همانطور که می‌دانید و دانشمندان گفتند و همه شنیده‌ایم و تجربه‌اش کرده‌ایم، تفاوت‌های اساسی بین دو جنس زن و مرد هویداست و انکار ناپذیر است، از تفاوت‌های ظاهری گرفته تا اخلاق، رفتار و گرایش‌ها... اما آنچه که مهم است نحوه‌ی تعامل و استفاده‌ی درست و به‌جا از این تفاوت‌هاست.
قرآن می‌فرماید: ما این دو را مکمل هم قرار دادیم؛ یعنی زن و مرد بوسیله با هم بودن همدیگر را کامل کرده و عیوب یکدیگر را می‌پوشانند، اگر مرد اساساً خشن است، زن لطیف آفریده شد تا تعادل برقرار شود. (۱)
اصل وجود تفاوت‌ها لازم است؛ چراکه اگر زن داراى جسم و جان و خلق و خوى مردانه بود، محال بود كه بتواند مرد را به خدمت خود وا دارد و او را شيفته وصال خود کند. همینطور در مورد شهوت جنسی؛ شهوت مرد ابتدايى و تهاجمى است و شهوت زن انفعالى و تحريكى و زن بيش از مرد قادر است بر شهوت خود مسلط شود؛ شاید بخاطر همین باشد که خداوند زن را مامور به پوشاندن مواضع تحریک جنسی در اجتماع کرده تا این تعادل حفظ شود و باز هم عمده‌ترین علتی که باعث شده زنان به پوشش اسلامی اعتراض کنند، همین باشد که آنان خودآرائی، خودنمائی و جلوه‌گری را نیاز طبیعی خود می‌دانند و اما مردان با دیدی متفاوت به جنس مخالف نگاه می‌کنند! این اقتضای طبیعت زن و مرد است؛ همین جلوه‌گری و ناز است که مرد را به سمت او می‌کشاند و شهوت تهاجمی یکی از عوامل تداوم‌بخش رابطه‌ی زناشوئی می‌شود، با اینکه از آن طرف میل به تنوع و رنگارنگ بودنِ زن و یک‌نواخت بودن مردان، به زندگی تعادل می‌بخشد.
پس همانطور که نباید اصلِ صفت جلوه‌گری را برای زنان قبیح شمرد، مرد را هم نباید بخاطر گرایش شدیدش به جذابیت‌های ظاهری زن، سرزنش نمود و آنچه مهم است، استفاده‌ی بجا و صحیح از این تمایلات طبیعی و نفسانی است.
حال شاه‌کار خلقت را ببینید که چطور زن و مرد را با تمام ویژگی‌های متفاوت، اینگونه به سمت یکدیگر سوق داده است تا با تمام اختلافات و مشکلات، باز هم با شوق و اشتیاق یکدیگر را برای زندگی مشترک انتخاب می‌کنند.(۲) جهان هستی و انسان‌ها روی محاسبات دقیق آفریده شده‌اند و باید طبق قانونی که شرع مقدس برای آن تعیین فرموده، حرکت کنیم تا توازن حفظ شود، در غیر این‌صورت شاهد معضلات اجتماعی ـ نظیر بدحجابی و سست شدن ارکان خانواده ـ خواهیم بود.
کافی است نگاهی به غرب و جامعه‌های غربی بیندازید ببینید آیا اثری از خانواده پیدا می‌شود یا خیر!؟
پی‌نوشت:
۱. هُنَّ لِباسٌ لَكُمْ وَ أَنْتُمْ لِباسٌ لَهُن؛ آنها لباس شما هستند و شما لباس آنها (هر دو زينت هم و سبب حفظ يكديگريد) لباس از يک‌سو انسان را از سرما و گرما و خطر برخورد اشياء به بدن حفظ مىكند، و از سوى ديگر عيوب او را مىپوشاند، و از سوى سوم زينتى است براى تن آدمى، اين تشبيه كه در آيه فوق آمده اشاره به همه‌ی اين نكات است. دو همسر يكديگر را از انحرافات حفظ مىكنند، عيوب هم را مىپوشانند و وسيله راحت و آرامش يكديگرند، هر يک زينت ديگرى محسوب مىشود. تفسیر نمونه، آیت‌الله مکارم شیرازی، ذیل آیه‌ی ۱۸۷ سوره بقره، ج۱، ص۶۵۰.
۲. برداشتی از فرمایشات شهید بزرگوار آیت‌الله مطهری (رحمه‌الله) در کتاب "نظام حقوق زن در اسلام"