-تا زمانی که دین اسلام و نام رسول الله صلى الله علیه وآله باقی است، یهودیان و مسیحیان و دیگر معارضان راضی نمی شوند. این افراد کینه های خود را از طریق القاء شبهات بروز می دهند، به این امید که شاید جمعی از مومنین را نسبت به اسلام و مکتب حقه اهل بیت علیهم السلام دل چرکین و سست عقیده کنند.
گاهی انسان غرق در فکر می شود که آخر این همه دشمنی و لجاجت برای چه؟ کدام را باید باور کرد؟ گاهی ادعای دوستی و گفت و گو و آزادی ادیان می کنید و درام احساسی دیدار پاپ با زعیم شیعی را روی پرده می برید، اما چند لحظه بعد همه چیز را فراموش کرده و به اصل خود و رویکرد خصومت آمیز اسلافتان در مقابل رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله و دین اسلام برمی گردید. البته حنای شما برای ما رنگی ندارد، چه اینکه خدای رحمان در کتاب هدایتش به روشنی کینه های درونی و مکنونات قلبی تان را و حد یقفش را افشا ساخته و خطاب به پیامبرش فرموده است:
«وَلَنْ تَرْضَىٰ عَنْكَ الْيَهُودُ وَلَا النَّصَارَىٰ حَتَّىٰ تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ ۗ قُلْ إِنَّ هُدَى اللَّهِ هُوَ الْهُدَىٰ ۗ وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءَهُمْ بَعْدَ الَّذِي جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ ۙ مَا لَكَ مِنَ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ؛[1] یهودیان و مسیحیان هرگز از تو راضی نمی شوند تا آنکه از آیینشان پیروی کنی. بگو: به یقین تنها هدایت خدا هدایت [واقعی] است. و اگر پس از دانشی که [چون قرآن] برایت آمده از هوا و هوس های آنان پیروی کنی، از سوی خدا هیچ سرپرست و یاوری برای تو نخواهد بود.»
کینه های تمام نشدنی؛ شبهات تمام بی پایان!
از آیه فوق دلیل این همه دشمنی روشن می شود. گاهی برای پاسخ به شبهه خوب است به انگیزه و هدف شبهه افکنان نگاه کرد. در شأن نزول آیه از ابن عباس نقل شده که یهودیان مدینه و مسیحیان نجران انتظار داشتند پیامبر خدا صلى الله علیه وآله همواره در قبله با آنها موافقت کند، هنگامى که خداوند قبله مسلمانان را از «بیت المقدس» به سوى «کعبه» تغییر داد، آنها از پیامبر مأیوس شدند.[2] در این هنگام آیه فوق نازل شد و به پیامبر صلى الله علیه وآله اعلام کرد این گروه از یهود و نصارى نه با هماهنگى در قبله و نه با چیز دیگر از تو راضى نخواهند شد، جز این که آئین آنها را تمام و کمال و بی چون و چرا بپذیرى.
برخی دیگر نقل کرده اند جمعى از يهود خدمت پيغمبر صلى الله عليه و آله و سلم آمده و عرض كردند: اگر با ما صلح و مدارا كنى ما به تو ايمان می آوريم. رسول الله صلى الله علیه وآله بسیار مصر بود که این دو گروه را راضى کند، تا شاید اسلام را بپذیرند، همانگونه که نسبت ایمان آوردن سایر مردم حریص بود، آیه فوق نازل شد و به پیامبر اعلام کرد این فکر را از سر به در کن؛ چرا که آنها به هیچ قیمتی راضى نخواهند شد، جز اینکه از آئین آنها پیروی کنی.[3]
بنابراین پرواضح است تا زمانی که دین اسلام و نام رسول الله صلى الله علیه وآله باقی است، یهودیان و مسیحیان و دیگر معارضان راضی نمی شوند. این افراد کینه های خود را از طریق القاء شبهات بروز می دهند، به این امید که شاید جمعی از مومنین را نسبت به اسلام و مکتب حقه اهل بیت علیهم السلام دل چرکین و سست عقیده کنند.
یک بام و دو هوای دشمنان اسلام
از آنجا که شبهات علیه دین اسلام و قرآن و مکتب اهل بیت علیهم السلام هیچ پایه و مبنای علمی و عقلی ندارد و تنها بر اساس حقد و کینه است، شبهه افکنان دچار یک بام و دو هوا شده و خود را زیر سوال می برند. یک روز به خاطر اعمال محدودیت های کرونایی در مشاهد مشرفه و اماکن متبرکه شبهه می کنند که چه شد شیعیان؟! شما این مکان ها را مقدس و متبرک و محل شفا می دانستید؟ روز دیگر، خرده می گیرند که در این شرایط کرونایی چرا حرم ها و مساجد و حسینیه ها را تعطیل نمی کنید و چرا به فکر سلامتی مردم نیستید؟!
اگر کسی حتی ذره ای انصاف و خرد داشته باشد خوب متوجه می شود که این شبهات چقدر نابخردانه و تنها نشانگر کینه عمیق گوینده آن است. مثل روز روشن است که نه محدود کردن اماکن مقدس منافاتی با عقیده شیعیان به متبرک بودن آن ها دارد و نه حضور در اماکن مذهبی، منافاتی با سلامتی و رعایت پروتکل ها.
اسلام؛ دین عقل و منطق
همان قرآنی که تابوت موسی و آثار نبوت را متبرک و مایه آرامش معرفی کرده و فرموده است:
«وَ قَالَ لَهُمْ نَبِيُّهُمْ إِنَّ آيَةَ مُلْكِهِ أَنْ يَأْتِيَكُمُ التَّابُوتُ فِيهِ سَكِينَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَبَقِيَّةٌ مِمَّا تَرَكَ آلُ مُوسَى وَآلُ هَارُونَ تَحْمِلُهُ الْمَلَائِكَةُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ؛[4] و پیامبرشان به آنها گفت: نشانه حکومت او، این است که صندوق عهد به سوی شما خواهد آمد. (همان صندوقی که) در آن، آرامشی از پروردگار شما، و یادگارهای خاندان موسی و هارون قرار دارد؛ در حالی که فرشتگان، آن را حمل می‌کنند. در این موضوع، نشانه‌ای (روشن) برای شماست؛ اگر ایمان داشته باشید.»
در جای دگر فرموده است:
«وَلَا تُلْقُوا بِأَيْدِيكُمْ إِلَى التَّهْلُكَةِ؛[5] خود را به دست خود، به هلاکت نیفکنید!»
مکتب شیعه با تأسی به قرآن و اهل بیت علیهم السلام بر بلندای عقلانیت و خرد سیر می کند. بر اساس آموزه های اهل بیت علیهم السلام، توسل و تبرک و طلب شفا به معنای انکار اسباب و علل عادی مادی نیست؛ اگر چنین بود خود اهل بیت به آن سزاوارتر بودند. خاصیت اصلی توسل به اولیاء و تبرک به اماکن مقدس برای روح انسان است، نه جسم فانی. در مشکلات جسمی و مادی نیز وجود چنین اولیایی و حضور در حرم ایشان مایه دلگرمی و آرامش خاطر و رفع اضطراب و استرس است. ضمن اینکه هیچ استبعادی ندارد خدایی که شفای امراض را در گیاهی بی مقدار قرار داده، آن را در توسل و تبرک به اولیاء خویش نیز قرار دهد و گاهی بر اساس مصلحت و حکمت، بیماری را از این طریق شفا دهد.
از طرف دیگر دین اسلام بزرگترین مدافع سلامت روحی و جسمی انسان است تا جایی که در تعالیم اسلامی هرچه موجب آسیب رساندن به روح و بدن باشد، حرام شده است. توصیه های اسلام و سیره زندگی اهل بیت در مراعات اصول بهداشتی بر کسی پوشیده نیست. همه می دانند و دیده اند که در هیچ مکانی همانند اماکن مذهبی، پروتکل ها رعایت نمی شود و هیچ گروهی همانند دینداران خود را ملزم به رعایت موازین بهداشتی کرونایی نمی دانند. هیچگاه نمی توان رفتار خود سرانه عده قلیلی را به جمع کثیری نسبت داد. منصفانه نیست تلاش های فراوان و قابل تقدیر مومنان و مساجد و نهادهای دینی در مبارزه با کرونا و کمک به آسیب دیدگان، رسانه ای نشود، اما کوچکترین تخلف خودسرانه عده ای انگشت شمار را مایه زیر سوال بردن یک دین بزرگ و جهانی و صدها میلیون پیرو آن قرار داد. اگر این رویه، کینه ورزی و پایمال کردن انسانیت و لگدکوب کردن شعور انسانی نیست، پس نامش چیست؟
مسیحیان؛ شما چرا؟!
اخیرا سایتی مسیحی به پویش «همدلی برای ظهور» و «پویشی برای لبخندش» در ایام نیمه شعبان واکنش نشان داده و با گرفتن ژست بشردوستانه خواستار توجه به سلامت مردم به جای پرداختن به این امور شده است. خرافه انگاری در عقاید شیعیان از شبهات قدیمی و نخ نمایی است که بیانگر درماندگی گوینده آن در رویارویی عقلی و منطقی با مکتب شیعه است. به هر صورت، ادعای چنین مطلبی از سوی مسیحیان مضحک است. مسیحیان که حضرت عیسی علیه السلام را تماما از جنس خدا و در عین حال تماما از جنس بشر می دانند!! و بیش از 1700 سال است در تبیین و توضیح این خرافه وامانده اند، چگونه می توانند عقاید دیگران را زیر سوال برند. اگر توان و استعدادی دارید چاره ای برای دردهای خود کنید؛ به قول معروف: کل اگر طبیب بودی سر خود دوا نمودی!
پی نوشت
[1] بقره/120.
[2] تفسير روض الجنان از شیعه و تفسير ثعلبى از عامه، ذیل آیه.
[3] تفسير اثنا عشرى، ج1، ص 243.
[4] بقره/248.
[5] بقره/195.
از آنجا که شبهات علیه دین اسلام و قرآن و مکتب اهل بیت علیهم السلام هیچ پایه و مبنای علمی و عقلی ندارد و تنها بر اساس حقد و کینه است، شبهه افکنان دچار یک بام و دو هوا شده و خود را زیر سوال می برند. یک روز به خاطر اعمال محدودیت های کرونایی در مشاهد مشرفه و اماکن متبرکه شبهه می کنند که چه شد شیعیان؟! شما این مکان ها را مقدس و متبرک و محل شفا می دانستید؟ روز دیگر، خرده می گیرند که در این شرایط کرونایی چرا حرم ها و مساجد و حسینیه ها را تعطیل نمی کنید و چرا به فکر سلامتی مردم نیستید؟! غافل از اینکه اسلام دین خرد و منطق است. همان قرآنی که تابوت موسی و آثار نبوت را متبرک و مایه آرامش معرفی کرده، در جای دگر فرموده است: خود را به دست خود، به هلاکت نیفکنید.