امر به ذبح فرزند از طرف خدا امری غیر اخلاقی نیست.
ملحدین برای هجمه به خداوند از تمامی راه ها و دستاویزها استفاده می کنند. از جمله این دستاویزها، بی اخلاق و بی رحم نشان دادن خداوند متعال است. برای این منظور با استفاده از داستان ذبح فرزند توسط حضرت ابراهیم می گویند: «خدایی که امر به ذبح فرزند می کند، خدایی جلّاد، ظالم و بی رحم و عطوفت است. خدایی که به شر امر بکند، جایگاهی در مراتب عدالت و رحمت ندارد؛ چرا که بدیهی ست که امر به ذبح (سربریدن) فرزند یک امر شر است و در قرآن کریم، خدا ابراهیم (علیه السلام) را امر به بریدن سر فرزند خود، اسماعیل (علیه السلام) کرد.»
در پاسخ به این شبهه می گوییم:
1- اگر بخواهیم با منطق این شخص سخن بگوییم، مردن افراد به صورت طبیعی توسط فرشته الهی نیز ظلم و بی رحمی و جلادی خواهد بود! در حالیکه هیچ کسی ملتزم به چنین سخنی نیست. اتفاقا اگر انسان ها از این دنیا نروند مشکلات بسیار بزرگی به خاطر پیری، بیماری و جمعیت فراوان، محدودیت منابع آب غذا و انرژی و سایر مشکلات در زمین ایجاد می شود.
2- با این نوع سخن گفتنِ خطابی و احساسی و بدون به کارگیری استدلال منطقی، می توان گفت: کشتن و ذبح حیوانات و حتی خوردن گیاهان نیز قبیح و ظلم خواهد بود. در صورتی که خود گوینده و اکثر انسان ها برای تامین خوراک و پوشاک، این کار را انجام می دهند.
3. پاسخ برهانی
مسأله امر خداوند به ذبح فرزند توسط حضرت ابراهیم علیه السلام از دیرباز مورد توجه اندیشمندان و متفکران قرار داشته است. غیر از اکثر متکلمین ادیان ابراهیمی که به اقتضای مباحث کلامی به این مسئله پرداخته اند، فیلسوفانی از جمله آگوستین، آکویناس، توماس هابز، کانت، هگل، کرکگور، لویناس و دریدا به تحلیل این رویداد پرداخته‌اند. ما نیز برای پاسخ به این مسئله به چند نکته اشاره می کنیم:
الف-امر خداوند به ذبح -اگر هم طبق نظر شما امر به قبیح و شر باشد- در نهایت انجام نشده بلکه توسط خود خدا ملغی شده است. در نتیجه چون فرزند حضرت ابراهیم کشته نشده و مفسده ای رخ نداده است، بلکه خداوند برای آن جایگزین و فدیه تعیین کرد، ظلم و عمل غیر اخلاقی رخ نداده است.
متاسفانه عمل قربانی انسان ها در اکثر آئین های محرّف و شیطانی و در برابر خدایان جعلی در طول تاریخ انجام می شده و حتی امروزه نیز در انجمن های مخفی فراماسونری و معابد شیطانی رخ می دهد[1] که این انحراف بخشی از دشمنی شیطان علیه انسان ها است که خداوند در جای جای قرآن می فرماید: «شیطان برای شما دشمنی آشکار(عدوً مبین) است.»[2]
ب- امر به کشتن در صورتی قبیح است که مصداقی از ظلم باشد. اما از آنجا که این امر از اوامر امتحانیه است، که فاقد اراده جدی بوده و هدف مولا از صدور آن، این نیست که در خارج انجام شود، بلکه صرفا برای آزمایش عصیان یا اطاعت عبد بوده، لذا این عمل ظلم نبوده و قبیح و غیر اخلاقی نیست. نشانه امتحانی بودن آن این است که این اتفاق فقط یک بار رخ داده و خداوند متعال پس از این رخداد، از فرزندکشی نهی کرده و این کار را دارای مجازات دانسته است.
ج- خداوند متعال در آیات متعددی از قرآن کریم می فرماید: «لَهُۥ مُلكُ ٱلسَّمَوَتِ وَٱلأَرضِ؛[3] فرمانروایی آسمان ها و زمین از آن اوست.» در نتیجه خداوند حق حیات و یا گرفتن حیات مخلوقات را به هر نحوی دارد.
پی نوشت
[1] مستند قربانی کردن انسان، موسسه موعود.
[2] بقره: 168و 208 – زخرف: 62 – یس:60 - یوسف: 5 – انعام: 142- اسرا: 53 – نساء: 101- قصص:15 – اعراف:22.
[3] بقره: 107- مائده: 40 – توبه: 116 – اعراف: 158- فرقان: 2- زمر:44 – زخرف: 85- حدید: 2و5 – بروج: 9.
از شبهاتی که ملحدین برای هجمه به خداوند مطرح می کنند، این است که خدا بی اخلاق و ظالم و ترسناک است؛ چرا که پیامبرش را به ذبح فرزند خود امر می کند!