اما مهم‌ترین مسئولیت حضرت با شهادت امیرالمومنین(علیه‌السلام) آغاز می‌شود، ایشان همینک امام المسلمین و خلیفه جامعه اسلامی است.
آغاز فعالیت سیاسی امام حسن مجتبی(علیه‌السلام) به دوران کودکی بر می‌گردد، در همین ایام نیز نقل شده چندین بار با شیخین اهل سنت درگیر شده و آنان را غاصب خوانده و خلافت را حق پدر خود نامید. در زمان خلیفه سوم که سن حضرت به جوانی رسیده بود، بیشتر در مسائل سیاسی شرکت می‌کند و سفیر بین پدر و خلیفه قرار می‌گیرد. حتی در برخی نقل‌ها بیان شده زمانی که شورشیان به خانه عثمان حمله می‌کنند، امیرالمومنین(علیه‌السلام) امام حسن و امام حسین(علیهماالسلام) را برای ممانعت از کشته شدن عثمان، به خانه او می‌فرستد و حتی نقل شده امام حسن(علیه‌السلام) در این درگیری زخمی می‌شود.
اما با به خلافت رسیدن پدر، فعالیت سیاسی ایشان بیشتر می‌شود؛ در آن دوران هم مسئولیت‌های سیاسی را از پدر دریافت می‌کند و هم به عنوان مشاور در خدمت پدر است و هم در جنگ‌هایی که برای پدر و جامعه اسلامی به وجود آمد حضور فعال و تاثیرگذاری داشت و به عنوان فرمانده سمت راست سپاه در لشگر امیرالمومنین(علیه‌السلام) قرار گرفت.
اما مهم‌ترین مسئولیت حضرت با شهادت امیرالمومنین(علیه‌السلام) آغاز می‌شود، ایشان همینک امام المسلمین و خلیفه جامعه اسلامی است، اما معاویه زیر بار این مساله نمی‌رود و با جمع کردن سپاهی عظیم به جنگ با حضرت می‌آید، امام حسن(علیه‌السلام) نیز مانند هر حاکم دیگری سپاه تدارک دیده و به جنگ با معاویه می‌رود و در نخیله اردو می‌زند. اما یاران حضرت یکی پس از دیگری از اردوگاه حضرت خارج شده و به سپاه معاویه می‌پیوندند و دین و آبروی خود را در قبال سکه‌های طلا معامله کردند. وحضرت را مجبور به پذیرش صلح می‌کنند.
اما صلح حضرت چهره واقعی معاویه و دنیاطلب و دنیاگرا بودن او را روشن کرد و بر همگان ثابت شد که معاویه نقض پیمان کرده و با عهد و پیمانی که با حضرت بسته بود، مخالفت کرده است و چهره ریاکار او برای بسیاری از بزرگان اسلام مشخص گردید.
__________________________________
لینک مطلب: https://btid.org/fa/news/152192