بدن انسان، همچون یک مخابرات است که همه ی ارگان ها را به هم متصل می کند. اما مخابراتی بسیار پیچیده تر
انسان وقتی که به مجموعه‌ای از کابل های پیچیده ی مراکز تلفن برمی‌خورد، با خود می گوید که چگونه هزاران تلفن در یک لحظه همه باهم سخن می‌گویند؟ بدون آنکه یکی با دیگری اشتباه شود. لذا به انسان و مهندسان عالی مقامی که چنین دستگاه عظیم و دقیقی را ساخته‌اند آفرین می گوید. ولی دستگاه اعصاب پیکر یک انسان به مراتب پیچیده تر از یک مرکز تلفن شهرهای بزرگ است. این دستگاه عظیم و دقیق عصبی روز و شب میلیون‌ها پیام از میان میلیاردها سلول می گذراند و حرکات قلب و دست و پا و تنفس را تنظیم می‌کند . اگر این ارتباطات و منظم در پیکر انسان نبود ،بدن انسان از توده‌های درهم و برهم و سلول‌های آشفته تشکیل می شد. آیا میدانید که زبان دارای سه هزار جوانه چشایی است که هر کدام آنها به وسیله عصب های مختلف با مغز مربوط است ؟ آیا میدانید که گوشها دارای یک میلیون سلول شنوایی است؟ انتهای سلول‌های عصبی در گوش داخلی فرکانس های صوتی را گرفتار به ارتعاش در می آید. آیا میدانید که هر چشمی دارای ۱۳۰ میلیون گیرنده نورانی است که احساس های نورانی گرفته شده را به مغز می رساند. بنابراین دو چشم دارای ۲۶۰ میلیون گیرنده نورانی است. پوست دارای یک شبکه بسیار وسیع گیرنده است . اگر جسمی گرم را به پوست نزدیک کند، یکی از ۳۰ هزار گیرنده زنگ اعلام خطر را به صدا در می آورد. به علاوه پوست دارای ۲۵۰ هزار احساس سرما و ۵۰۰ هزار سلول لمسی است. جریان های عصبی در هر ساعت بیش از ۳ هزار کیلومتر طی طریق می‌کنند آیا دستگاه به این عظمت و این دقت که هرگز اشتباه نمی کند نشانه سازنده عظیم در دانش عظیم نیست؟
اقتباس از کتاب نشانه هایی از او( نویسنده: سید رضا صدر)