پیش بینی در پدیده ها

نیازهای فردا را امروز دیدن، نشانه ی خرد و دانش است. نیرویی را در امروز برای فردا اندوخته کردن، نشانه ی قدرت و توانایی است. آن کس که نیاز آینده را بهتر تشخیص دهد، علمش بیشتر و عقلش کامل تر خواهد بود. جهانی که در آن زندگی می کنیم، پراست از پیش بینی برای آینده. آن هم پیش بینی هایی که انسان، پس از تکامل و ترقی از آن ناتوان است. عقل بشر نیاز فردا را از نیاز امروز تشخیص می‌دهد و آنچه را که برای فردا می‌اندازد از احتیاج امروز پیش‌بینی می‌کند. ولی اگر نیاز امروز با نیاز فردا، ربطی به هم نداشته باشد، نمی‌تواند به نیاز فردا پی ببرد.
 نمونه ای از پیش‌بینی‌های آفرینش: جنین انسان دارای چشم و گوش است. در صورتی که چشم و گوش مورد نیاز جنین نمی باشد، ولی در آینده به آنها نیازمند خواهد بود. شش های جنین و دستگاه تنفس به درد او نمی‌خورد، بلکه اگر یک لحظه به کار افتد، مرگ او حتمی خواهد بود. شش ها در جنین ذخیره ی آفرینش برای فردای او خواهند بود. جنین انسان دارای زبان و دستگاه سخنگویی است. در صورتی که به او نیازی ندارد. ولی نیازش به آن در آینده است. جنین انسان دارای دست و پاست. در صورتی که چیزی را بر نمی دارد و نیاز به دفاع از خود ندارد و راه نمی رود و به طور کلی بخش بزرگی از اعضای جنین، مورد نیاز او نمی باشد و همه آنها اندوخته هستند برای فردای او. پیش‌بینی‌ها در دستگاه آفریده ها و اندوخته های خلقت، نشانه ی حکمت خداوند متعال است.
اقتباس از کتاب نشانه هایی از او( نویسنده: سید رضا صدر)