با دخالت های والدین در زندگی مشترک خود چه کنیم

با دخالت های والدین در زندگی مشترک خود چه کنیم

با عرض سلام و خسته نباشید .من دختری 22 ساله ام که یک سال پیش باپسر  27ساله ای ازدواج کردم که اصلا ازش خوشم نمی آمد. و این ازدواج فقط با اجبار پدر ومادرم شکل گرفت.بعد از مدتی کم کم به او علاقه مندشدم و متوجه شدم که انسان بسیار مهربان و رئوفی است. اما همانطور که من عاشقش میشدم پدر و مادرم از او متنفر میشدند وهمینطور پدر و مادر او هم از من بدشان می آمد.انگار اصلا انتظار نداشتند که ما اینقدر عاشق همدیگر شویم . پس از 4 ماه که از عقدمان گذشت پدر و مادرش وادارش کردند که طلاقم بدهد اما او از آنجایی که واقعا دوستم داشت اینکار را نکرد و به خاطر من جلوی آنها ایستاد تا جاییکه پدرش تمام سرمایه اش را از او گرفت او را از مغازه ای که در آن کار میکرد و از خانه شان بیرون کرد. در خلال این ماجراها دو خانواده با هم درگیر شدند. وخانواده من هم شروع کردند به فشار آوردن بر من که از او طلاق بگیرم و مهریه ام را به اجرا بگذارم . اما من چون او راخیلی  دوست داشتم ، اینکار را نکردم و نمی توانم چنین کاری با او بکنم خواهش میکنم ،بگویید چه کار بکنم؟

سلام
شما کاری به رفتار ناپسند پدر ومادر نداشته باشید در عین حال که احترام پدر ومادر را دارید، وبا هم خوش باشید،زیرا زمانی که شما را به اجبار به عقد ایشان در آوردند،کار اشتباهی کردند و الان هم که می خواهند شما را از هم جدا کنند باز در اشتباه هستند،با این تفاوت که شما در آن زمان مجبور بودی ولی اکنون دیگر مجبور نیستی و استقلال داری،پس می توانی به تصمیم اشتباه آنها تکیه نکنی.و کار ی که می توانید انجام دهید این است که با نرمی و صمیمیت سعی در ایجاد برقراری صلح داشته باشید ،و به آنها بگویید که ما همدیگر را می خواهیم،و حاضر به جدایی نیستیم ، وما خودمان عقل داریم و می توانیم برای زندگی آینده تصمیم درست بگیریم وخود را بازیچه دست شما نخواهیم کرد.شما  باید مواظب باشید تنش بین خانواده ها را به زندگی خود منتقل نکنید مثلا حرفها و حدیثها را منتقل نکنید،تا دعوا بیشتر نشود وشما هم دچار اختلاف نشوید.اگر پافشاری کردن شما می توانید فاصله مکانی از آنها بگیرید.

حد و اندازه هاي دخالت والدين در زندگي فرزندان

کمک کردن والدين به فرزندان کار پسنديده ای است که مي تواند در زمينه مادي، معنوي و حتي مشاوره و راهنمايي در زندگي و انتقال تجربيات باشد.اما،اين کمک کردن، حق و حقوقي رو ايجاد مي کند؛ لذا فرزندان بايد توجه داشته باشند که قدر اين نعمت بزرگ رو بدانند و در پي تشکر و قدرداني باشند. البته اين کمک کردن نبايد اهرمي باشد، براي منت گذاشتن و سوء استفاده کردن و دخالت هاي نابجا در زندگي فرزندان.

خداوند متعال در قرآن می فرماید:«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تُبْطِلُواْ صَدَقَاتِكُم بِالْمَنِّ وَالأذَى كَالَّذِي يُنفِقُ مَالَهُ رِئَاء النَّاسِ وَلاَ يُؤْمِنُ بِاللّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ»[سوره بقرة آيه264]:اى كسانى كه ايمان آورده ‏ايد، صدقه‏ هاى خود را با منّت و آزار، باطل مكنيد،» مانند كسى كه مالش را براى خودنمايى به مردم، انفاق مى‏ كند و به خدا و روز بازپسين ايمان ندارد.در اين صورت که اين کمک کردن مورد رضايت حق تعالي قرار مي گيرد. اما اگر موجب از بين رفتن عزت نفس فرزند و يا دخالت هاي نابجا و منت گذاشتن ها باشد فرزندان بايد با دلايل مختلف وبا مهرباني از پذيرفتن آنها خود داري کنند و در حالی که پدرو مادر در زندگی فرزند دخالت می کنند و با این دخالت تیشه به ریشه زندگی و عمر فرزندان خود می زنند،در این حال فرزندان باید با گذشت از کنار این دخالتها و نادیده گرفتن ، به زندگی شیرین خود ادامه دهند.

  ويژگيهايي که والدين به عنوان یک مشاور و راهنماي موفق بايد درخودشان ایجاد کنند

1-والدين بايد علم خود را درمورد نيازها و خواسته هاي فرزند خود افزايش دهند و به حد کافي برسانند.امام على (عليه السّلام ) فرمود:«خير من شاورت ذوُوا النُّهى والعلم واُولُوا التجارب والحزم »

بهترين كسى كه با او مشورت مى كنى ، صاحبان خرد و دانش و دارندگان تجربه و دورانديشانند.»[1]

2-والدين نسبت به مسأله و يا مشکل فرزندشان راز دار باشند و در مقابل ديگران از آن بحث نکنند.امام صادق (عليه السّلام ) فرموند:

« ان المشورة لا تكون اِلاّ بحدودها ... فاوّلها ان يكون الّذى تشاوره عاقلاً والثانية ؛ ان يكون حرّا متدينا و الثالثة ؛ ان يكون صديقا مؤ اخيا ... واذا كان صديقا مؤ اخيا كتم سِرَّك » مشورت ضوابطى دارد ... 1 - اينكه مشاور عاقل باشد. 2 - مشاور متدين و آزاد از هواى نفس باشد.3 - دوست و برادر باشد ... و اگر برادر و دوست صميمى باشد، سرّ تو را كتمان مى نمايد و رازدار باشد.»[2]

3-تقوا و خداترسي از صفات ديگري است که والدين بايد در خود ايجاد کنند.در این باره  نيز مولای متقیان حضرت على (عليه السّلام ) فرموند:« شاوِرْ فى امورك الذين يخشون اللّه » خوانسارى ، در كارت با كسى مشاوره كن كه از خدا خشيت و خوف دارد.»[3]

4-در امر راهنمايي و مشاوره والدين بايد نسبت به مسئله مطرح شده خوب فکر و تأمل کنند و از استبداد راي وسخن چيني و نفاق و لجبازي بپرهيزند.[4]

امام صادق (عليه السّلام) مى فرمايد:

«... وايّاك والراءى الفطير وتجنّب ارتجال الكلام ولا تشر على مستبدٍّ براءيه ولا عَلى وغد ولا على متلوّن ولا على لجوج و ...» از دادن راى بدون تامل و تعمق بپرهيز و از گفتن آنچه فورا بر زبان مى آيد، اجتناب كن و خود با كسانى كه داراى صفات زيرند به مشورت مپرداز:[4]

الف - كسى كه به ناحق بر نظر خويش پافشارى مى كند.

ب - فرد آتش افروز و سخن چين

ج - شخص چند چهره و منافق و متقلب

د - فرد لجباز و...

منابع:

[1]غررالحكم ، ج 3، ص 428
[2]وسائل الشيعه ، ج 8، ص 426
[3]غررالحكم ، ج 4، ص 179
[4]بحارالا نوار، ج 72، ص 104، حديث 37

جنبش سبک زندگی

ویرایش