ثمره خون امام حسین(علیه‌السلام) جداسازی خلافت از دین و دیانت بود، اما کشته شدن امام زمان هیچ سودی نداشت.
شبهه: در روایات شیعه نقل شده امام زمان آن‌ها از ترس جان ظهور نمی‌کند، یعنی از جان خودش در هراس است، از طرفی می‌گویند که امام حسین(علیه‌السلام) برای دین خدا جان فشانی کرد. این تناقض‌ها تنها در دین شیعه پیدا می‌شود.
پاسخ:
نکته اول: در زمان امام حسین(علیه‌السلام) فضای جامعه به نحوی است که همه مردم خلیفه را جانشین پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) می‌دانند و رفتار او را معیار دین و دیانت می‌دانند. به طور مثال کارهای خلیفه دوم مثل نماز تراویح و... را به عنوان دین تلقی کرده و عمل می‌کردند. از طرفی قیام حضرت اباعبدالله الحسین(علیه‌السلام) و یا بیعت ایشان، بازتاب بسیار زیادی در جامعه داشت و تایید یا عدم تایید خلیفه بود. همین امر نیز محقق شد و مردم حساب خلیفه را از پیامبر جدا کرده و بعد از معاویه خلافت و دین از هم جدا شد. بنابراین ثمره خون امام حسین(علیه‌السلام) جداسازی خلافت از دین و دیانت بود. خلفای عباسی نیز به خوش‌گذرانی و فساد اخلاقی و عیش و نوش معروف بودند و هیچ تقیدی به دین و دستورات اسلامی نداشتند. لذا شهادت در برابر آنان هیچ سودی نداشت.
نکته دوم: دیگر امام زمان(عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) آخرین ذخیره الهی است، یازده امام قبلی به شهادت رسیده‌اند، آخرین امام و ذخیره الهی باقی مانده است؛ خداوند متعال نیز وعده داده است که دین داران و مستضعفان عالم را وارثان زمین خواهد کرد، پس باید این ذخیره الهی تا لحظه‌ای که خود خداوند متعال صلاح می‌داند، زنده بماند تا بتواند وعده الهی را محقق گرداند.
نکته سوم: غیبت ایشان فلسفه‌های دیگری هم دارد که در روایات بیان شده است و دشمن با زیرکی و مغرضانه تنها همین مورد را بیان کرده است.
نکته چهارم: ما امام معصوم را واسطه فیض الهی و واسطه بین خلق و خالق می‌دانیم، اگر تنها یک لحظه امام معصوم روی زمین نباشد و دنیا خالی از حجت و امام باشد، زمین نابود می‌شود و فیض الهی قطع میگردد و تمام دنیا و اهل آن نابود می‌گردند.
_____________________________________
لینک مطلب: https://btid.org/fa/news/153952