1 + 0 =
*****