چرا حضرت زینب(سلام‌الله‌علیها) بعد از حادثه کربلا فرموده: «مَا رَأَيْتُ إِلَّا جَمِيلًا» مگر کشته شدن برادر و پسر برادر و پسران خود زیباست؟
در واقع پاسخ به این سوال به فضای ایراد این سخن و منظور حضرت زینب(سلام‌الله‌علیها) در آن مکان بر می‌گردد. نقل شده بعد از شهادت اباعبد الله الحسین(علیه‌السلام) لشکر ابن زیاد، حضرت زینب(سلام‌الله‌علیها) و امام سجاد(علیه‌السلام) و دیگر اسرای از اهل بیت را به کاخ ابن زیاد و نزد او بردند، ابن زیاد شروع به سخن گفتن کرد و به حضرت زینب گفت: «كَيْفَ رَأَيْتِ صُنْعَ اللَّهِ بِأَخِيكِ وَ أَهْلِ بَيْتِكِ: عمل خدا با برادرت و اهل بیتت را چگونه دیدی؟» با این جمله می‌خواست عجز و ناتوانی حضرت زینب(سلام‌الله‌علیها) را به رخ او بکشد و او را به ناله و فریاد و التماس وا دارد.
اما حضرت زینب(سلام‌الله‌علیها) با صلابت تمام بدون هیچ درد و زنجی در پاسخ فرمود: «مَا رَأَيْتُ إِلَّا جَمِيلًا؛ من جز زیبایی چیزی ندیدم.» یعنی عمل خدا با ما اهل بیت زیباست، که جوابی دندان شکن برای ابن زیاد بود و چنان او را مات و مبهوت کرد که دستور داد حضرت زینب را بکشند و اطرافیان او گفتند او یک زن است و کشتن زنان درست نیست. حضرت زینب در ادامه سخن، دلیل این زیبایی را هم بیان کرده و فرمود: «هَؤُلَاءِ قَوْمٌ كَتَبَ اللَّهُ عَلَيْهِمُ الْقَتْلَ فَبَرَزُوا إِلى مَضاجِعِهِمْ وَ سَيَجْمَعُ اللَّهُ بَيْنَكَ وَ بَيْنَهُمْ: اینها(برادر و اهل بیتم که شهید شدند) قومی بودند که خداوند کشته شدن(شهادت) را برای آنان مقدر ساخته بود، پس به سوی قتل‌گاه خود آمدند و به زودی خداوند بین تو و آن‌ها جمع خواهد کرد.»