علاقه ‌ای بهشتی

شما به وسایل زندگی‌تان علاقه دارید. مثلاً اگر تلفن همراه شما خراب یا گم شود، ناراحت می‌شوید. همیشه به دنبال ارتقا دادن و بهتر کردن این وسایل هستید. شما می‌خواهید آنچه را که در زندگی دوست دارید، پیشرفته‌تر شوند. دین هم مثل این وسایل، نیاز به احساس و علاقه دارد. مثلاً نمازی که می‌خوانیم، باید نسبت به آن عشق و علاقه داشته باشیم. در مورد تمام‌کارهایی که خداوند به انسان دستور داده، علاقه و احساس مهم است. شناخت کافی یک دین برای پیشرفت انسان کافی نیست. وقتی پیامبر اکرم (صلی‌الله علیه و آله و سلم) به پیامبری انتخاب شدند، عده‌ای بودند که ایشان را همچون فرزند خود می‌شناختند.(بقره 146) از اخلاق، رفتار و دینی که آورده بود، اطلاع کافی داشتند؛ اما حاضر به مسلمان شدن نبودند. اگر علاقه و محبت نسبت به کارهایی که انجام می‌دهیم وجود نداشته باشد، این کارها به‌زودی برایمان تکراری و خسته‌کننده می‌شوند؛ اما علاقه، محبت و فهمیدن این کارها باعث می‌شود که روزبه‌روز به دنبال بهتر شدن زندگی و باکیفیت شدن رفتارمان باشیم. نتیجه و پاداش این کار می‌شود همان بهشتی که خداوند به انسان وعده داده بود.