آزادی بیان در اسرائیل

آزادی بیان 
آزادی بیان یعنی آزادی اندیشه و عقیده؛ به مفهوم دیگر آزادی بیان ابزاری است برای رساندن اندیشه و عقیده‌ای به دیگران. امروزه آزادی بیان به صورت گسترده‌ای یکی از حقوق بشر تلقّی می‌شود. بدین معنی که انسان‌ها، به خاطر انسان بودنشان، حقّ آزادی بیان دارند. مفهوم حقوق بشر ریشه در مفهوم «حقوق طبیعی» دارد که خود تکامل‌ یافته مفهوم «قوانین طبیعی» است. قوانین طبیعی مجموعه‌ای از اصول و قوانین رفتاری مناسب هستند که وجودی ذاتی و طبیعی برای آن‌ها فرض می‌شود و معمولاً مشروعیت خود را از آن جهت که توسط خدا، و نه انسان‌ها، وضع شده‌اند، کسب می‌کردند. این مفهوم در شکل تکامل یافته‌اش به مفهوم «حقوق طبیعی» بدل می‌شود که حقوقی برای انسان‌ها به دلیل وجود قوانین طبیعی ایجاد می‌کند.

آزادی بیان در اسرائیل
اسرائیلی ها مدعی هستند که قوانین کشور اسرائیل مبتنی بر اصول دموکراسی و سکولاریسم نوشته شده‌است. کشور خود خوانده خویش را، از لحاظ آزادی‌های اجتماعی و روند دموکراسی، پیشروترین کشور در منطقه خاورمیانه می‌دانند. آن ها گوش فلک را کر کرده اند که در سرزمین های اشغالی آزادی بیان و آزادی ادیان وجود دارد.[1]

معنای حقیقی آزادی در سرزمین های اشغالی
تحقیقات و بررسی های مراکز معتبر جهانی، در مورد سرزمین های اشغالی، بر خلاف ادعای اسرائیلی ها، عدم آزادی بیان و همچنین عدم آزادی ادیان را به اثبات رسانده اند. نه تنها در سرزمین های اشغالی، آزادی بیان و ادیان وجود ندارد، بلکه فشارهای شدیدی علیه غیر یهودیان اعمال می شود.

نتایج بررسی موسسه CIRI آمریکا
نتایج یک پژوهش که توسط موسسه معتبر CIRI آمریکا صورت گرفته، نشان می دهد اسرائیل در مجموعه کشورها و مناطقی قرار دارد که آزادی ادیان در آنها در بدترین وضعیت قرار دارد. بر اساس گزارش سایت خبری ایلاف مستقر در لندن، دراین پژوهش، 195 کشور جهان مورد بررسی قرار گرفته اند. موسسه بین المللی پژوهشی CIRI آمریکا در این طرح، میزان تضمین دولت ها به احترام به آزادی عبادت، گرویدن به ادیان دیگر و برابری میان شهروندان، بدون در نظر گرفتن دینشان، را بررسی کرده است. در این بررسی کشورهای جهان به سه دسته تقسیم شده اند که بدترین وضعیت در کشورهای مجموعه صفر و بهترین وضعیت در مجموعه 2 دیده می شود:

بر اساس این تحقیق اسرائیل در صدر کشورها ومناطق مجموعه صفر قرار گرفته و کشورهای افغانستان، چین ، روسیه، رومانی، هند، مکزیک و ترکیه، دیگر کشورهای گروه موسوم به گروه صفرهستند. در بخش «صفر» کشورها ومناطقی جای گرفته اند که آزادی اعتقادات دینی در آنها وجود ندارد.

روزنامه هاآرتص چاپ تل آویو در این باره نوشته که برای سال های متمادی، اسرائیل در این مجموعه باقی مانده است. هاآرتص در این باره می نویسد: نتایج این پژوهش، واقعیت وضعیت بد آزادی اعتقادات دینی در اسرائیل را به جهانیان نشان داد. در اسرائیل، دموکراسی که از اصل آزادی ادیان حفاظت کند، وجود ندارد.[2]

در مجموعه دوم، دولت ها محدودیت های معتدلی بر آزادی عبادت شهروندان خود اعمال می کنند. در صدر کشورهای مجموعه یک نیز، ایتالیا  قرار دارد و پس از آن بحرین، بنگلادش، اوکراین، تایلند، اسپانیا، مغولستان قرار دارند.

در بخش سوم، دولت ها محدودیت هایی را بر آزادی شهروندان اعمال نمی کنند. براساس این بررسی لبنان در صدر کشورهای مجموعه دوم قرار گرفت و پس از آن کشورهای آمریکا، سوئد، لهستان، آفریقای جنوبی، آنگولا ، اتریش، بلژیک، برزیل و شمار دیگری از کشورهای جهان قرار می گیرند.

گزارش نشريه هاآرتص از وضعیت آزادی بیان اسرائیل
پايگاه اينترنتی نشريه هاآرتص چاپ رژيم صهيونيستی، در مقاله ای به قلم «يوري اونري» با اشاره به اينکه اسرائيل در سراشيبی خطرناکی قرار گرفته است، نوشت: حق آزادی بيان و ابراز عقايد در اسرائيل، صرفا ادعايی توخالی است. دولتی که مخالفان خود را به زندان اندازد، به زودی با زندان هايی مملو از مخالفان رژيم خود روبرو خواهد شد. به عنوان مثال «جاناتان پولاک» به علت ابراز عقايد و نظرات خود در اسرائيل، تا چند روز ديگر به زندان خواهد رفت. نويسنده اين مقاله افزود: حتی با آزادی وجدان در اسرائيل مخالفت می شود. بزرگترين خطر برای هستی اسرائيل اين است که اسرائيل به منطقه ای بد برای زندگی تبديل شود به نحوی که وجهه نژادپرست اسرائيل حتی يهوديان جهان را از آن براند، تا جايی که شعار معروف تنها دموکراسي در خاورميانه باعث خنده و ريشخند از طرف مردم شود.[3]

ادعای صهیونیست ها بر آزادی بیان در سرزمین های اشغالی، با هدف فریب افکار عمومی جهان صورت گرفته است تا بتوانند رویای دیرینه خود، «از نیل تا فرات» را تحقق بخشند.

پی نوشت
[1] http://www.radiofarda.com/content/f35_Judaism_Islam_Women/1603934.html
[2] https://www.asriran.com/000oHC
[3] https://fa.alalamtv.net/news/47037