شیعه معتقد است هدف حضرت اباعبدالله الحسین(علیهالسلام) قیام و خروج بر یزید و حفظ دین و شریعت اسلام بود.
شیعه معتقد است هدف حضرت اباعبدالله الحسین(علیهالسلام) قیام و خروج بر یزید و حفظ دین و شریعت اسلام بود و اینکه به مردم بفهماند راه پیامبر اکرم (صلیاللهعلیهوآله) از راه یزید که خود را جانشین پیامبر مینامد جداست و مسیری را برای آیندگان باز کند که هرگاه دین خدا نیاز به جانفشانی و خون داشت، باید با بذل جان و مال خود در راه دین، از دین محافظت کرد. زیرا حضرت در همان شبی که سفر خود را آغاز کرد، نامهای به برادر خود محمد حنفیه نوشت و فرمود: «أَنِّي لَمْ أَخْرُجْ أَشِراً وَ لَا بَطِراً وَ لَا مُفْسِداً وَ لَا ظَالِماً وَ إِنَّمَا خَرَجْتُ لِطَلَبِ الْإِصْلَاحِ فِي أُمَّةِ جَدِّي ص أُرِيدُ أَنْ آمُرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ أَنْهَى عَنِ الْمُنْكَرِ وَ أَسِيرَ بِسِيرَةِ جَدِّي وَ أَبِي عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ»[1] در این نامه حضرت از کلمه «اخرج» استفاده میکند که به معنای خروج است و در مورد کسی به کار میرفته که در مقابل کسی قیام کرده است. سپس میفرماید: «لِطَلَبِ الْإِصْلَاحِ فِي أُمَّةِ جَدِّی» یعنی هدف من از این خروج اصلاح امت جدم پیامبر است. سپس میفرماید اراده و نیت من امر به معروف و نهی از منکر است.
_________________________________
[1]. ابن شهر آشوب مازندرانى، محمد بن على، مناقب آل أبي طالب عليهم السلام، علامه، قم، چاپ اول، 1379 ق، ج4، ص 89.