- با بی‌اعتنایی به سرنوشت کشور، هیچگاه پیشرفت واقعی و تحول مثبت، اتفاق نخواهد افتاد زیرا مثل تک‌تک آجرهایی که برای ساخت یک عمارت، لازم هستند، حضور فعالانه و آگاهانه‌ی تک‌تک مردم در تعیین سرنوشت خود و انجام یک انتخاب درست، امری لازم و ضروری به شمار می‌رود.
برای بهره‌برداری مطلوب و برخوردارشدن از تمام جنبه‌های مثبت و مفید در هر واقعه و اتفاقی، تمام اجزا و ابزار ریز و درشتی که احتیاج است را باید فراهم کرد. در غیر اینصورت، به هر اندازه که نسبت به لوازم مورد نیاز، اهمال و کم‌کاری داشته باشیم، به همان اندازه، از دست‌یابی به یک ثمره و نتیجه‌ی کامل و شیرین، محروم خواهیم شد. فرض کنید برای احداث یک ساختمان که نقش حیاتی و ضروری برای ساکنان خود دارد و قرار است به عنوان یک سرپناه، آنان را در یک فضای آرام، جای دهد و از خطرهای گوناگون محافظت کند، یکی از وسایل مورد نیاز، آجر است. در نگاه اول، ابعاد کوچک و محدود هر آجر، شاید کم‌اهمیت به نظر برسد و این باور را در ما به وجود نیاورد که نقش دیوارهای مستحکم این ساختمان را باید تک‌تک همین آجرها ایفا کنند تا این بنا بتواند برای سالها روی پای خود بایستد و از ساکنان خود محافظت نماید، اما آنان که در ساخت بنا متخصص هستند و دستی بر آتش دارند می‌دانند که هر یک از این آجرها و هر کدام از ابزار ریز و درشت دیگر، تا چه اندازه ارزشمند، ضروری و مهم هستند و برای رسیدن به هدف مطلوب، نمی‌توان از آنها چشم‌پوشی کرد.
در زندگی اجتماعی و گروهیِ ما انسان‌ها، وقایع و رویدادهای فراوانی وجود دارد که بی‌شباهت به مثال مزبور نیست و همه‌ی ما کم و بیش و در حد ظرفیت فکری، آگاهی و تجربه‌ای که داریم، نسبت به آن مطلع هستیم که انتخابات، یکی از مصادیق برجسته و مهم آن است. سپردن سرنوشت خود برای چند سال به دست فرد یا افرادی با یک دیدگاه و نگرش خاص در حوزه‌های مختلف سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و ... موضوعی نیست که هیچکس در اهمیت آن، تردیدی داشته باشد. مقایسه‌ی عملکرد افراد منتخب و تأثیر مستقیم تصمیمات و اقدامات آنها در زندگی روزمره‌ی ما موضوعی نیست که از نظرها دور بماند و به همین دلیل، موضوع انتخابات را نمی‌توان دست‌کم گرفت و نسبت به آن، بی‌اعتنا یا کم‌توجه بود.
البته تقریباً تمامی افراد جامعه نسبت به اهمیت رویدادهای سرنوشت‌ساز، اتفاق نظر دارند و اگر مورد سوال، قرار بگیرند به آن اعتراف می‌کنند اما در مقام عمل و اقدام برای تحقق آن رویداد مهم، شجاعت لازم و تصمیم قاطع را ندارند و با بهانه‌های متعدد، سعی در شانه خالی‌کردن از مسئولیت اجتماعی خود هستند. برخی می‌گویند یک دست، صدا ندارد و برخی دیگر با اشاره به نابسامانی و مشکلات متعدد، نسبت به مفیدبودن اقدام خود، ابراز ناامیدی می‌کنند. اما حقیقت این است که با چنین تفکر و منطقی، هیچگاه پیشرفت واقعی و تحول مثبت، اتفاق نخواهد افتاد زیرا مثل تک‌تک آجرهایی که برای ساخت یک عمارت، لازم هستند، حضور فعالانه و آگاهانه‌ی تک‌تک مردم در تعیین سرنوشت خود و انجام یک انتخاب درست، امری ضروری است. همچنین از نگاه مسئولیت اجتماعی، آحاد اجتماع باید برای اصلاح امور و برداشتن موانع پیشرفت، قیام و اقدام کنند و بهانه‌هایی مثل عدم وجود شرایط مناسب و عدم همراهی دیگران -که شاید درست هم باشد- نمی‌تواند سبب نفی وظیفه شود. در قرآن کریم به این حقیقت مهم اشاره شده است که «قُلْ إِنَّمآ أَعِظُکُم بِوَاحِدَةٍ أَن تَقُومُواْ لِلَّهِ مَثْنَى وَفُرَادَى ...»[1] یعنی شما را تنها به یک چیز اندرز می‌دهم، و آن اینکه دو نفر دو نفر یا یک نفر یک نفر برای خدا قیام کنید! جالب این جا است که حضرت امام خمینی (رحمةالله‌علیه) همین آیه را در سن 42 سالگی ودر اولین دست‌نوشته‌ای که شاید بتوان آن را اولین بیانیه‌ی قیام ومبارزه از سوی ایشان قلمداد کرد، مرقوم فرمودند، در حالی که آن روز یعنی پانزده اردیبهشت 1332 شمسی -به ظاهر- هیچ کورسوی امیدی برای رهایی از طاغوت گسترده‌شده بر ایران عزیز، وجود نداشت اما آن بزرگوار به وظیفه‌ی خود عمل کرد و تلاش برای اصلاح و انقلاب را کنار نگذاشت.[2]
در دوران دفاع مقدس هشت ساله نیز رزمندگان و ایثارگران این مرز و بوم، هیچگاه به بهانه‌ی نابرابربودن نبرد و کمبود تجهیزات و نفرات در مقایسه با ارتش صدام جنایتکار، از وظیفه‌ی خود شانه خالی نکردند که اگر چنین کرده بودند، امروز در امنیت و آرامش به سر نمی‌بردیم و معلوم نیست چه بلایی بر سر ملت و مملکت آمده بود.
امروز هم می‌توان بهانه آورد و همراه با بدخواهان این کشور که هر روز در رسانه‌های شیطانی خود، مشغول تزریق ناامیدی به جامعه هستند، دست از وظیفه‌ی الهی و تاریخی خود کشید، اما باید دانست که اصلاح امور این کشور جز با مشارکت پرشور و انتخاب درست، میسر نخواهد شد و ضعف‌ها و اشکالاتی که امروز با آنها مواجه هستیم، جز با روی کار آمدن یک دولت کاربلد و خدمتگزار، درمان نخواهد شد.
پی‌نوشت:
[1] سبأ، آیه‌ی 46
[2] تاریخی‌ترین سند مبارزاتی امام خمینی (قدس سره)
برای بهره‌برداری مطلوب و برخوردارشدن از تمام جنبه‌های مثبت و مفید در هر واقعه و اتفاقی، تمام اجزا و ابزار ریز و درشتی که احتیاج است را باید فراهم کرد. در غیر اینصورت، به هر اندازه که نسبت به لوازم مورد نیاز، اهمال و کم‌کاری داشته باشیم، به همان اندازه، از دست‌یابی به یک ثمره و نتیجه‌ی کامل و شیرین، محروم خواهیم شد.
در زندگی اجتماعی ما انسان‌ها، وقایع و رویدادهای فراوانی وجود دارد که همه‌ی ما کم و بیش، نسبت به آن مطلع هستیم که انتخابات، یکی از مصادیق برجسته و مهم آن است. سپردن سرنوشت خود برای چند سال به دست فرد یا افرادی با یک دیدگاه و نگرش خاص، موضوعی نیست که هیچکس در اهمیت آن، تردیدی داشته باشد. مقایسه‌ی عملکرد افراد منتخب و تأثیر مستقیم تصمیمات و اقدامات آنها در زندگی روزمره‌ی ما موضوعی نیست که از نظرها دور بماند و به همین دلیل، موضوع انتخابات را نمی‌توان دست‌کم گرفت و نسبت به آن، بی‌اعتنا یا کم‌توجه بود.
البته تقریباً تمامی افراد جامعه نسبت به اهمیت انتخابات، اتفاق نظر دارند اما در مقام عمل و اقدام برای تحقق آن رویداد مهم، شجاعت لازم و تصمیم قاطع را ندارند و با بهانه‌های متعدد، سعی در شانه خالی‌کردن از مسئولیت اجتماعی خود هستند. اما حقیقت این است که با چنین روشی، هیچگاه پیشرفت واقعی و تحول مثبت، اتفاق نخواهد افتاد زیرا مثل تک‌تک آجرهایی که برای ساخت یک عمارت، لازم هستند، حضور فعالانه و آگاهانه‌ی تک‌تک مردم در تعیین سرنوشت و انجام یک انتخاب درست، امری ضروری است.
یادمان باشد که در دوران دفاع مقدس هشت ساله، رزمندگان و ایثارگران این مرز و بوم، هیچگاه به بهانه‌ی نابرابربودن نبرد و کمبود تجهیزات و نفرات در مقایسه با ارتش صدام جنایتکار، از وظیفه‌ی خود شانه خالی نکردند که اگر چنین کرده بودند، امروز در امنیت و آرامش به سر نمی‌بردیم و معلوم نبود چه بلایی بر سر ملت و مملکت آمده بود.