- سفر پاپ به عراق را می‌توان در همان مسیری که نویسنده‌ی کتاب کفش‌های ماهیگیر تحریر کرده است، تحلیل کرد. پاپ در عراق با اشاره به صلح و نوع دوستی، بجای متهم کردن ابرقدرتها و عاملان برهم زدن امنیت و صلح در عراق، مدافعان صلح را سفارش به صلح و نوع دوستی کرده است و این یعنی بازی کردن در زمین ابرقدرتها.
رمان «کفش‌های ماهیگیر» نوشته "موریس ال وست"، رمان‌نویس و نمایشنامه‌نویس استرالیایی در تاریخ ۳۰ ژوئن ۱۹۶۳ در لیست نیویورک‌تایمز به‌عنوان پرفروش‌ترین کتاب سال قرار گرفت و در مدت شش ماه، بیش از دوازده میلیون نسخه در این کشور فروخت.
نویسنده در این کتاب به نقش سیاسی پاپ کاتولیک در کشورهای مختلف بر اساس سیاست‌های ابرقدرتها اشاره می‌کند. قدرت‌های جهانی، کشورهای مستقل را تحریم می‌کنند یا با جنگ به نابودی می‌کشند و سپس پاپ به‌عنوان یک منجی وارد می‌شود تا باکمی کمک‌های غذایی یا تابلوی بشردوستی، مسیر منافع و اهداف کشورهای سلطه‌گر را فراهم کند.
بامطالعه و نگاهی به این کتاب که 57 سال پیش به تحریر در آمده است، آیا می‌توان این‌گونه تحلیل کرد که سفر پاپ به عراق در همان مسیری است که کتاب "کفش‌های ماهیگیر" بدان اشاره داشته است؟
با نگاهی به موضع‌گیری‌های پاپ در عراق، بیشتر می‌توان به اهداف و انگیزه‌های سفر ایشان با آنچه در کتاب کفش‌های ماهیگیر بدان اشاره‌شده است، آشنا شد:
1ـ پاپ در دیدار با نخست‌وزیر عراق گفت: اسلحه‌ها را کنار بگذارید و اجازه دهید خشونت در اینجا و همه‌جا محدود شود.
2ـ پاپ در دیدار با آیت‌الله سیستانی همگان را دعوت به صلح و نوع‌دوستی می‌کند.
نکاتی که اینجا به ذهن می‌رسد:
اولاً آیا نباید پاپ بجای مسئولان و ملت عراق، دیگران که آشوب و جنگ را در عراق آغاز کرده‌اند مورد خطاب قرار می‌دادند؟
آن‌هایی که با حضور چندین ساله و اشغالگرانه خود جغرافیای استراتژیک منطقه را مجروح کردند و به نفع سیاست "جنگ راه بی انداز و اشغال کن" عراق و دیگر کشورهای منطقه را به آشوب و آتش کشانده‌اند.
ثانیاً آیا سفر پاپ به عراق و دیدار با مرجعیت عراق و دعوت به صلح و مهربانی، درحالی‌که با فتوای مرجعیت حشد الشعبی و نیروهای مقاومت مردمی شکل‌گرفته است، ترجمه درست‌تر عمق دینی بخشیدن به دخالت نظامی امریکا در منطقه نیست؟ برای گرفتن فرصت و ایجاد صلح و فرصت تنفس برای طرف آمریکایی.