- دوست خیالی داشتن نوعی شرایط سرگرم‌کننده‌ای را برای کودک ایجاد می‌کند، اما مسلما هیچ‌کس دوست ندارد که زندگی تخیلی کودکش، جذاب‌تر از زندگی واقعی او شود. بنابراین لازم است والدین با کودک خود، بازی‌های تفریحی و شادی انجام دهند و از او بخواهند که با دوستان واقعی و خواهر و برادرش بازی کند.
بعضی اوقات نوه بنده با دو دوست خیالی خود به نام فاطمه و سارینا صحبت می‌کند؛ مثلا وقتی از خانه ما می‌خواهد به سمت خانه‌شان برود به دوستان خیالی خود می‌گوید که بیایید به خانه برویم. مامان منتظرماست. مامانش هم گاهی اوقات در این زمینه او را همراهی می‌کند.
من به پدرش درباره این موضوع اعتراض کردم که چرا در این زمینه با او همراهی می‌کنید!
زمان ما اگر کسی حرف از دوست خیالی‌اش می‌زد، می‌گفتند دیوانه است. به نظر شما نگرانی بنده درست است؟
پاسخ سوال:
ضمن درک نگرانی شما باید عرض کنم: وجود دوست‌های خیالی در سنین پایین کودک (قبل از پیش دبستانی) کاملا عادی است و اتفاقا بخشی از رشد طبیعی کودک است حتی می‌تواند باعث رشد مهارت‌های اجتماعی کودک هم باشد، ولی ممکن است والدین یا اطرافیان بابت این موضوع نگران شوند و دست به مخالفت و جلوگیری از این رفتارهای کودک بزنند که در آن صورت باید عرض کنم؛ اگر کودک‌تان را از داشتن چنین دوستی منع کنید، فقط باعث مقاومت او می‌شوید و به دوست خیالی‌اش بیشتر علاقه‌مند می‌شود.
از سویی دیگر؛ این تصوری که بعضا جا افتاده است که کودک به خاطر صرفا تنهایی به سمت دوست خیالی خود کشیده می‌شود اشتباه است؛ چراکه کودک قبل از پیش دبستانی از طریق دوست خیالی خود سعی می‌کند اضطراب خود در برابر اولین تجارب زندگی از جمله دستشویی رفتن، پیش دبستانی رفتن و ... را از طریق دوست خیالی که به او آرامش می دهد برون ریزی کند. لذا آرام بمانید و از ورود دوست جدید کودک به جمع خانوادگی‌تان ممانعت نکنید. اما ادامه دادن این روند بعد از پیش دبستانی نیاز به بررسی دارد و احتمال اینکه گاهی به خاطر تنهایی با دوستان خیالی خود رابطه برقرار کنند وجود دارد.
البته خلق و حفظ یک دوست خیالی، یکی از مهارت‌های پیچیده‌ی شناختی است و کودکان می‌توانند واقعیت را از تخیل، تشخیص بدهند. همچنین هر وقت کودکان قدم به مدرسه بگذارند و دوستان خیالی‌شان از طرف جامعه پذیرفته نشود، کم‌کم با کودک خداحافظی کرده و ناپدید می‌شوند، اما نگرانی زمانی است که کودک به کلاس اول یا دوم دبستان رسیده باشد و وجود دوست خیالی‌اش، مزاحم اجتماعی شدن و پیدا کردن دوست واقعی باشد که در آن صورت حتما باید فکری به حال این وضعیت کرد.
نکته مهم: دوست خیالی داشتن نوعی شرایط سرگرم‌کننده‌ای را برای کودک ایجاد می‌کند، اما مسلما هیچ‌کس دوست ندارد که زندگی تخیلی کودکش، جذاب‌تر از زندگی واقعی او شود. بنابراین لازم است والدین با کودک خود، بازی‌های تفریحی و شادی انجام دهند و از او بخواهند که با دوستان واقعی و خواهر و برادرش بازی کند. او را به مکان‌های تفریحی مختلف (مانند پارک) ببرند و سعی کنند با کودکان هم‌سن خود آشنا شود. هرقدر کودک تجربه‌های جدیدی در دنیای واقعی داشته باشد، زودتر با دوست خیالی خود خداحافظی می‌کند.