در برداشتن لیوان یا دور کردن کودک برخی با تنبیه کردن بدنی این کار را می کنند؛ برخی با نگاه تند این کار را می کنند؛ که در هر دو صورت کودک را تحقیر کرده ایم؛ برخی هم کودک را به آغوش می گیرند؛ در این حالت کودک تحقیر نشده اما رشد هم نکرده است، اما عالی ترین برخورد زمانی است که یک لیوان خالی کنار آن لیوان آب می‌گذارد تا کودک با این دو لیوان بازی کند.
«قالَ رَسولُ اللَّهِ (ص): الوَلَدُ سَیدٌ سَبعَ سِنینَ وَ عَبدٌ سَبعَ سِنینَ وَ وَزیرٌ سَبعَ سِنینَ. فَإن رَضیتَ خَلائِقَهُ لإحدی وَ عِشرینَ وَ إِلاّ فَاضرِبْ عَلی جَنبِهِ فَقَد أعذَرتَ إلی اللَّهِ تَعالی. (وسائل الشیعه،ج21،ص476)فرزند، هفت سال اول سید و آقا، هفت سال دوم بنده، و هفت سال سوم وزیر است. پس اگر در سال بیست و یکم روحیات او مورد رضایت تو بود (شکر خدای نما) و الاّ واگذار، که در پیشگاه خدا معذوری.
(الولد سید سبع سنین) یعنی از تولد تا هفت سالگی فرزند را چنان تربیت کنید که انگار با سید و آقا طرف هستید؛ به نحویی که کودک هم احساس کند آقاست.
اقتضاء کودک در این سن این است که آقا و سید باشد و در این صورت تربیت در این سن در جایگاه واقعی خود قرار می گیرد. معنی آقایی کودک این نیست که چون آقاست، هر کاری هم که برایش ضرر دارد انجام دهد. مثلاً وقتی کودکی می خواهد به لیوان آب دست بزند؛ برخی والدین لیوان را از پیش او بر می دارند یا کودک را از لیوان دور می کنند. در برداشتن لیوان یا دور کردن کودک برخی با تنبیه کردن بدنی این کا را می کنند؛ برخی با نگاه تند این کار را می کنند؛ که در هر دو صورت کودک را تحقیر کرده ایم؛ برخی هم کودک را به آغوش می گیرند؛ در این حالت کودک تحقیر نشده اما رشد هم نکرده است، اما عالی ترین برخورد زمانی است که یک لیوان خالی کنار آن لیوان آب می گذارد تا کودک با این دو لیوان بازی کند. تمام رفتار های فوق فضای تحرک و زمینه مانور کودک را کم و زیاد می کند. هر کدام از رفتار ها که تندتر باشد، فضای تنگ تر و تحقیر آمیز تر برای تجربه کودک می گذارد؛ و هر کدام از رفتارها که فرصت تحرک و تجربه بیشتری به کودک بدهد، زمینه ورزش فکری و بدنی بیشتری به کودک داده است.