در قرآن آتش به اختیار از نشانه های ایمان شمرده شده است. و نوعی تلاش برای زمینه سازی ظهور است.
سوال: اگر منظور از جمله «آتش به اختیار» در کلام رهبری، این باشد که چنان چه یکی از دستگاه های اجرایی کشور فشل شد، شخصِ مومنِ انقلابی با اختیارِ شخصی خود در چارچوب شرع و قانون اقدام به عملی کند که زمان انجامش فرارسیده است و دیگر منتظر اذن و اجازه ی قبلی نماند؛ آیا آیه ای در قرآن کریم وجود دارد که به این مطلب اشاره کرده باشد؟!
در پاسخ می توانیم بگوییم:
با تدبر در سوره مبارکه توبه پی می بریم که اطاعت و انجام وظیفه کردن در بحث جهاد با مال و جان، بدون معطلی و منتظر اذن رهبر جامعه نماندن، رابطه مستقیمی با ایمان شخص دارد. مومن در بزنگاه ها اهل تشخیص است و با دغدغه مندی و ایمان خود، با جان و مالش دست به جهاد می زند؛ خداوند خطاب به پیامبراکرم صلی الله علیه و آله و سلم می فرماید: «مومنان به الله و روز قیامت افرادی هستند که برای جهاد با مال و جانشان از تو(=پیامبر) طلب اذن نمی کنند و خداوند به حال پرهیزکاران آگاه ست.»[1]
در آیه بعد، صحبت از افراد بی ایمانی است که دغدغه جهاد ندارند و اهل اقدام نیستند و همیشه درحال اجازه گرفتن از رهبر خود هستند و این در حالی است که در دل هایشان دچار سردرگمی هستند؛ خداوند می فرماید: «تنها کسانی از تو( پیامبر) مرتبا طلب اذن می کنند که به الله و روز آخرت ایمان (=باور قلبی) ندارند و دل هایشان دچار شک است و در شک و تردید شان سرگردان هستند.»[2] پس آتش به اختیار به معنای اقدام بدون اذن و معطلی از نشانه مومن وانقلابی بودن است.
هم چنین اگر جامعه متدینی را در عصرِ غیبتِ امام زمان خود تصور کنیم که آن ها مشتاقانه منتظر ظهور مولایشان هستند، آن ها نباید منتظر بشینند که کسی از غیب بیاید و امورات شان را تغییر دهد؛ زیرا که سنت الهی برای تغییر سرنوشت انسان ها در امور جامعه، تغییر به دست خود آن جامعه است. چنان چه می فرماید: «همانا خداوند تغییر نمی دهد هیچ قومی را تا این که آن قوم به دست خودشان تغییر کنند»[3] و در مواقعی که موانع حرکت برای زمینه سازی ظهور وجود دارد، آتش به اختیار عمل کنند؛ زیرا جامعه ای شایسته حکومت الهی توسط معصوم است که در زمان غیبت تمام تلاش خود را برای زمینه سازی ظهور موعود کرده باشد. خداوند شایستگی انسان را در سعی و تلاش او می بیند و می فرماید: «و اینکه هیچ چیز شایسته انسان نیست مگر سعی وتلاش.»[4]
پس آتش به اختیار به چنین معنای مفروضی نوعی تلاش است که نه تنها از نشانه های ایمان شمرده شده است، بلکه موجب تغییرات سازنده برای جامعه مهدوی می شود و افراد جامعه می توانند با سعی و تلاش از نوع آتش به اختیار، موانع زمینه سازی ظهور حضرت حجت را از سر راه برداشته و آن را با شتابی دو چندان محقق کنند.
پی نوشت
[1] سوره توبه آیه44، «لَا يَسْتَأْذِنُكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ أَنْ يُجَاهِدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِالْمُتَّقِينَ.»
[2] سوره توبه آیه 45، «إِنَّمَا يَسْتَأْذِنُكَ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَارْتَابَتْ قُلُوبُهُمْ فَهُمْ فِي رَيْبِهِمْ يَتَرَدَّدُونَ.»
[3] سوره رعد، آیه 11، «... إِنَّ اللَّهَ لَا يُغَيِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّىٰ يُغَيِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ... .»
[4] سوره نجم، آیه 39، «وَأَنْ لَيْسَ لِلْإِنْسَانِ إِلَّا مَا سَعَىٰ.»
در قرآن کریم، آتش به اختیار به معنای اقدام برای جهادِ با جان و مال بدون معطلی و منتظر اذن رهبر جامعه ماندن از نشانه های ایمان شمرده شده است. و نوعی تلاش برای زمینه سازی ظهور نیز قلمداد می شود.